Święty Ryszard de Wyche, biskup - patron dnia (3 kwiecień)

Wydarzenia 3 Apr 05:53 | Redaktor

św. Ryszard z Wyche. Immanuel Giel 1519, 24 September 2007 (UTC) - Fotografia własna

Patronem dnia 3 kwietnia jest Święty Ryszard de Wyche, biskup.

Święta Cecylia, dziewica i męczennica - patron dnia (22 listopada)

Wydarzenia Dzisiaj 08:04

Św. Gelazy I, papież - patron dnia (21 listopada)

Wydarzenia Wczoraj 07:49

św. Ryszarda de Wyche.

Ryszard de Wyche urodził się w 1197 r. w miejscowości Wych (obecnie Droitwich) w Anglii). Już jako młodzieniec, z powodów rodzinnych musiał zająć się administrowanie majątkiem rodzinnym. Nie chciał się żenić, i mimo rozlicznych propozycji odrzucił stan małżeński a po uporządkowaniu stanu majątkowego udał się na studia do Oxfordu.

Po ukończeniu Oxfordu, pogłębiał swoją wiedzę na uniwersytetach Paryża i Bolonii. Kiedy miał
38 lat, kiedy wybrano go rektorem jego Alma Mater w Oksfordzie. Niebawem, bo w 1237 r., został mianowany kanclerzem prymasa Anglii, św. Edmunda.

Jako rektor, Ryszard dał sie poznać jako osoba pracowita i kompetentna, do prowadzając do podniesieniem poziomu kształcenia w Oxfordzie tak, że w niedługim czasie uniwersytet Oxfordzki stał się jednym z najbardziej uznanwanych uniwersytetów Europy.

Jako kanclerz prymasa Anglii przeprowadził wiele koniecznych reform. Bronił praw Kościoła wobec, monarchii i panujacego wtedy króla, Henryka III.

Ryszard towarzyszył prymasowi podczas podróży do Pontigny, we Francji, gdzie też na jego rękach Ryszarda umarł prymas (późniejszy św. Edmund). Na krótko przed śmiercią, prymas nakłoniłgo do przyjęcia święceń kapłańskich, na pamiątkę czego dodarował mu drogocenny kielich.

Po powrocie z wojaży, Ryszard porzucił dotychczasowe zycia i stanowiska i objął probostwo w Charing, a następnie w Deal, jednak nowopowołany prymas Bonifacy, podpobnie jak poprzednik powołał Ryszarda na swojego kanclerza.

Sakra Biskupia

W roku 1244 r. Ryszard wybrany został biskupem Chichester.

Bardzo nerwowo na tę nominacje zareagował Król Henryk III, który znając charakter i hardość biskupa w obronie Kościoła, na wybór Ryszarda nie chciał się zgodził. Mimo tej reakcji króla, Bonifacy utrzymał nominację Ryszarda. W odpowiedzi na upór prymasa, król Henryk III
zaanektował dobra biskupie.

Wobec zaistniałej sytuacji Ryszard udał sie do Rzymu aby zdanei w sprawei zajął ówczesny papież. Ku zapewne złośći króla, papież Innocenty IV ponownie potwierdził wybór Ryszarda, a nawet osobiście udzielił mu sakry biskupiej podwyzszajac rangę i słuszność wybóru.

Na wiadomość o stanowisku papieża, król z zemsty zagarnął biskupowi wszystkie dobra, nawet jego własne mieszkanie. Ryszard popowrocie do Anglii zamieszkał u jednego z proboszczów, w Tarring.

Ten stan trwał przez dwa lata, do momentu gdy król, zagrożony ekskomuniką i klątwą papieską,
oddał Ryszardowi dom i dobra biskupie.

Decyzje, zmiany i zarządzenia jakie pozostaił po sobie biskup Ryszard, świadczą o jego gorliwości pasterskiej. Kapłanów zobowiązał do zachowania celibatu, kazał darmo udzielać sakramentów i nakazywał kapłanom stałego przebywania na parafiach tak aby wierni mieli do nich stały dostęp.

Wymagał także, aby nosili sutanny i atrybuty kapłańskie. Wiernych zobowiązywał do regularnego uczestnictwa a Mszach świętych w niedziele i w święta, dbał o chorych i opiekę duchową nad nimi.

Śmierć i świetość idą czasami w parze

Śmierć przyszła na Ryszarda z zaskoczenia, umarł w Dover 3 kwietnia 1253 r, podczas wizytacji pasterskiej budującego się tam kościoła pw. św. Edmunda.

Kanonizacji św. Ryszarda de Wyche, dokonał papież Urban IV w 1262 roku a czternaście lat później 16 czerwca 1276 roku w obecności króla Anglii, Edwarda I, wielu biskupów i dygnitarzy państwa, uroczyście przeniesiono szczątki św. Ryszarda do katedry w Chichester, jego grób należał do najliczniej uczęszczanych miejsc pielgrzymkowych w Anglii.

Św. Ryszard był solą w oku angielskiej monarchii, w średniowieczu, z zemsty za te twarde stosunki jak i z uwagi na szerzący się kult św. Ryszarda, król Henryk VIII nakazał zniszczyć grobowiec św. Ryszarda jako wroga monarchii, i nieustępliwego bojownika o niezależność Kościoła.

Ikonografia przedstawia św. Ryszarda w stroju biskupim, w dłoni trzyma kielich, który wg przekazu wypadł Ryszardowi podczas odprawiania Mszy świętej, ale jednak Krew Chrystusa w cudowny sposób nie wylała się z niego co dla uczesttników nabożeństwa stanowiło cud wręcz oczywisty.

Ponadto dziś także w Martyrologium:

W Rzymie - św. Sykstusa I, papieża i męczennika. Kościołem rządził przez dziesięć lat za panowania cesarza Hadriana. Liber pontificalis przypisuje mu rozmaite dekrety, ale mało to prawdopodobne. Mniej sławny niż Sykstus II, śmierć poniósł w roku 126.

W Tyrze, we Francji - św. Wulpiana, męczennika. W dziełku O męczennikach palestyńskich mówi o nim Euzebiusz z Cezarei. Bliższej daty jego męczeństwa nie znamy.

W Konstantynopolu - św. Józefa Hymnografa. Pochodził z Sycylii, skąd razem z rodzicami uszedł na Peloponez z obawy przed najazdami Saracenów. Do stolicy ściągnął go Grzegorz Dekapolita. Gdy w okresie obrazoburstwa zdążał do Rzymu, aby szukać pomocy, wpadł w ręce piratów i uprowadzony został na Kretę. Uwolniony, przez pięć lat obsługiwał kościół pod wezwaniem św. Jana Chryzostoma. Przebywał następnie na wygnaniu na Chersonezie. Wróciwszy do stolicy, był kustoszem przy Hagia Sophia. Zmarł w roku 886, pozostawiając potomnym utwory swej poezji, sławiącej świętych Pańskich.

oraz:

św. Benedykta, zakonnika (+ 1589); św. Burgundofary (Fary), dziewicy i ksieni (+ 657); bł. Gandulfa z Binasco, prezbitera (+ 1260); bł. Jana I z Neapolu, prezbitera (+ 1275); św. Nicetasa, opata (+ 824); św. Pankracego, biskupa Toarminy, męczennika (+ I w.)

źródło: Brewiarz - Czytelnia i Wikipedia.