Świeta Matylda - matka Cesarza (Matylda von Ringelheim)

Matylda swoją młodość spędziła w klasztorze w Herford, opodal dzisiejszego miasta Bielefeld. Matylda von Ringelheim, wyszła za mąż za Henryka Ptasznika w 909 roku, króla Niemiec, zwanego także Henrykiem I.  Mieli pięcioro ich dzieci, spośród nich najbardziej nam znany jest późniejszy cesarz, Otton I oraz święty Brunon. Po męża Henryka doszło do ostrego sporu pomiędzy synami, powodem walki było to, który z nich ma zostać następcą tronu po zmarłym ojcu, czego wynikiem , była swoista wojna domowa.

Ten głęboki kryzys oraz narastające konflikty, uderzały również Matyldę, którą doradcy Ottona oskarżali  o defraudację pieniędzy i dóbr z królewskiego skarbca, które przeznaczqć  miała na cele charytatywne, przez co wygnana została z dworu królewskiego, ale dzięki skutecznym staraniom synowej Edyty, w neidługim czasie nań powróciła.

Świeta Matylda ufundowała m.innymi, kapitułę w Kwedlinburgu, klasztory w Duderstadt, Pöhlde, Grone i Nordhausen – przez co w ikonografii świeetj, często ukazuje się ja z modelem kościoła. Niemal codziennie opiekowała sie biednymi, bywali oni też przy  jej stole, w ubogich dopatrywała się w nich Chrystusa.  Cęsto przedstawia się ją, jako królową rozdającą biednym jałmużnę, lub w towarzystwie świętego Brunona, w czasie gdy dochodzi między nimi do pojednania z Ottonem I,
z którym to, w 962 roku udała się do Rzymu, gdzie z rąk papieża Jan XII, otrzymał on cesarską koronę.

Zmarła 14 marca 968 roku w Kwedlinburgu , tam też pochowano ją w zamkowej kaplicy u boku męża.

Szczególnym kultem św. MAtylda otaczana jest w Niemczech w landach Bawarii i Saksonii.

O świetej Matyldzie dowiadujemy głównie  od Widukinda z Korbei z dzieła „Res Gestae Saxonicae”. Widukind z Korbei to benedyktyński mnich i kronikarza. W owym czasie przebywął on w klasztorze nieopodal miasta Höxter nad Wezerą,  zakonnik jest autorem jednego z najważniejszych dokumentów historycznych o dziejach Europy w X wieku. Autor Oopisywał w nim m. in. walki Sasów z Frankami, ale też jako jeden z pierwszych wspomniał takze o państwie słowian w dobie Mieszka I.

Dzieki św. Matylda ponoć i ludzie zamożni odnajdują chwalebną drogę do Jezusa, przez co staje się ona poniekąd pomostem pomiędzy Tronem a Ołtarzem, łagodząc nieco słowa Chrystusa zawarte w Ewangelii Św. Łukasza, iż  „Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego” (Mt 19,24; por. Łk 18,25).

Red.