Święty Kamil de Lellis, prezbiter oraz zakonnik - patron dnia (14 lipca)

Kamil de Lellis urodził się w Bucchianico (Abruzia Italia) 25 maja 1550 r.. Matka Kamila, po przedwczesnej śmierci pierwszego syna, miała już wówczas prawie 60 lat i błagała Pana Boga o potomstwo i tak wybłagała narodziny Kamila. Krótko przed narodzeniem dziecka miała tajemniczy sen: ujrzała bowiem swojego syna w otoczeniu wielu mężów z krzyżami na piersiach. Przerażona odczytała ten sen jako Boże napomnienie, że jej syn skończy jako herszt bandy i zawiśnie na krzyżu. Pierwsze lata życia młodego Kamila zdawały się potwierdzać matczyne przeczucia. Syn bowiem prowadził życie odległe od Boga. Podobnie jak jego ojciec, był porywczy i niespokojnego charakteru.
Kamil gdy miał około 20 lat, utworzyła mu się rana w nodze. Udał się wówczas do szpitala św. Jakuba dla nieuleczalnie chorych do Rzymu.
Jednak nie wyleczył się zupełnie z tej rany, i  opuściwszy szpital, udał się na wojnę z Turkami: najpierw w rejon Dalmacji (1571), a później  do Tunisu (1571-1574). Tam popadwszy w złe towarzystwo przegrał w grze w karty uciułany kapitał, wtedy udał się do klasztoru kapucynów w Manfredodi,i podkjął tam pracę jako pracownik fizyczny. W klasztorze przeżył nawrócenie, i 2 lutego 1575 r. postanowił pozostać na zawsze w zakonie, który zapewnił  mu dachu nad głową. Niestety, rana na npodze ponownie się otworzyła i tak dalece zaczęła mu dokuczać, że musiał powrócić do szpitala w Rzymie, gdzie przebywał przez 4 lata. Podczas pobytu w szpitalu  z niezwykłym poświęceniem oddawał się posłudze nieuleczalnie chorym. Po tym jak rana się zagoiła, Kamil ponownie wrócił do kapucynów.
Po jakimś czasie rana znów się odnowiła i wtedy Kamil zrozumiał, że jednak jego przeznaczeniem nie jest zakon kapucynów.

Wyjechał więc do Rzymu, i wstąpieszy do Kolegium Rzymskim  odbył tam studia teologiczne. Po ukończeniu studiów przyjął święcenia kapłańskie  W tym samym roku(1584)  w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP w kościółku Matki Bożej Cudownej z kilkoma towarzyszami, których w czasie studiów zdołał pozyskać dla swoich planów, wdział habit nowej rodziny zakonnej i złożył trzy śluby proste: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, z dodaniem ślubu czwartego: oddania się bez reszty posłudze chorym. Wszyscy udali się do szpitala Świętego Ducha, gdzie pod kierownictwem Kamila przez najbliższe
28 lat spełniali samarytańską posługę nieuleczalnie chorym.


Kamil zmarł w domu macierzystym swojego zakonu w Rzymie w dniu
14 lipca 1614 r.  Jego ciało spoczywa dotąd w kościele przy centralnym domu w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Pan Bóg obdarzył Kamila darem kontemplacji, proroctwa oraz cudów za życia i po śmierci. Do chwały świętych wyniósł go w 1746 roku papież Benedykt XIV a 
Papież Leon XIII dokładnie później 120 ogłosił Kamila de Lellis wraz
ze św. Janem Bożym patronem szpitali i chorych (1886). Na początku XX woieku Papież Pius XI  lat oddał św. Kamilowi  de Lellis  patronat nad służbą zdrowia - pielęgniarzami i pielęgniarkami (1930).

W ikonografii św. Kamil przedstawiany jest w sutannie, na której widnieje czerwony krzyż. Jego atrybutami są: anioł, krzyż, księga, różaniec. 

 

 

PioFlo

 

 

Pozostali patroni dnia 14.07.