Z Ewangelii na każdy dzień – 1 grudzień

Pierwsze czytanie:

 (Jr 33,14-16)
Pan mówi: „Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu. W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomka sprawiedliwego; będzie on wymierzał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością".

Psalm:

(Ps 25,4bc-5ab,8-9,10 i 14)
REFREN: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę

Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornych uczy dróg swoich.

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją,
i objawia im swoje przymierze.

Drugie czytanie:

(1 Tes 3,12-4,2)
Bracia: Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi. A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu i jak już postępujecie, stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.

Aklamacja (Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie.

Ewangelia:

 (Łk 21,25-28.34-36)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Zaczynamy od uświadomienia sobie, że Bóg wypełni długo zapowiedziane wydarzenia: wzbudzenie Dawidowi potomka, zbawienie Judy i bezpieczeństwo Jerozolimy. Mesjasz będzie wymierzał sprawiedliwość. Pierwsza część Adwentu przygotowuje nas na paruzję, czyli ostateczny powrót Mesjasza, na końcu czasów. Z reguły odkładamy eschatologiczne myśli na później, sądząc, że jeszcze długa droga przed nami. A co w sytuacji, kiedy okaże się, że to nasz ostatni adwent przed śmiercią? Pierwsi chrześcijanie żyli w napięciu, licząc na to, że paruzja dokona się za ich życia. Minęło ponad dwa tysiące lat temu – czy istnieje choćby minimalne napięcie wywołane oczekiwaniem i tęsknotą?
Tyle tych świąt przeżyliśmy, a może tak naprawdę zmarnowaliśmy szansę na prawdziwy Adwent i prawdziwe otwarcie na Łaskę Bożą? To od nas zależy, w jakim stopniu zadbamy, by ten czas nie przeleciał przez palce. „Oto nadchodzą dni…” Chciejmy ucieszyć się z realizowanych Bożych obietnic wobec każdego z nas. Wówczas nie będzie to czas stracony.

Komentarz do psalmu

Adwent wzywa do prostowania życiowych dróg. To czas powrotu z krętych ścieżek, które nie prowadzą ani do Boga, ani do dobra. Poznanie Bożych dróg to prawdziwe oświecenie. Psalmista modli się i prosi o umiejętność chodzenia Jego ścieżkami, zgodnymi z Bożymi planami i pouczeniami. Niektórzy są przekonani o tym, że Boże zalecenia ograniczają wolność, a kroczenie Jego drogami to bezmyślne wykonywanie poleceń Dyktatora, któremu nie zależy na naszym dobru. Tymczasem, jeśli znajdujemy się na Bożej drodze, jesteśmy szczęściarzami: On prowadzi, pomaga w czynieniu dobra, upomina, zaprasza do współpracy, a przede wszystkim Jego ścieżki są „pewne i pełne łaski”.

Komentarz do drugiego czytania

W Księdze Kapłańskiej czytamy przynaglenie Boga: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem Święty”. To nie jest rozkaz dyktatora. To zachęta dobrego Boga, który wyjaśnia: wy potraficie być świętymi, bo zostaliście utkani z dobroci i szlachetności. Na obraz i podobieństwo Boga, pozostając na dożywotniej gwarancji Producenta. Św. Paweł prosi Pana, aby spotęgował „wzajemną miłość dla wszystkich (…), aby serca utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga”. To „zaklinanie” Tesaloniczan nie było nakazem, ale błagalną prośbą. Na progu adwentu warto uświadomić sobie podstawowe powołanie do świętości, którym Bóg nas obdarzył jeszcze w łonie matki. Zatęsknijmy za wzajemną szlachetnością, z której zostaliśmy ulepieni.

Komentarz do Ewangelii

Wizja Sądu Ostatecznego może przerażać. Niespotykane zjawiska fizyczne to tylko wierzchołek góry lodowej – „moce niebios zostaną wstrząśnięte”. Taki obraz niepokoi ludzi, którzy żyją tak, jakby Boga nie było. Dla nas, ludzi wiary, będzie to dzień prawdziwej radości. Wreszcie wypełni się zapowiedź Jezusa. Wierzący Bogu mogą być spokojni wobec wydarzeń zagrażających ziemi.
Jezus zachęca, aby w obliczu końca świata „nabrać ducha i podnieść głowy, ponieważ zbliża się odkupienie”. Mamy jednak zachować czujność na modlitwie, broniąc się przed „ociężałym sercem”. Może się takim stać przez obżarstwo, które symbolizuje zagrożenie dla wolności. Żarłok nie potrafi się powstrzymać przed spożywaniem potraw. Istnieje niebezpieczeństwo duchowego lenistwa, gdy zajmujemy się tylko doczesnością. Z kolei „pijaństwo” to nie tylko nadużywanie alkoholu, ale także zranienie rozumu. Alkohol odbiera rozum nawet bardzo wykształconym osobom. Brak rozumu prowadzi do pysznego przekonania, że jesteśmy więksi niż Bóg. Trzecim niebezpieczeństwem są „troski doczesne” – pułapka zamartwiania się, która zamyka nas na Bożą łaskę. Wówczas nie potrafimy dostrzegać działania Boga w codzienności, a tym bardziej wyglądać dnia paruzji.
Zadbajmy w tym roku o wolę, rozum i pamięć, abyśmy uchronili się przed kardiologiczną ociężałością.

Komentarze zostały przygotowany przez ks. Kamila Falkowskiego

źródło: mateusz.pl

  (Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie.

Módlmy się.

(Ps 25,4bc-5ab)
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę