Jak dobrze przeżyć Adwent? Rozważanie ks. Huberta Kowalewskiego

Jezus – jak zauważa ksiądz – posługuje się dwoma rodzajami znaków. Pierwsze są oczywiste: jak drzewa zapowiadające zmianę pór roku. Drugie wymagają pewnego dopowiedzenia: wojny, kataklizmy, zamieszanie świata, które nie są wyłącznym sygnałem końca czasów, lecz przypomnieniem, że każdy z nas stanie kiedyś przed Bogiem.

Adwent jest więc – jak mówi ks. Kowalewski – nie tyle corocznym „sezonem świątecznym”, co szkołą czujności. Lampion, świeca, roraty – te proste praktyki, które wielu pamięta z dzieciństwa, nie są sentymentalną dekoracją, lecz znakiem gotowości: „Chrystus się zbliża, a my chcemy Go powitać, będąc przygotowani”.

Kapłan zachęca także do duchowego realizmu: modlitwa, skupienie, czas dla rodziny i drobne gesty miłości wobec drugiego człowieka. Czasem wystarczy zauważyć samotną osobę mieszkającą obok, podarować drobiazg, pamiętać o tych, których łatwo przeoczyć.

„Niech nie braknie czasu dla Boga, dla siebie i dla drugiego człowieka” – podkreśla. Adwent ma być nie szturmowaniem świątecznych zakupów, lecz powrotem do prostoty Ewangelii i gestów, które pozwalają sercu naprawdę czekać.