Ewangelia na dziś (29.09)

Pierwsze czytanie:

(Dn 7, 9-10. 13-14)
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Psalm:

(Ps 138, 1-2a. 2b-3. 4-5)
REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich;
będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność,
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.

Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie,
gdy usłyszą słowa ust Twoich,
i będą opiewać drogi Pana:
"Zaprawdę, chwała Pana jest wielka".

Aklamacja (Ps 103, 21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.

Ewangelia:

(J 1, 47-51)
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: "Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu". Powiedział do Niego Natanael: "Skąd mnie znasz?" Odrzekł mu Jezus: " Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym". Odpowiedział Mu Natanael: " Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!" Odparł mu Jezus: "Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to". Potem powiedział do niego: " Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Przeczytany fragment z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła ukazuje nam duchowe przesłanie o naszym życiu. Jest nią nieustanna walka między dobrem a złem dokonująca się w każdym z nas. To w naszych sercach trwa nieustający w doczesności bój szatana z Bogiem. Ten, który pokonany został w niebie mocą Michałowego okrzyku: „Któż jak Bóg”, usiłuje teraz na ziemi oderwać od Stwórcy ludzi słabych, o chwiejnej woli. Próbuje nas zniechęcić oskarżając, wydając swoje wyroki popychające ku rozpaczy, rozgoryczeniu. Ale prawda o naszej walce jest inna. Głos z nieba, donośny głos, obwieszcza: oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa. Wynik walki już jest przesądzony. Już zwyciężyliśmy, jeśli przylgniemy do Jezusa – Baranka, który gładzi grzechy świata (J 1, 29. 36). Słowa z niebios wzywają nas również do dawania świadectwa o zwycięstwie Boga w nas. Tym świadectwem jest życie w oderwaniu od siebie aż do śmierci, w której i przez którą całkowicie oddajemy siebie w ręce zwycięskiego Boga. Czy wierzymy w to darowane nam zwycięstwo? Czy jesteśmy przyczyną radości niebios i ich mieszkańców?

Komentarz do psalmu:

Dzisiejszy śpiew międzylekcyjny jest hymnem na cześć Boga przewyższającego wszystko, Boga wiernego, Boga łaskawego. Pana, który jest blisko, słucha i słyszy ludzkie błagania. Tego, który odpowiada na modły człowiecze, wzmacniając dusze wołających o pomoc. Taki jest obraz Pana, przedstawiony w słowach Psalmu 138. Wynurzenia psalmisty tchną radością, wdzięcznością wobec Najwyższego. Co więcej, wskazują na postawę, jaką człowiek ma przyjąć wobec bezmiaru łaskawości Boga. Jest nią dziękczynienie wyrażane nie tylko w cichości serca, ale ogłaszane przed całym stworzeniem. Nawet aniołowie – duchowe byty trwające w niebiosach przed Panem, mają usłyszeć nasz głos wdzięczności. Ta pieśń podzięki przypomina wzniosłą prawdę o obcowaniu świętych. Jakże pocieszające jest to, że nasze nieudolne słowa modlitwy są wspierane przez zastępy czystych duchów, trwających nieustannie przed obliczem Boga. W ich nieskazitelnym uwielbieniu gubią się zbyt ludzkie, przyziemne tony naszych modlitw. Dlatego możemy radować się, że i one, choć nie tak doskonałe, docierają do Boga, który również przez nie jest godnie wywyższany.

Komentarz do Ewangelii:

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii możemy zobaczyć zasadnicze elementy prawdziwej, szczerej modlitwy.
Natanael podchodzi do Chrystusa. Zatem podstawą modlitwy jest decyzja o przyjściu do Pana. I wtedy, jak pisze święty Jan: Jezus ujrzał. Ta świadomość, że Pan nas widzi, widzi w tym, co teraz i w tym, co już było, i w tym, co dopiero nastanie, jest niezmiernie ważna. A gdy stajemy już przed Bogiem, On rozpoczyna. Zadziwia nas. Zdumiewa swoją wszechwiedzą, swoją potęgą. Zdumiewa i oczekuje naszej reakcji. Jeśli jest ona szczera, jeśli otwiera głębię naszego serca, Pan objawia wielkie rzeczy, zapowiada nasz udział w Jego tajemnicach. Taka szczera, otwarta na Boga modlitwa przemienia. Natanael podchodził do Jezusa z powątpiewaniem. Przemieniony podczas szczerej rozmowy z Panem, wychwalał Jego majestat. Jaka jest nasza modlitwa? Czy w podobny sposób nas odmienia, przeobraża? Aby tak się stało, nasza szczerość musi być całkowita. Nie możemy przed Bogiem ukrywać naszych uprzedzeń, wątpliwości. Bóg o nich wie i czeka ze swoją łaską. Obyśmy przyjęli ją tak jak Natanael.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Ewę Marię od Męki Pańskiej OCD

źródło: mateusz.pl

(Ps 103, 21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.

Módlmy się.

 Sławmy Pana Bo jest dobry a Jego łaska na wieki. Amen

Red.