Ewangelia na dziś (31.10.2020)

Pierwsze czytanie:

(Flp 1,18b-26)
Bracia: Że na wszelki sposób rozgłasza się Chrystusa, z tego się cieszę i będę się cieszył. Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa, zgodnie z gorącym oczekiwaniem i nadzieją moją, że w niczym nie doznam zawodu. Lecz jak zawsze, tak i teraz, z całą swobodą i jawnością Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele, to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele to bardziej dla was konieczne. A ufny w to wiem, że pozostanę i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przeze mnie, przez moją ponowną obecność u was.

Psalm:

(Ps 42,2-3.5)
REFREN: Boga żywego pragnie dusza moja

Jak łania pragnie wody ze strumienia,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?

Gdy wspominam, jak z tłumem
kroczyłem do Bożego domu,
w świątecznym orszaku,
wśród głosów radości i chwały.

 Aklamacja(Mt 11,29ab)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

Ewangelia:

(Łk 14,1.7-11)
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Opowiedział wówczas zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: "Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca". I musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej". I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Fragment z Listu do Filipian dotyczy opatrznościowych skutków uwięzienia Pawła. Pozbawienie wolności nie przeszkodziło innym ewangelizatorom w głoszeniu Chrystusa, z czego Paweł się cieszy. Apostoł, ponad własne zbawienie, w które ufa, dzięki modlitwom Filipian i pomocy Jezusa, przedkłada nadzieję, że Chrystus zostanie uwielbiony w osobie Apostoła, w jego pracy, w tym, co go spotka, w jego życiu lub śmierci.
Sensem życia Pawła jest jedynie Chrystus i obrona Ewangelii, zaś śmierć męczeńska stanowi przedmiot jego pragnień. Wobec dylematu dalszego życia lub śmierci zwycięża realistyczna ocena rzeczywistości. Śmierć byłaby dla niego korzystniejsza, gdyż umożliwiłaby mu połączenie się z Chrystusem. Apostoł pragnie jednak żyć, ze względu na sprawowany urząd apostolski. To przekonanie o tym, co jest bardziej potrzebne z duszpasterskiego punktu widzenia, przeradza się w pewność przetrwania i wyjścia z więzienia. Uwolnienie Pawła będzie powodem do wyrażenia dziękczynienia Chrystusowi.
Zastanówmy się, czy kiedy pojawiają się trudności w naszym życiu, pozostajemy wierni Panu Bogu? Czy wierzymy, że przeciwności, których doświadczamy, Bóg potrafi wykorzystać dla zbawienia naszego i innych?

Komentarz do psalmu:

Pragnienie Pana Boga, Jego bliskości, czułości i opieki towarzyszy człowiekowi wierzącemu przez całe jego doczesne życie. Człowiek wierzący stale poszukuje Boga w swoim życiu, stara się pełnić Jego wolę, dotrzymywać warunków Przymierza. Ten proces poznawania Pana trwa przez całe życie. Choć wieloletnia edukacja, praca nad własnym rozwojem duchowym i pogłębianie wiary przybliżają nas do poznania Tajemnicy Boga, to jednak pragnienia bliskości Pana nie potrafimy zaspokoić przez całe życie.

Komentarz do Ewangelii:

Pan Jezus, zaproszony na posiłek w domu przywódcy faryzeuszów, obserwując jak zaproszeni goście wybierają pierwsze miejsca, naucza zasad pokory. Powinniśmy zawsze wybierać ostatnie miejsce, uniżyć się, a Bóg sam wywyższy swoich wybranych. Droga na ucztę wieczności wiedzie poprzez zapomnienie o sobie i naśladowanie życia Jezusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (por. Mk 10, 45).

Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko

źródło: mateusz.pl