Święty Stanisław – patron polskiej młodzieży

Stanisław urodził się w 1550 roku w Rostkowie (powiat przasnyski). Żeby wstąpić do zakonu jezuitów zorganizował ucieczkę z domu i przebył 650 km. Jezuici bowiem niechętnie przyjmowali kandydatów bez zgody rodziców. Ostatecznie został przyjęty do nowicjatu w Rzymie. Wstąpić do Towarzystwa Jezusowego poleciła mu sama Maryja z Dzieciątkiem podczas uzdrawiającego z choroby objawienia.

Przez cały czas pobytu w zakonie zmagał się z niezadowoleniem rodziców. Ojciec wysyłał mu listy z groźbami. Mimo przeciwności w wieku 18 lat złożył śluby zakonne. Cechował się  duchową dojrzałością i rozmodleniem. Wielką czcią otaczał Maryję. Uprosił świętego Wawrzyńca o łaskę śmierci 15 sierpnia, w Święto Wniebowzięcia NMP. Tak też się stało – zmarł kilka minut po północy 15 sierpnia 1568 roku, mając zaledwie 18 lat.

Jego kult zrodził się bardzo szybko. Kiedy po 2 latach od śmierci otworzono trumnę, okazało się, że ciało jest w nienaruszonym stanie. Na początku XVII wieku papież Klemens VII zezwolił na kult Stanisława. Błogosławionym ogłosił go Paweł VI w 1606 roku. Był pierwszym błogosławionym Towarzystwa Jezusowego. Kanonizowany został przez Benedykta XIV w 1726 roku.

Przypisuje się mu zwycięstwo Polski nad Turkami pod Chocimiem w 1621 r. W tym dniu o. Oborski, jezuita, widział Świętego na obłokach, jak błagał Matkę Bożą o pomoc. Król Jan Kazimierz przypisywał jego orędownictwu zwycięstwo odniesione pod Beresteczkiem (1651).

Od 1671 roku św. Stanisław jest patronem Polski. Za swojego patrona obrała go także archidiecezja łódzka i warszawska, diecezja płocka oraz miasta: Gniezno, Lublin, Lwów, Poznań i Warszawa. Papież Jan XXIII uznał go szczególnym patronem młodzieży polskiej.  W ikonografii przedstawiany jest w stroju jezuity. Jego atrybutami są: anioł podający mu Komunię, Dziecię Jezus na ręku, krucyfiks, laska pielgrzymia, lilia, Madonna, różaniec. Jego wspomnienie liturgiczne przypada 18 września.

Na podstawie: brewiarz.pl