Zranione serce idzie do Nieba

Medytacje ewangeliczne z dnia 22 czerwca 2018r., Piątek

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie rozświetlone. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!" (Mt 6, 19-23)

Serce, to skupienie uczuciowe. Uczucia są moralnie obojętne. Ani nie są złe, ani dobre, a jedynie przyjemne lub nieprzyjemne. One pełnia ważna role w naszym życiu i są z natury nasza pomocą. Pomagają odpocząć lub ostrzegają nas przed czymś. Niepokoje tez przecież sa naszym błogosławieństwem tak samo jak np. radość.

Niekiedy jednak my sami działamy w dziwny jak na człowieka sposób i sami pozwalamy sobie na to, aby właśnie uczucia nami rządziły. To jest typowo zwierzęce zachowanie, bo zwierzęta kieruja się uczuciami.

Nasze uczucia jednak, ludzkie są prześwietlone intelektualna duszą.

Dusza zakotwiczona w Bogu ma swój skarb w Nim. Wtedy całe ciało ze wszystkimi uczuciami, jakkolwiek nie byłyby one poranione, będą szły prostą życiową drogą do dobra.

To wcale nie jest proste, bo wiele krzyży ludzie noszą właśnie we własnych uczuciach. Zranienia bywają bolesne i niejeden z nas nosi je w sercu przez całe życie. Ale właśnie sercem już tu na ziemie każdy z nas może przylgnąć do Boga i w ten sposób gromadzi sobie skarby w Niebie. Krzyż bowiem jest najkrótszą drogą do pełnej wolności.

Ten krzyż jest chrystusowy. Bo to Chrystus siebie samego daje ukrzyżować w naszych sercach, abyśmy w Nim zwyciężyli i bieg ukończyli w Uczcie Miłości w Niebie.

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu

Ave Maryja

Kasia Chrzan