Światłość to przeciez wolność

Medytacje ewangeliczne z dnia 11 marca 2018r., Niedziela

Jezus powiedział do Nikodema: "Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu". (J 3, 14-21)

Ciemność intuicyjnie budzi pewne obawy w człowieku. Raczej staramy się jej unikać. Zostaliśmy powołani do miłości, do prawdy, do chodzenia w światłości. Jeśli zaczęliśmy bardziej miłować ciemność niż światłość to musiał być to pewien proces, bo światłości nie idzie tak łatwo znienawidzić.

W ciemność wchodzi się małymi krokami. Dopiero z czasem do niej przywykamy. Jest ona nam na rękę, ponieważ możemy ukryć w niej nasze sekrety, złe uczynki, to, czego się wstydzimy. W końcu światło zaczyna nam przeszkadzać, ukazuje prawdę, a my wolimy trwać w kłamstwie bo prawda jest zbyt bolesna.

Bóg dał nam Swojego Syna z miłości do nas, dał nam Światłość. Czy we właściwym momencie zrezygnujemy z dalszego kroczenia w ciemności, w zniewoleniu grzechem? Czy będziemy mieli odwagę stanąć w prawdzie Światłości?

Światłość jest bezwzględna jeśli chodzi o grzech, jednak każdego, kto się do niej zbliży ze skruchą ,otacza Swoją miłością i ofiaruje na nowo wolność.

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu

Ave Maryja

Paulina Salzwedel