Wydarzenia 11 Jun 2021 | Redaktor
Święty Barnaba, Apostoł - patron dnia (11.06)

Święty Barnaba, Apostoł. Autorstwa Nieznany - Icone Bizantino com mais de 1000 anos, Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=3003403

Niewiele wiemy o jego rodzicach a jedynym wzmiankowanym jego krewnym, może nawet jego bratem, był Boguchwał cysters w Łeknie. Zmarł 19 lub 20 sierpnia prawdopodobnie 1204 r. - patron dnia 11.06

Żywoty świętych Kościoła Powszechnego - Święty Barnaba, Apostoł
 
Święty Barnaba, Apostoł.
Ikona Autorstwa Nieznany
Barnaba urodził się na Cyprze w rodzinie żydowskiej z pokolenia Lewiego. Jego prawdziwe imię to Józef, ale Apostołowie Chrystusa dali mu jednak przydomek Barnaba. Według Euzebiusza i Klemensa Aleksandryjskiego, Barnaba należał do grona "posłanych 72 uczniów" przez  Pana Jezusa. Barnaba był krewnym św. Marka Ewangelisty, stąd św. Paweł nazywa go kuzynem Ewangelisty (Kol 4, 10). Przybył do Jerozolimy najprawdopodobniej razem ze św. Pawłem aby u Gamaliela, znanego rabina -żydowskiego uczonego  w piśmie, pogłębić wiedzę w zakresie religii mojżeszowej. Dzieje Apostolskie tymi słowy wprowadzają nas w okoliczności początków jego działalności. "Józef, nazwany przez Apostołów Barnabas, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp Apostołów" (Dz 4, 36-37). Poważania jakiego Barnaba zażywał wśród Apostołów, świadczy to, że to on przygarnął św. Pawła po jego nawróceniu i Paweł dopiero za poręczeniem Barnaby mógł pójść do pozostałych Apostołów (Dz 9, 26-27). Barnaba wraz ze św. Pawłem udalił się do Antiochii, gdzie pozyskali  dla Chrystusa wielką liczbę wiernych. Był to rok 42 po narodzeniu Pana Jezusa. Barnaba i Paweł swoje nauczanie kierowali najpierw do Żydów. Kiedy jednak ci ich odrzucili, poszli do pogan. Aby jednak nie zrazić neofitów, nie nakładano na nich żadnych obowiązków z rozległego prawa mojżeszowego, a żądano jedynie, by dawali świadectwo Chrystusowi przez przyjęcie chrztu i życie zgodne z Ewangelią. Wieść o tym dotarła jednak do gminy jerozolimskiej, która pilnie przestrzegała prawa mojżeszowego. Barnaba po raz pierwszy wprowadził Pawła do gminy żydowskiej. Obaj Apostołowie bronili tam swojego kierunku działania wobec nawróconych z pogaństwa. Ich stanowczymi przeciwnikami byli natomiast nawróceni Żydzi. Sprawę rozstrzygnął na korzyść Barnaby i Pawła św. Piotr, a poparł go św. Jakub Młodszy. Ustalono, że wolno nawracać pogan, kiedy w danym mieście Żydzi nie przyjmą nauki Chrystusa Pana, oraz że nawróconym z pogaństwa nie należy narzucać obowiązku zachowania prawa mojżeszowego (Dz 15, 1-35).

Święty Barnaba, Apostoł.
Autorstwa Tamarah
Barnaba był człowiekiem dobrym, pełnym Ducha Świętego i wiary (Dz 11, 22-24). Razem ze św. Markiem jako towarzysz św. Pawła udał się w pierwszą podróż misyjną na Cypr, a stamtąd do Azji Mniejszej (Dz 13, 1-14). Na Cyprze dokonali nawrócenia namiestnika wyspy, Sergiusza Pawła. Kiedy w miasteczku Perge św. Paweł uzdrowił człowieka chromego, "na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: «Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas». Barnabę nazwali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał. A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramy woły i przyniósł wieńce, i chciał z tłumem złożyć (im) ofiarę. Na wieść o tym Apostołowie Barnaba i Paweł rozdarli szaty (...) Zawiedziony tłum od entuzjazmu przeszedł do wściekłości". Pobudzeni przez Żydów z Ikonium poganie omal nie pozbawili Apostołów życia, św. Pawła ukamienowali, ale cudem wyszedł z ich rąk (Dz 14, 1-21).
Barnaba zamierzał wraz z Pawłem udać się w drugą podróż misyjną. Doszło jednak do konfliktu, gdyż Paweł stanowczo sprzeciwił się, by w tej podróży brał udział również Marek, który w czasie pierwszej wyprawy samowolnie ich opuścił. Barnaba w tej sytuacji wycofał się i powrócił z Markiem na Cypr, gdzie kontynuowali pracę apostolską (Dz 15, 39-40). Odtąd giną wszelkie informacje o Barnabie. Według podania miał pozostać na Cyprze jako pierwszy biskup i pasterz tej wyspy. Miał także działać w Rzymie, Aleksandrii, Mediolanie. Około 60 r. na Cyprze, w mieście Salaminie, poniósł wedle tego przekazu śmierć męczeńską przez ukamienowanie. Jak mówi podanie, za cesarza Zenona w roku 488 odnaleziono relikwie św. Barnaby. Miał on na piersiach Ewangelię św. Mateusza, którą sam własnoręcznie dla swojego użytku przepisał.
Jak wielką popularnością cieszył się w pierwotnym chrześcijaństwie św. Barnaba, świadczą liczne apokryfy: Dzieje Barnaby, Ewangelia Barnaby oraz List Barnaby. Dzieje Barnaby opisują walki, jakie Apostoł musiał staczać z Żydami, którzy mieli go spalić żywcem. Jego prochy miał zebrać ze czcią św. Marek. Dziełko powstało ok. roku 400 na Cyprze. Ewangelię Barnaby mieli napisać gnostycy. Jest wspomniana w pismach niektórych ojców apostolskich, ale jej treści bliżej nie znamy. Ciekawym dokumentem jest List Barnaby z wieku II, w którym autor poleca alegorycznie tłumaczyć teksty Pisma świętego. Teologicznie cenną jest druga część tego Listu, mówiąca o preegzystencji Chrystusa Pana, o tajemnicy Jego wcielenia i o dwóch drogach - światła i ciemności.
Kult św. Barnaby był już w czasach apostolskich tak wielki, że tylko jemu jednemu z uczniów Dzieje Apostolskie nadają zaszczytny tytuł Apostoła. W wieku XVI powstał zakon Regularnych Kleryków św. Pawła, założony przez św. Antoniego Marię Zaccaria, od macierzystego kościoła św. Barnaby nazywany popularnie barnabitami.
Barnaba jest patronem Florencji i Mediolanu, w którym według tradycji nauczał; czczony jest także jako orędownik podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowych.

W ikonografii św. Barnaba przedstawiany jest jako starszy mężczyzna z długą brodą w tunice i płaszczu albo w szatach biskupich, czasami jako kardynał. Jego atrybutami są: ewangeliarz, zwój pergaminu, gałązka oliwna, halabarda, model kościoła.
 
PioFlo
 
Pozostali patroni dnia 07.06:
 
 
 
Ponadto dziś także w Martyrologium 10.06:
św. Asteriusza, biskupa (+ IV w.); św. Aureliusza, męczennika (+ poł. II w.); św. Censuriusza, biskupa Auxerre (+ V w.); świętych męczenników Getuliusza, Cerealisa, Amancjusza i Prymitywa (+ pocz. II w.); bł. Henryka z Trevisio (+ 1315); św. Maksyma, biskupa Neapolu i męczennika (+ IV w.); św. Tymoteusza, biskupa Bitynii i męczennika (+ poł. IV w.)
 
 
 
Źródła:
Foto Wikimedia
 
Foto główne i Foto1.  Święty Barnaba, Apostoł. Autorstwa Nieznany - Icone Bizantino com mais de 1000 anos, Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=3003403
 
Foto 2. Święty Barnaba, Apostoł. Autorstwa Tamarah - Praca własna, CC BY 3.0, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=3017383
 
Foto 3. 
 
Wikipedia, Brewiarz - Czytelnia.
Redaktor

Redaktor Autor

Redaktor