św. Ignacy Loyola. Boży rycerz
fot. pixabay
Ignacy Loyola, a początkowo Inigo Lopez żył na przełomie XV i XVI wieku. Doznał w życiu gruntownego nawrócenia i założył zakon jezuitów.
Inne z kategorii
Początkowo był dobrym, obiecującym rycerzem i z tym zajęciem wiązał swoje plany życiowe. Jednakże został ranny w walkach hiszpańsko-francuskich w Pampelunie. Został zraniony w nogę i długo wracał do zdrowia, a do końca życia utykał. Podczas rekonwalescencji czytał Ewangelię i żywoty świętych. To wtedy doszło w nim do gruntownej przemiany duchowej i zmiany stylu życia.
Gdy wyzdrowiał pozbył się majątku oddając go żebrakowi, po czym udał się do sanktuarium Matki Bożej. Następnie zamieszkał w grocie, ponieważ w celi miał za wiele wygód. Zatrzymał się także w szpitalu, gdzie pomagał chorym i toczył osobistą walkę duchową. Robił notatki, które stały się zalążkiem wydanych 19 lat później „Ćwiczeń duchowych”. W 1528 roku udał się do Paryża, gdzie uczył się łaciny oraz poznał bł. Piotra Favra i św. Franciszka Ksawerego i kilka innych osób, z którymi 15 sierpnia 1534 roku złożył śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa Papieżowi. 25 grudnia 1538 roku Ignacy odprawił swoją Mszę prymicyjną. Zakon miało cechować przywiązanie do Ojca Świętego, co było ważne w czasie reformacji. Papież zatwierdził powstanie zakonu w 1540 roku.
Ignacy Loyola zmarł 31 lipca 1556 roku, stąd tego dnia obchodzone jest jego wspomnienie. W owym czasie zakon liczył ok. 1000 jezuitów. Pozostawił po sobie 7 tysięcy listów, zawierających cenne pouczenia duchowe „Opowiadanie pielgrzyma” oraz „Dziennik duchowy”. Szczególnie znane są jego „Ćwiczenia duchowe” jako pierwowzór rekolekcji. Do zakonu wstąpili później m.in. św. Stanisław Kostka, św. Andrzej Bobola, św. Melchior Grodziecki, Jakub Wujek czy bł. Jan Beyzym. Kanonizowany został przez Grzegorza XV w 1622 roku. W ikonografii św. Ignacy przedstawiany jest w sutannie i birecie lub w stroju liturgicznym z imieniem IHS na piersiach, niekiedy w stroju rycerskim i w szatach pielgrzyma. Jego atrybutami są: księga, globus, monogram Chrystusa – IHS, napis AMDG - Ad maiorem Dei gloriam - "Na większą chwałę Boga" (dewiza zakonu), krucyfiks, łzy, serce w promieniach, sztandar, zbroja. Obecnie na całym świecie do zakonu należy ok. 16 tys. duchownych.
Modlitwa św. Ignacego:
„Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś – Tobie to, Panie oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość Twą i łaskę, albowiem to mi wystarcza. Amen.”
Na podstawie: jezuici.pl, brewiarz.pl, wikipedia.org
Blanka Rusinek