Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Od V wieku obchodzona jest tajemnica Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, w której ciało i dusza Maryi zostają wzięte do nieba. Ten dogmat wiary został oficjalnie potwierdzony przez Piusa XII 1 listopada 1950 roku.

W sanktuariach maryjnych gromadzą się liczne grupy pielgrzymów. Co roku na Jasną Górę przybywa kilkaset tysięcy wiernych.

Przez wieki teolodzy nie byli zgodni co do tego, czy Maryja została wzięta do nieba za życia czy po śmierci. W rezultacie często używano określenia "zaśnięcie". W Kościele Wschodnim to wydarzenie jest nazywane Zaśnięciem lub Odpocznieniem, natomiast na Zachodzie mówi się o Przejściu lub Wniebowzięciu.

Podczas ogłaszania dogmatu, Pius XII nie rozstrzygnął spornego pytania, używając sformułowania "po zakończeniu ziemskiego życia". Dopiero Jan Paweł II w katechezie z 25 czerwca 1997 roku zadał pytanie: "Czy Maryja z Nazaretu mogła doświadczyć dramatu śmierci w swoim ciele?". Następnie udzielił odpowiedzi, argumentując, że choć śmierć jest w Biblii karą za grzech, Maryja jako osoba wolna od grzechu także doświadczyła śmierci ciała, aby być zgodną z dziełem Chrystusa.

Według tradycji, Wniebowzięcie NMP mogło się wydarzyć około 45 roku na Górze Syjon, gdzie od IV wieku istnieje bazylika, będąca miejscem zaśnięcia, utożsamiana z Wieczernikiem. Inne źródła sugerują, że św. Jan Apostoł zabrał Maryję ze sobą do Efezu, gdzie miała zakończyć swoje ziemskie życie.

Dzień 15 sierpnia jest również rocznicą "Cudu nad Wisłą" – zwycięstwa wojska polskiego nad sowieckimi hordami w 1920 roku, które uchroniło Europę przed zalewem bolszewizmu. W Polsce czciciele Maryi przypisują to wydarzenie szczególnemu wstawiennictwu Matki Bożej. W latach 1923-1947 oraz ponownie od 1992 roku Wojsko Polskie obchodzi swoje święto w tym dniu.