W tym świecie zawsze toczy się gra. Czy chcemy ją widzieć? cz.4.

Pierwsza i druga część felietonu pod linkami: [code]TU

[code]TU

Dziś zapraszamy na ciąg dalszy:

WSTĘP: NIBYLANDIA NIE ISTNIEJE

DZIAŁANIA RZĄDZĄCYCH

DEZINFORMACJA MEDIALNA

INCYDENTY

PROPAGANDA

TRENDY

SONDAŻE

SZTUKA

INFILTRACJA

EDUKACJA

PÓŁPRAWDA

PODSUMOWANIE: WINNICA

..............................................................................

SZTUKA

Idźmy dalej.

Ideologizacja nie kończy się wszak na łatwym, propagandowym przemarszu przez umysły pokoleń, mamy przecież jeszcze i wysublimowane osobowości, które zakochane w sztuce zwanej ‘wyższą’, niekiedy same nie wiedzą, kiedy schodzą na tory czystej ideologii.

Nie dzielimy tu samej sztuki i jej odbiorców na lepszych i gorszych, ale raczej na bardziej i mniej skomplikowanych. Pieśń góralki z Podhala ma dla nas taką samą wartość estetyczną jak aria z włoskiej opery.

W każdym wymiarze sztuki, czy to w folklorze, czy na tzw. salonach, ideologizowanie jest tak samo możliwe do realizacji, jak we wszystkich innych przestrzeniach życia społecznego.

Wystarczy popatrzeć na niektóre z repertuarów współczesnych ośrodków kultury. Niekiedy propozycje np. teatralne ciężko nazywać nawet… wydarzeniem kulturalnym, gdy na przykład bywają czystą pornografią na żywo.

W każdym razie przestrzenie sztuki, tej prostej, jak i tej skomplikowanej, wizualnej, czy muzycznej, są świetnym gruntem ideologizowania całych społeczności. Zarówno tzw. elity, jak i ludzi nie odnajdujących się w sferach wysublimowanej sztuki. Manipulacja jest manipulacją, a różni się wtedy tylko co do metod. Efekt jest jednak ten sam.

Wymiary sztuki oddziałujące na emocjonalność człowieka mają chyba najłatwiejsze zadanie jesli chodzi o intencje urabiania ludzi w danym światopoglądzie.

INFILTRACJA

Jeszcze inną formą ideologizacji danej społeczności jest infiltracja.

Ludzie danego nurtu dostają się do konkretnych środowisk, na przykład około rządowych, albo do Kościoła, czy także do świata sztuki i czynią swoją ‘niepowinność’. Niekiedy nawet stają się tzw. autorytetem w danych środowiskach. Tak było w naszym świecie, jest i będzie.

Gdy przestudiuje się wiele wypowiedzi facebookowych dookoła pewnych tematów, widać to też wyraźnie. Czasem bowiem celowo wprowadza się zamęt, pod pozorami dobrych intencji, a już legendarne stały się opowieści np. o wynajmowaniu hejterów. Co do mediów społecznościowych można by napisać pewnie niejedno. Są już badacze tematu i z wieloma ich publikacjami można się samodzielnie zapoznać.

EDUKACJA

Niesłychanie ważne i podstawowe jest przyglądać się całemu światu edukacyjnemu.

Przysiąść i naprawdę przeczytać tzw.

-podstawy programowe,

-treści ujęte w podręcznikach

-i sposób przedstawiania danej tematyki,

-proponowane imprezy szkolne,

-a jednocześnie stopniowy coraz większy deficyt określonych uroczystości,

-konkretne kółka zainteresowań,

-konkursy proponowane uczniom

-i środki przeznaczane na te, a nie na inne konkursy.

-tematyczne obozy i wycieczki,

-kursy dokształcające dla uczniów i nauczycieli też, wraz z dyrekcjami placówek,

-wygląd szkół w tym gazetek szkolnych,

-zawartość treściowa bibliotek szkolnych,

-filmy i gry pokazywane dzieciom w szkołach, np. w świetlicy

-zasady panujące w szkołach itd.

Ponadto wszelkie ściśle określone imprezy edukacyjno-rekreacyjne dla całych rodzin, albo poddawana od małego dzieciom rozrywka, kreująca w nich określone potrzeby, przez które ciężko im potem kontrolować. Pamiętajmy: dziecko to przyszły klient!

Ekran to oczywiście w tym wszystkim potężny środek, przez który hodowani są kolejni wyznawcy danej ideologii. W tym miejscu wystarczy przyjrzeć się chociażby grom i bajkom i z treści owych wysnuć wnioski.

Kto ma odwagę? Bo treść cyfrowych zainteresowań dzieci i młodzieży może powalić niejednego prognostyka!

Jest tego sporo, ale jeśli dokładnie przyjrzymy się społecznemu światu dzieci i młodzieży, możemy w prosty sposób napisać scenariusz na przyszłe dekady danego kraju!

Zbliżamy się do sedna - już wkrótce...

cdn...

Wybór należy do każdego z nas z osobna. Brak wyboru też jest wyborem.

Kasia Chrzan