Św. Fulbert z Chartres, biskup - patron dnia (10 kwietnia)

Miniatura przedstawiająca Świętego
Fulberta z Chartres. Źródło domena
publiczna.  André de Micy - irht

Fulbert urodził się w 960 r. w Poitiers pochodził z ubogiej rodziny. Nauki pobierał w szkole katedralnej w Reims.
Mistrzem Fulberta był Gerbert, przyszły papież Sylwester II. Fulbert przybył do Chartres około 990 r. , aby tam podjąć tam pracę nauczyciela, podjął tę funkcje w szkole katedralnej, z której uczynił wkrótce ośrodek kulturalny Francji. W późniejszym czasie został mianowany kanonikiem i kanclerzem w miejscowej kurii biskupiej. 

Zaraz po śmierci biskupa Raula (1006) na jego następcą wybrano właśnie Fulberta.  Fulbert jako biskup, był nad wyraz aktywny we wielu dziedzinach życia kościelnego, publicznego i kulturalnego. Dzielił się z gorliwością swoją  wiedzą a przede wszystkim umiejętnością obcowania z innymi ludźmi. Nowy biskup w krótkim czasie zyskał sobie grono przyjacół, podbijając serca wiernych i diecezjalnego  duchowieństwa.

Jego madrość i wszechstronna wiedza  Fulberta 
spowodowała że, nawet Robert II Pobożny Król francuski, czasami korzystał z jego rady. Biskup Fulbert bardzo dbał o administrację kościelną i wyróżniał się w tym jako wzorowy gospodarz diecezji. Fulbert był bardzo wnikliwym teologiem, łączył świętość z wielką mądrościa i doświadczeniem. Jego katedra, którą zniszczył pożar, bisup odnowił  w tak okazały sposób, iż do dziś należy ona do arcydzieł budownictwa sakralnego i jest częstym celem turystów ale też i znawców budownictwa sakralnego.
Fulbert dbał szczególnie o podniesienie poziomu szkolnictwa, z którego z pierwszeństwem korzystali kandydaci do stanu duchownego. Odnowił on w tym celu szkołę katedralną a zasady, i poziom nauczania sprawiały, że przewyższała sławą i wzięciem szkołę w Reims. Jako biskup ze szczególną gorliwością zwalczał symonię (świętokupstwo – handel godnościami i urzędami kościelnymi, sakramentami oraz dobrami duchowymi. Termin pochodzi od Szymona Maga, którego św. Piotr zganił za chęć kupienia od apostołów daru udzielenia Ducha Świętego (zob. Dzieje Apostolskie Dz 8, 9-24) oraz inne nadużycia, jakie występowały w Kościele. Fulbert z uwagi naumiejętność słuchania i obcowania z ludźmi, posiadł szczególny dar jednania zwaśnionych stron a jego umiejętności mediacji znano w sporej części Francji. Zważywszy na co, w różnych sporach to właśnie jego brano go za rozjemcę. Biskup Fulbert słynął także ze szczególnego nabożeństwa do Matki Bożej, z wdzięczności za to że, przywróciła mu zdrowie w ciężkiej chorobie na jaką zapadł.

Św. Fulbert pozostawił po sobie szereg cennych pism, takich jak kazania i traktaty teologiczne, był uzdolnionym poetą łacińskim oraz autorem hymnów i pieśni pełnych Ducha. Najcenniejsze dla badaczy są jednak listy, dzięki którym można było poznać jego ideały, sposób i filozofię działania
oraz głęboką osobowość tego wyjątkowego biskupa, myśliciela, budowniczego i reformatora  kościoła, obrazując równocześnie kościół, szkolnictwo, literatuę i kulturę panującą we Francji 
na przełomie X i XI wieku.

Święty Fulbert zmarł w opinii świętości w dniu 10 kwietnia 1028 r. w wieku ok. 68 lat.

Red.