Wspólnoty, w których doświadczasz Nieba w spotkaniu z niepełnosprawnymi dziećmi

Głównym fundamentem wspólnoty 'Wiara i Światło' jest prawda, że każdy człowiek jest kochany przez Boga. Każda osoba niepełnosprawna została powołana przez Boga do życia, do wspólnoty Kościoła, aby wraz z Nim iść ku świętości.

Wspólnota 'Wiara i Światło' to grupa w chwili obecnej do około 40 osób, pośród których są dzieci upośledzone umysłowo, młodzież i dorośli, ich rodzice i przyjaciele. Spotykają się przynajmniej raz w miesiącu na przyjacielskich pogawędkach, na dzieleniu się swoimi sprawami z życia, na modlitwie i świętowaniu, ale to nie wszystko.

Pomiędzy tymi spotkaniami członkowie wspólnoty nawiązują osobiste więzi, bowiem tam gdzie jest przyjaciel tam jest i droga. Zwykle wspólnoty zakorzenione są w lokalnych parafiach i włączają się w życie swego kościoła.

Poza regularnymi zebraniami wspólnoty podejmowanych jest przez nią cały szereg rozmaitych działań zależnie od potrzeb i kreatywności członków, w zależności od Bożej inspiracji. Członkowie Wiary i Światła organizują obozy, spotkania formacyjne, pielgrzymki – czas radości i ożywienia dla osób z umysłowym upośledzeniem, czas wytchnienia dla ich rodziców itd.

Osobie upośledzonej wspólnota Wiara i Światło objawia, że jest wezwana by obdarowywać innych skarbami swego serca, swym uczuciem, wiernością. Rodzinom daje niezbędne oparcie w ich trudnościach, pomaga im w lepszym rozpoznaniu wewnętrznego piękna ich dziecka i odkryciu, że ono właśnie jest źródłem życia i jedności. Przyjaciołom, szczególnie młodym, Wiara i Światło ukazuje drogę do nawiązania przyjaźni z osobą upośledzoną umysłowo, do zaangażowania pozwalającego na odkrycie w drugiej osobie żywej obecności Jezusa, do odkrywania nowego sensu swego życia.

W naszej diecezji funkcjonują cztery wspólnoty Wiary i Światła:

• Piastowskie Pucie,

• Barka z Bydgoszczy,

• Więcborskie Rykotki z Więcborka,

• Michałki z Wysokiej.

Jean Vanier, któremu zawdzięcza się powołanie do życia wspólnoty Wiara i Światła powiedział: "Miłość to nie tylko radość chwili spotkania, lecz także wola podtrzymywania drugiego człowieka, niesienia go na swoich rękach, udzielając mu nieustannej pomocy. Miłość to posługa i dobro w życiu codziennym."

Funkcjonowanie w takiej wspólnocie daje możliwość doświadczenia ogromnej łaski Boga i miłości drugiego człowieka, z której wypływa ogromna radość.

Osoby z niepełnosprawnością to anioły postawione przez Boga na naszej drodze ku Niebu. Anioły, które sam stworzył, które sam powołał do życia, które w Jego oczach są piękne, bo są pięknem, którego zdrowi bardzo potrzebują.

Anioły, których nigdy nie mija się obojętnie, choć one same często ze swej bezradności milczą, cierpliwie oczekując wyciągniętej dłoni. Anioły, które wystarczy pokochać, aby doświadczyć na ziemi odrobiny Nieba- powiedział ks.Marcin Wierzchosławski- kapelan wspólnoty Więcborskie Rykotki.

Agnieszka Ciaciuch