Święty Augustyn - patron dnia (28 sierpnia)
Wydarzenia
28 Aug 10:50
| Redaktor
Św. Augustyn. Domena publiczna https://pl.wikipedia.org/wiki/Augustyn_z_Hippony#/media/Plik:Saint_Augustine_by_Philippe_de_Champaigne.jpg
Patronem dnia 28 sierpnia jest święty Augustyn z Hippony, syn św. Moniki.
Inne z kategorii
Św. Gelazy I, papież - patron dnia (21 listopada)
Wydarzenia
Dzisiaj 07:49
Św. Rafał Kalinowski, prezbiter - patron dnia (20 listopada)
Wydarzenia
Wczoraj 07:39
Augustyn urodził się 13 listopada 354 roku w Tagaście w północnej Afryce. Jego matką była św. Monika, a ojcem urzędnik państwowy. Mimo głębokiej wiary matki, Augustyn nie został ochrzczony. Był najstarszym z rodzeństwa, miał brata Nawigiusza. Jedna z jego sióstr wstąpiła do klasztoru w Hipponie. Augustyn podczas swego rozwoju był rozdarty między wpływem matki i ojca. Znany on także był pod przydomkiem Aureliusz.
Mimo swoich wielkich zdolności i zamiłowania do łacińskiej literatury, musiał przerwać naukę w wieku 16 lat z powodu braku pieniędzy. W swoich Wyznaniach wspomina jednak czas nauki z goryczą, pisze o nauczycielach bijących uczniów. W młodzieńczych czasach, Augustyn prowadził swobodny tryb życia. Bawił się, chadzał do teatrów, cyrków i na walki gladiatorów. Po studiach w Tagaście i Madurze udał się do Kartaginy, gdzie przez 15 lat żył z kobietą i miał z nią syna, Adeodatusa.
Czytając rzymskie klasyki literatury, Augustyn zaczął szukać prawdy o życiu. Odrzucił biblijne nauki i dołączył do sekty manichejskiej, za sprawą tamtejszego biskupa. Augustyn powrócił do Tagasty w 374 roku i otworzył szkołę gramatyki. Szkoły zakładał także w Kartaginie i Rzymie. Stamtąd jednak przeniósł się do Mediolanu, po usłyszeniu wieści że poszukiwany jest rektor. Wygłaszał on mowy podczas państwowych uroczystości w Mediolanie. W tym najważniejszym ówcześnie mieście zaraz po Konstantynopolu natknął się na św. Ambrożego, piastującego urząd biskupa. Zaimponował on Augustynowi swoją wiedzą i wymową. W 386 roku Augustyna uderzyła łaska Boża, podczas czytania Listów św. Pawła. Szczególnie przemówił do niego fragment Listu do Rzymian: "Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i w wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa, i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom" (Rz 13, 13-14). Augustyn w Wyznaniach pisze, że po tych słowach poczuł światło w swojej ciemnej duszy. Znalazł sens życia i żałował zmarnowanej przeszłości. Z Mediolanu przeniósł się na jego obrzeża, gdzie modlił się i rozprawiał o Biblii i ją czytał. W 387 roku zgłosił się do Ambrożego jako katechumen i przyjął chrzest wraz z swoim synem i przyjacielem Alipiuszem. Po tym postanowił wrócić do Afryki, by nawracać ludność. Przed opuszczeniem Włoch, w Ostii zmarła matka Augustyna, św. Monika. Po przybyciu do Tagasty zmarł jego syn, a Augustyn rozdał swój majątek. Po tym zamieszkał z przyjaciółmi, gdzie oddawali się modlitwie i studiom Pisma.
Augustyn wraz z przyjaciółmi w 391 roku udał się do Hippony, by założyć klasztor. Pewnego dnia, gdy biskup Waleriusz spytał ludu, kto ma zostać nowym kapłanem, tłum odpowiedział: "Augustyn kapłanem!" Wzruszony przyjął te propozycję. Nie opuścił jednak klasztoru, a nawet zaczął przyjmować kandydatów. Tak powstało seminarium, z których wyszli tacy afrykańscy biskupi jak: św. Alipiusz, biskup Tagasty, bezpośredni przyjaciel Augustyna; Profuturus, biskup Syrty; Ewodiusz, biskup Uzalis, przyjaciel Augustyna; Sewer, biskup Milewy; Urban, biskup Sicea; Peregrinus, biskup Thehac, i Bonifacy. W 394 roku Augustyn został mianowany na sufragana biskupa Waleriusza, a po dwóch latach został jego następcą, biskupem Hippony. Po wielu latach prowadzenia życia wspólnego z przyszłymi kapłanami, ułożył regułę, która miała stać się podstawą wielu zakonnych rodzin. Jako biskup, Augustyn wiele korespondował z innymi świetnymi ówczesnego świata, np. ze św. Janem Jerozolimskim, ze św. Paulinem z Noli, św. Hieronimem, św. Prosperem i ze św. Hilarym z Arles. Rozpoczął on także walkę z błędami, które ówcześnie dręczyły Kościół. Udało mu się wyplenić sektę manichejczyków, a po długich walkach także sekte donatystów.
W podobnym czasie do Afryki przybyli Pelagiusz i Celestiusz, którzy także głosili herezje. Augustyn wykorzystał to, by wyjaśnić teologicznie łaskę uświęcającą oraz problem zbawienia. Pod koniec jego życia, do północnej Afryki sprowadzono Wandalów, mających bronić ludność przed mieszkańcami Sahary. Okazało się jednak, że Wandalowie są takimi samymi barbarzyńcami, więc Augustyn wypowiedział im wojnę, jednak przyniosła ona niewielkie skutki. Barbarzyńscy Wandalowie zajmowali kolejne miasta, w tym Hippone. W trakcie jej oblężenia zmarł Augustyn, dnia 28 sierpnia 430 roku. Jego ciało złożono w katedrze, następnie przeniesione zostało do Sardynii, a w VIII wieku do Pawii, gdzie znajduje się do dzisiaj pod opieką augustian.
Augustyn po sobie zostawił wiele dzieł, a najważniejsze z nich to: Wyznania (386-387), O katechizacji ludzi prostych (395), O wierze i symbolu wiary (396) i O państwie Bożym ksiąg 22 (413-427). Zachowało się także wiele jego kazań i listów. Został więc nazwany doktorem Kościoła.
W ikonografii św. Augustyn przedstawiany jest w stroju biskupim, czasami jako zakonnik. Jego atrybutami są: anioł mówiący mu do ucha, dziecko nad brzegiem morza przelewające wodę do dołka, księga, pastorał, serce w dłoni, serce przeszyte dwiema strzałami, uczeń lub grupa uczniów.
Inni patroni dnia 27.08:
• Święta Maria od Krzyża (Joanna Jugan), zakonnica
• Błogosławiony Alfons Maria Mazurek, prezbiter i męczennik
• Ezechiasz, król
• Błogosławiony Alfons Maria Mazurek, prezbiter i męczennik
• Ezechiasz, król
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - św. Hermesa, męczennika. Świadczą o nim znaleziska archeologiczne oraz inskrypcja sporządzona przez papieża Damazego.
oraz:
św. Aleksandra, biskupa (+ 336); świętych męczenników Fortunata, Kajusa i Antesa (+ III/IV w.); św. Juliana, męczennika (+ III w.); św. Mojżesza z Etiopii (+ ok. 400); św. Pelagiusza, męczennika (+ ok. 283); świętych męczenników Septyma, Januarego, Feliksa, Bonifacego i Tekli (+ 304); św. Wiwiana, biskupa (+ V w.)
oraz:
św. Aleksandra, biskupa (+ 336); świętych męczenników Fortunata, Kajusa i Antesa (+ III/IV w.); św. Juliana, męczennika (+ III w.); św. Mojżesza z Etiopii (+ ok. 400); św. Pelagiusza, męczennika (+ ok. 283); świętych męczenników Septyma, Januarego, Feliksa, Bonifacego i Tekli (+ 304); św. Wiwiana, biskupa (+ V w.)
Źródło: Brewiarz - Czytelnia i Wikipedia.