Ewangelia na każdy dzień (23.05)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 16,11-15)
Odbiwszy od lądu w Troadzie popłynęliśmy wprost do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu, a stąd do Filippi, głównego miasta tej części Macedonii, które jest rzymską kolonią. W tym mieście spędziliśmy kilka dni. W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak sądziliśmy, było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły. Przysłuchiwała się nam też pewna bojąca się Boga kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła. Kiedy została ochrzczona razem ze swym domem, poprosiła nas, mówiąc: „Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu, to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim”. I wymogła to na nas.

Psalm:

(Ps 149,1-6a.9b)
REFREN: Pan w swoim ludzie upodobał sobie

Śpiewajcie Panu pieśń nową;
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują się swym królem.

Niech imię Jego czczą tańcem,
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.

Niech się święci cieszą w chwale,
niech się weselą na łożach biesiadnych.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach:
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Aklamacja (J 15,26b.27a)
Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie.

Ewangelia:

 (J 15,26-16,4a)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku. To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze. Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu. Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie. Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o nich, że Ja wam to powiedziałem”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Na początku szóstego Tygodnia Wielkanocnego wsłuchujemy się w działalność misyjną uczniów Chrystusa w Filippi. Warto zauważyć, że jednym z miejsc, w którym poszukują przyszłych chrześcijan, jest miejsce wspólnej modlitwy – to tam głoszą Chrystusa wszystkim, których spotykają. Nie są to jedynie mężczyźni, ale także, a może przede wszystkim, kobiety. Przykład życia Jezusa doceniającego rolę kobiety nie poszedł zatem na marne!
Wyróżniającą się osobą była Lidia sprzedająca purpurę. Ze względu na jej działalność możemy ją zakwalifikować do wyższej warstwy społecznej. Purpura była niesamowicie droga głównie ze względu na sposób jej pozyskiwania. Jej sprzedawczyni musiała być osobą zamożną.
To, co szczególnie powinno nas uderzyć, jest otwartość Lidii na słuchane Słowo: przyjmuje je wraz z całym swoim domem. Takie sformułowanie oznacza, że była głową rodziny. Nie tylko przyjmuje, ale także wciela wymogi wiary w życie – gościnność, dzielenie się wiarą.
Lidia, jak nikt inny, ukazuje nam, że wiara rodzi się ze słuchania. Nieważne, kto głosi i jak głosi prawdę Słowa, bo to Pan otwiera umysły na przyjęcie wielkich tajemnic oraz daje wzrost w sercu każdego człowieka.
Tylko czy my chcemy tych prawd słuchać i prawdziwie je usłyszeć?

Komentarz do psalmu

Psalm 149 napawa nas ogromną radością. Słuchając jego słów, jako wspólnota, zgromadzenie wiernych, czujemy się niesamowicie docenieni, bo to przecież w swoim ludzie Pan sobie upodobał. Możemy oddawać chwałę naszemu Królowi razem, we wspólnocie.
Rozważając dzisiejszy psalm, który zawsze należy odczytywać w kontekście poprzedzającego go czytania, warto zapytać siebie: czy czuję się członkiem zgromadzenia Pana, Kościoła? Czy w tym zgromadzeniu rzeczywiście oddaję Panu chwałę przez relacje obecne w tej wspólnocie – braterstwo, jedność? Czy Pan znajduje upodobanie w tej wspólnocie, którą tworzę?

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsze słowa Chrystusa są trudne i zarazem pokrzepiające. Wie, że wiara w tak wielkie tajemnice, jakimi są męczeńska śmierć i zmartwychwstanie, nie jest łatwa do przyjęcia. Jest wręcz niemożliwa. Z tej racji zapowiada, że pojawią się prześladowania i trudności wobec Jego wyznawców. Jezus mówi nam, że to coś normalnego, dlatego nie powinno prowadzić nas do załamania wobec sprzeciwu otoczenia. Poza tym Jezus swoim przykładem pokazuje, że droga do życia, droga do chwały nie jest łatwa, ponieważ prowadzi przez cierpienia i wyrzeczenia, ale za to jest wartościowa.
Na szczęście nie zostajemy na niej sami wobec świata będącego przeciwko nam. Duch Święty ma pomóc nam wytrwać w relacji z Jezusem, wytrwać wobec wszelkich przeciwności, bo On mieszka w naszych sercach! Dlatego prawda o Jezusie jest w nas ŻYWA! Wykorzystajmy tego Pomocnika.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

źródło: mateusz.pl

  (J 15,26b.27a)
Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie.

Módlmy się.

 Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.

Red.