Ewangelia na każdy dzień (18 listopad)

Pierwsze czytanie:

 (Mdr 18,14-16;19,6-9)
Gdy głęboka cisza zalegała wszystko, a noc w swoim biegu dosięgała połowy, wszechmocne Twe Słowo z nieba, z królewskiej stolicy, jak miecz ostry niosąc Twój nieodwołalny rozkaz, jak srogi wojownik runęło w pośrodek zatraconej ziemi. I stanąwszy, napełniło wszystko śmiercią: nieba sięgało i rozchodziło się po ziemi. Całe stworzenie znów zostało przekształcone w swej naturze, powolne Twoim rozkazom, by dzieci Twe zachować bez szkody. Obłok ocieniający obóz i suchy ląd ujrzało, jak się wynurzał z wody poprzednio stojącej: droga otwarta z Morza Czerwonego i pole zielone z burzliwej głębiny. Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka, ujrzawszy cuda godne podziwu. Byli jak konie na pastwisku i jak baranki brykali, wielbiąc Ciebie, Panie, któryś ich wybawił.

Psalm:

(Ps 105,2-3.36-37.42-43)
REFREN: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.

Pobił wszystkich pierworodnych ich kraju,
cały kwiat ich potęgi.
A lud swój wyprowadził ze srebrem i złotem
i nikt nie był słaby w jego pokoleniach.

Pamiętał bowiem o swym świętym słowie
danym Abrahamowi, swojemu słudze.
I wyprowadził swój lud wśród radości,
z weselem swoich wybranych.

Aklamacja (2 Tes 2,14)
Bóg wezwał nas przez Ewangelię, abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Ewangelia:

 (Łk 18,1-8)
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: „W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: "Obroń mnie przed moim przeciwnikiem". Przez pewien czas nie chciał. Lecz potem rzekł do siebie: "Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie”. I Pan dodał: „Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?”

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Bóg posłał na świat Zbawiciela Jezusa, swoje odwieczne Słowo, które przyjęło ludzkie ciało i w tę cichą i świętą noc w Betlejem przyszło na świat pośrodku zatraconej ziemi. Zatraconej przez grzech, o którym słyszeliśmy wczoraj. Przez Jego Wcielenie i ofiarowanie Siebie w ofierze, Jezus przekształcił całe stworzenie podległe grzechowi w lud nowego przymierza obmyty wodami chrztu świętego. Przejście przez Morze Czerwone było wyzwoleniem z niewoli egipskiej, przejście przez wodę chrztu jest wyzwoleniem z grzechów.
To Bogu na tym zależało, zależało Mu na każdym z nas. Przeszliśmy przez zanurzenie chrzcielne i chroni nas Jego ręka, a cudem godnym podziwu jest uwolnienie nas od potępienia. Teraz możemy być wolni jak konie na pastwisku i brykać wesoło jak baranki, wielbiąc Pana, który nas wybawił. Pomyślmy, czy tak doświadczamy swojego zbawienia.

Komentarz do pierwszego psalmu

Możemy być dumni, że wezwano nad nami imienia Pana. Możemy Jego świętym imieniem się szczycić i je uwielbiać. Słowa tego psalmu wzywają nas dziś do śpiewu i grania na Jego chwałę, by rozgłaszać Jego wspaniałość i cuda, których już dokonał i których nieustannie dokonuje.
Wyprowadzając lub z Egiptu wyposażył ich w złoto i srebro. Wyprowadzając nas z niewoli grzechu wyposażył nas w duchowe dary cenniejsze niż złoto i srebro – dał nam możliwość poznania Go i życia w Jego Boskiej obecności. Spełnił obietnicę daną Abrahamowi, że jego potomstwo będzie tak liczne, jak gwiazdy na niebie. Przez dwa tysiące lat wypełniania polecenia Pana Jezusa, by iść na cały świat i udzielać chrztu, wyzwolonych z grzechu i śmierci wiecznej jest nas tyle, co gwiazd na niebie. Żyjmy więc wśród radości i weselmy się mianem wybranych, odkupionych, zbawionych, uświęconych, napełnionych Duchem Świętym ludzi.

Komentarz do Ewangelii

W perspektywie nadejścia Bożego królestwa Pan Jezus mówi uczniom, że zawsze powinni się modlić o przyjście Jego królestwa i nigdy nie ustawać w tym wołaniu. Aby to zilustrować pokazuje sędziego, który nie boi się Boga i nie liczy się z ludźmi, a więc nie jest człowiekiem gotowym na przyjęcie Bożego królestwa. Pokazuje też ubogą wdowę, której sytuacja materialna w czasach Jezusa była bardzo trudna, a pozycja społeczna bardzo słaba, gdyż to mąż utrzymywał rodzinę i reprezentował swą żonę. Po jego śmierci kobieta zostawała bez środków do życia, jeśli rodzina się o nią nie zatroszczyła. Ta wdowa naprzykrza się sędziemu, który nie liczy się z ludźmi, czyli nie ma dla niej szacunku i współczucia. Ciekawa jest jednak jego motywacja, kiedy wreszcie zgadza się, by jej pomóc – myśli tylko o sobie, nie chce, by go dłużej zadręczała swoimi prośbami.
Na przykładzie postępowania tego sędziego Pan Jezus pokazuje Boga Ojca, który przecież nie jest egoistyczny i nie patrzy tylko na swój interes, ale ma serce miłosierne i współczujące, dostrzega potrzeby swoich dzieci i z miłością pochyla się nad nimi. Posłał przecież na ziemię swego Syna, by odkupił tych, którzy podlegali potępieniu, a więc nikt nie ma od Niego większej miłości i nikt tak, jak On, nie zwleka z wzięciem w obronę swoich dzieci, gdyż Jezus nie przyszedł na świat, by potępić, ale by zbawić. Czy jednak znajdzie w tobie i we mnie wiarę, gdy powróci?

Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską CSC

źródło: mateusz.pl

 (2 Tes 2,14)
Bóg wezwał nas przez Ewangelię, abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Módlmy się.

Dobry Bóg przemówił Słowem do nas abyśmy godni byli dostąpić Jego chwały w niebie. 

Red.