Ewangelia na każdy dzień (27 wrzesień)

Pierwsze czytanie:

 (Ezd 9,5-9)
Ja Ezdrasz w czasie ofiary wieczornej podniosłem się z upokorzenia mojego i w rozdartej szacie i płaszczu upadłem na kolana, wyciągnąłem ręce moje do Pana Boga i rzekłem: „Boże mój! Bardzo się wstydzę, Boże mój, podnieść twarz do Ciebie, albowiem przestępstwa nasze wzrosły powyżej głowy, a wina nasza sięga aż do nieba. Od dni ojców naszych aż po dziś dzień ciąży na nas wielka wina. My, królowie nasi, kapłani nasi, zostaliśmy wydani za nasze przestępstwa pod władzę królów krain tych pod miecz, w niewolę, na złupienie i na publiczne pośmiewisko, jak to się dziś zdarza. A teraz ledwo co na chwilę przyszło zmiłowanie, od Pana Boga naszego, przez to, że pozostawił nam garstkę ocalonych, że w swoim miejscu świętym dał nam dach nad głową, że Bóg nasz rozjaśnił oczy nasze i że pozwolił nam w niewoli naszej trochę odetchnąć, bo przecież jesteśmy niewolnikami. Ale w niewoli naszej nie opuścił nas Bóg nasz, lecz dał nam znaleźć względy u królów perskich, pozwalając nam odżyć, byśmy mogli wznieść dom Boga naszego i odbudować jego ruiny, oraz dając nam ostoję w Judzie i Jerozolimie”.

Psalm:

(Tb 13, 2abcde. 3-4a. 4bcd. 5. 8)
REFREN: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki,
i niech będzie błogosławione Jego królestwo!
To On karze i okazuje miłosierdzie,
posyła do podziemnej Otchłani
i wyprowadza z największej zagłady.

Wysławiajcie Go, synowie Izraela,
wobec narodów,
wśród których was rozproszył
i tam swoją wielkość wam okazywał.

Wychwalajcie Go wobec wszelkiego stworzenia,
gdyż On sam jest Panem i Bogiem naszym,
On sam naszym Ojcem i Bogiem
po wszystkie czasy.

On was karci za wasze nieprawości,
lecz zmiłuje się nad wami wszystkimi.
I zgromadzi was spośród wszelkich narodów,
wśród których zostaliście rozproszeni.

Ja zaś wychwalam Go w ziemi mego wygnania,
obwieszczam narodowi grzeszników Jego moc i wielkość.
Nawróćcie się, grzesznicy,
i postępujcie przed Nim sprawiedliwie,
kto wie, może znajdzie w was upodobanie
i miłosierdzie wam okaże.

Aklamacja (Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Ewangelia:

 (Łk 9,1-6)
Jezus zawołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: „Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim”. Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Druga część Księgi poświęcona jest historii Ezdrasza – uczonego w Prawie, który przybył z Babilonu na czele kolejnej wyprawy, dzięki łaskawej ręce Boga (Ezd 7,6.9.28;8,18.22.31). Świadomość Jego bliskości (zwraca się do Niego: Boże mój) i opieki w konfrontacji z rzeczywistością łamania Przymierza przez wielu uratowanych przecież kolejny raz przez Boże miłosierdzie wywołało jego przebłagalną modlitwę. Chodziło o problem zachowania tożsamości wobec faktów małżeństw mieszanych wśród tych, którzy stanowili wybrany lud Pana. Przywilej wybraństwa był bowiem motywem większej odpowiedzialności i większych wymagań moralnych. Zwróćmy jednak uwagę na przytoczoną modlitwę Ezdrasza, który jest pewny, że Bóg stoi po stronie swojego ludu, po stronie grzesznego rodzaju ludzkiego. Stary Testament pełen jest takich modlitewnych form i modlących się pośredników. Treść modlitwy izraelskiej osadzona jest mocno w historii. Jest konkretna, za punkt wyjścia obiera to, co się dokonało i to, co się dokonuje. Ezdrasz odwołuje się do znajomości Bożego planu zbawienia i odczytuje skutki czasu wygnania i powrotu jako następstwo grzechu. Wychwala jednak Boże miłosierdzie i wzywa do nawrócenia.
A ile w naszych modlitwach pustych albo wyuczonych słów… Czy treści nie dostarcza nam każdy przeżyty dzięki łaskawej ręce Boga dzień?

Komentarz do psalmu

Modlitwa Tobiasza (ojca), jego pieśń dziękczynna utkana jest z fragmentów psalmów i hymnów wychwalających mądrość Boga – Wychowawcy swojego ludu na przestrzeni wieków. To On karze i okazuje miłosierdzie. Jeśli doświadczamy naszej słabości i grzeszności oraz Jego miłosierdzia, to znaczy, że i w nas sobie upodobał.

Komentarz do Ewangelii

Powołani, aby iść i głosić królestwo Boże, według mądrej pedagogii Jezusa, chodzą z Nim po Galilei, obserwują Jego działalność, a przede wszystkim słuchają Jego słów. Zanim wyruszą w zasadniczą podróż do Jerozolimy, Nauczyciel najpierw wyposaża ich w moc uwalniania ludzi od złych duchów i chorób, i wysyła na apostolską praktykę głoszenia Ewangelii. Radykalnie poleca im zachowanie ubóstwa, czyli zawierzenie Bogu, który działa w nich i przez nich; ubóstwa, by z napotkanymi nie dzielić się rzeczami, ale sobą; ubóstwa, które jest wolnością i naśladowaniem pokornego Jezusa. Na koniec nie życzy im sukcesu, ale nastawia ich na porażkę. Taki niewspółczesny ten Nauczyciel, prawda? Może jednak pozwólmy sobie dziś na chwilę zamyślenia nad Jego mądrością…

Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA

źródło: mateusz.pl

 (Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Módlmy się.

 Boże w dobroci nigdy nieprzebrany, żadnym językiem niewypowiedziany

Red.