Bóg wyrywa człowieka z niebezpieczeństw wbrew wszelkiej ludzkiej nadziei

"Niech się nie szczyci mędrzec swą mądrością, siłacz niech się nie chełpi swą siłą ani bogaty niech się nie przechwala swym bogactwem".

Czymże jest więc prawdziwa chwała i w czym człowiek odnajduje swą rzeczywistą wielkość? A oto co mówi Bóg: "Ten, kto się chlubi, niech się chlubi tym, że Mnie poznaje, iż Ja jestem Pan".

Godność człowieka, jego chwała i majestat polega na poznaniu tego, co naprawdę wielkie, na przylgnięciu do tej wielkości i szukaniu chwały u Pana chwały, zgodnie ze słowami Apostoła: "Kto się chlubi, niech się w Panu chlubi". Tenże Apostoł mówi, iż "Chrystus stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby jak to jest napisane, w Panu się chlubił ten, kto się chlubi".

To jest bowiem doskonała i pełna chluba, gdy ktoś wynosi się nie z powodu własnej sprawiedliwości, bo wie, że jej naprawdę nie posiada, lecz swoje usprawiedliwienie opiera wyłącznie na wierze w Chrystusa Pana. Paweł Apostoł w tym się właśnie chlubi, że ma za nic swoją sprawiedliwość, a szuka tej, którą otrzymał przez Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga i wynikającą z wiary. Przez nią pragnie poznać Chrystusa i moc Jego zmartwychwstania oraz swoje współuczestnictwo w Jego cierpieniach. Taką sprawiedliwością przyobleczony chce naśladować śmierć Chrystusa, by w ten sposób dojść jakoś do powstania z martwych.

I tu upada wszelka wyniosłość pychy. Nic ci, o człowieku, nie pozostawiono, z czego mógłbyś się chlubić. Cała twoja chwała i nadzieja leży w tym, abyś uśmiercił wszystko, co twoje, i szukał przyszłego życia w Chrystusie. Ponieważ zaś już mamy zaczątki tego życia, możemy się chlubić i trwać w nadziei, żyjąc całkowicie z łaski i daru Boga. "Albowiem to Bóg jest w nas sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z (Jego) wolą". On swoją mądrość, którą przeznaczył dla naszej chwały, objawia przez Ducha Świętego. Bóg udziela nam w pracy siły i odwagi. "Pracowałem więcej od wszystkich - powiedział św. Paweł - wszakże nie ja, ale łaska Boża, która jest ze mną".

Bóg wyrywa człowieka z niebezpieczeństw wbrew wszelkiej ludzkiej nadziei. "Sami w sobie - mówi Apostoł - mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie pokładali ufności w samych sobie, lecz w Bogu, który wskrzesza umarłych. On to nas wyrwał i wyrywa z tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci. W Nim mamy nadzieję, że nadal będzie nas wyrywał".

Homilia św. Bazylego Wielkiego, biskupa

źródło: LG