Ewangelia na każdy dzień (10 kwiecień)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 5,17-26)
Arcykapłan i wszyscy jego zwolennicy, należący do stronnictwa saduceuszów, pełni zazdrości zatrzymali Apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia. Ale w nocy anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadziwszy ich powiedział: Idźcie i głoście w świątyni ludowi wszystkie słowa tego życia! Usłyszawszy to weszli o świcie do świątyni i nauczali. Tymczasem arcykapłan i jego stronnicy zwołali Sanhedryn i całą starszyznę synów Izraela. Posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. Lecz kiedy słudzy przyszli, nie znaleźli ich w więzieniu. Powrócili więc i oznajmili: Znaleźliśmy więzienie bardzo starannie zamknięte i strażników stojących przed drzwiami. Po otwarciu jednak nie znaleźliśmy wewnątrz nikogo. Kiedy dowódca straży świątynnej i arcykapłani usłyszeli te słowa, nie mogli pojąć, co się z nimi stało. Wtem nadszedł ktoś i oznajmił im: Ci ludzie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i nauczają lud. Wtedy dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich, ale bez użycia siły, bo obawiali się ludu, by ich samych nie ukamienował.

Psalm:

(Ps 34,2-9)
REFREN: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Aklamacja (J 3,16)
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

Ewangelia:

 (J 3,16-21)
Jezus powiedział do Nikodema: Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

We fragmencie Dziejów Apostolskich poprzedzającym ten, który dzisiaj czytamy, jest opowiadanie o cudach, których dokonywali apostołowie w imię Jezusa. Wywoływało to wielkie poruszenie wśród ludu. Znoszono chorych i kładziono na ulicy tak, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na nich i chorzy doznawali uzdrowienia. Wzbudziło to zawiść u arcykapłana i saduceuszów, którzy wtrącili apostołów do więzienia. Wtedy wydarzył się kolejny cud. Anioł Pański wyprowadził ich z więzienia i polecił im głosić w świątyni prawdę o zbawieniu. Byli posłuszni usłyszanemu poleceniu, rozpoczęli głoszenie już o świcie. Kiedy więc zwołany pospiesznie Sanhedryn chciał przesłuchać apostołów, tych nie było już w więzieniu, co było nie do pojęcia, zwłaszcza że więzienie zastano zamknięte. Wtedy ktoś doniósł, że ci apostołowie znów nauczają w świątyni. Saduceusze jednak jeszcze nie dostrzegli, że nie są panami wydarzeń. Byli tak zaślepieni, że nie mieli świadomości, że walczą z Bogiem. Straż świątynna przyprowadziła apostołów przed Sanhedryn bez użycia siły z obawy przed reakcją ludu. Rozpoczęło się przesłuchanie, którego przebieg usłyszymy w jutrzejszej liturgii słowa.
Z dzisiejszego fragmentu zapamiętajmy gorliwość apostołów godną naśladowania. Tej gorliwości i otwartości na Boże prowadzenie zawdzięczamy to, że prawda o zbawieniu dotarła do nas. Nie możemy zatrzymać jej tylko dla siebie. Jesteśmy posłani do tych, którzy jeszcze żyją w ciemności, którzy nie wiedzą, że można być w bliskiej relacji z żywym Jezusem. Jezus zmartwychwstał dla każdego, bez wyjątku. Głośmy tę Dobrą Nowinę przede wszystkim swoim codziennym życiem.

Komentarz do psalmu

Psalmista wielbi Boga, bo doświadczył Jego dobroci: „szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał”. Radość obdarowanego jest tak wielka, że nie może jej pomieścić w sobie. Pragnie dzielić się nią ze wszystkimi. Zaprasza każdego z nas do udziału w tej radości. Zachęca: „Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością”. Wreszcie proponuje: „skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry”. Przyjmijmy to zaproszenie.

Komentarz do Ewangelii

W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus mówi do Nikodema słowa, które można uznać za streszczenie całej Ewangelii: „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Teraz te słowa Jezus kieruje do każdego z nas, a więc też do mnie konkretnie. Gdybym ja był(a) jedynym człowiekiem na świecie, Jezus umarłby i zmartwychwstał dla mnie, abym ja miał(a) życie wieczne. Bądźmy tego pewni w każdej sytuacji naszego życia. On już tego dla każdego z nas dokonał. Uczynił to dla każdego, w tym dla osób, które trudno nam kochać. Bądźmy tego pewni zwłaszcza wtedy, gdy zbłądzimy i potępimy samych siebie. Jezus wyraźnie zapewnia: „kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu”. Z każdej ciemności możemy wyjść przez zbliżenie się do Światła. Nie bądźmy tymi, którzy umiłowali ciemność. Bądźmy dziećmi Światłości.

Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kołodziej

źródło: mateusz.pl

 (J 3,16)
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

Módlmy się.

(Ps 34,2)
Biedak zawołał i Pan go wysłuchał