Cud nie jest irracjonalny, ale nadracjonalny

Zło osobowe nakłania do odejścia od czystości, od prostoty wyborów, od dobra, prawdy i od miłości. Takie pokusy dotyczą każdego człowieka. Jezus Chrystus pokazał nam logikę działania złego na przykład podczas kuszenia na pustyni, którego sam doświadczał. On nas rozumie i daje odpowiedź na wszystko, co z nami się dzieje.

Ta odpowiedź jest prosta, jednak przekracza naszą wyobraźnię. "Ja jestem chlebem żywym" - mówi i prosi żeby spożywać ten chleb, bo to nam daje życie.

My wszyscy, stworzeni przez Boga, nie jesteśmy przeznaczeni dla śmierci, ale dla życia. Dla życia wiecznego. Chleb życia jest nam dany. Cud Eucharystii, który każdego dnia dokonuje się tak blisko nas, jest rzeczywistością przekraczającą dokładnie wszystko, co doczesne i co wyobrażalne.

Oczywiście mamy w świecie doczesnym pokarm, który daje przetrwanie na kolejny dzień na określony czas. Mamy jednak Pokarm nieskończenie ważniejszy, który daje życie wieczne i to jest realizm naszej codzienności już tu na ziemi. Taka jest cała rzeczywistość. To jest cud.

A cud nie jest irracjonalny, ale nadracjonalny.

Ewangelia z dnia 30 kwietnia 2020r., J 6,44-51.

Jezus powiedział do ludu: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym. Napisane jest u Proroków: Oni wszyscy będą uczniami Boga. Każdy, kto od Ojca usłyszał i nauczył się, przyjdzie do Mnie. Nie znaczy to, aby ktokolwiek widział Ojca; jedynie Ten, który jest od Boga, widział Ojca. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne. Jam jest chleb życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.

oprac. K. Chrzan

fot. ilustracyjne Pixabay