Święta Teresa od Jezusa, dziewica i doktor Kościoła - patronka dnia (15.10)

Teresa de Cepede y Ahumada urodziła się 28 marca 1515 roku w Hiszpanii, wywodziła się z zamożnej, szlacheckiej rodziny osiadłej w Avila. Miała jedeneścioro rodzeństwa. Jako dziecko czytała żywoty świętych i zamarzyła by ponieść męczeńską śmierć w Afryce. Namówiła na to również swojego brata, jednak ich plany zostały odkryte i dzieci zwrócono do domu. Teresa wówczas postanowiła przygotować małą pustelnie w ogrodzie, by wzorem pokutników i pustelników sama zacząć żyć w ascezie. W wieku 12 lat przeżyła śmierć matki, o czym pisała w swej biografii:  "Gdy mi umarła matka... rozumiejąc wielkość straty, udałam się w swoim utrapieniu przed obraz Matki Bożej i rzewnie płacząc, błagałam Ją, aby mi była matką. Prośba ta, choć z dziecinną prostotą uczyniona, nie była - zdaje mi się - daremną, bo ile razy w potrzebie polecałam się tej wszechwładnej Pani, zawsze w sposób widoczny doznawałam jej pomocy".

 

W 1530 roku Teresa udała się do internatu augustianek, jednak musiała powrócić z niego ze względu na ciężką chorobę. Po 5 latach, gdy powróciła do zdrowia, wstąpiła do klasztoru karmelitanek. Teresa nie była jednak zadowolona z tego, jak wyglądało życie w zakonie - według niej, zasady były zbyt luźne, a tematyka rozmów jej nie satysfakcjonowała. Mimo to, złożyła w 1537 roku śluby zakonne. Na rok opuściła klasztor ze względu na powrót choroby. Niedługo potem, zachorowała ponownie, jednak jak sama pisze, została cudownie uzdrowiona dzięki św. Józefowi. Dzięki chorobie, Teresa pogłębiła swojej wewnętrzne życie - zrozumiała kruchość świata i cierpienia innych, zaczęło się jej życie mistyczne. 

W 1557 roku doznała ona wewnętrznej przemiany. Stwierdziła, że lata spędzone w Karmelu nie były prawdziwym życiem zakonnym. W tym czasie miała także przeżycia mistyczne, zrozumiała również, że klasztor powinien być miejscem do modlitwy i pokutwania, a nie azylem dla wygodnych pań. Z tego względu rozpoczęła pracę nad reformami u karmelitanek w Avili, nie było jednak to możliwe. Dzięki radom prowincjała oraz spowiednika, postanowiła założyć nowy dom klasztorny. Na wiadomość o tym zawrzało w zakonie, próbowano odwołać zezwolenie u prowincjała. Teresa przeniesiona została do Toledo. Św. Piotr z Alkantary pomógł jej jednak zdobyć zezwolenie od papieża Piusa IV breve, które umożliwiło jej załozenie domu pierwotnej obserwy. W 1562 roku wykupiła posiadłość w Avila, gdzie zamieszkała z czterema ochotniczkami. Po 5 latach odwiedzone zostały przez przełożonego karmelitów, Jana Chciciela de Rossi. Wysłuchał jej wyznań i zachęcił, by reformowała również meśki zakon. Dzięki pracy Teresy do jej zakonu pryzbywały nowe kandydatki, założyła więc nowy klasztor w Medina del Campo.

 

Spotkała tam karmelitę, o. Jana (późniejszego św. Jana od Krzyża). Wraz z Teresą ubolewał nad rozluźnieniem zasad w zakonie, postanowili więc wspólnymi siłami go reformować. Mimo surowej reguły, do zakonu wstępowały nowe kandydatki. W 1568 powstał dwa nowe klasztory w Malagon i w Valladolid, potem w Toledo i Pastrans, Salamance i Alba de Tormes. Mianowana została na przełożoną sióstr karmelitanek w Avila, w tym samym klasztorze w którym składała śluby. Niechętnie ją tam przyjęto, jednakże dzięki Teresia reforma została wprowadzona. 

W 1575 roku zakazano Teresie zakładać nowe klasztory, ponieważ wiele sióstr nie popierało jej reform. Nałożono na nią nawet areszt, zakazujący jej opuszczać klasztor w Avila, nasłano na nią inkwizycję. Nie znaleziono u niej jednak żadnych podejrzanych rzeczy, ale nadal utrzymano areszt. W tym samym czasię również  św. Jan od Krzyża był więziony i torturowany.

 

W klasztorze w Avila nakazano wybrać nową przełożoną, co spotkało się z oporem sióstr. Teresa jednak nie poddawała się, pisała listy do władz. W końcu udało przekonać się króla i jego radę, który wezwał nuncjusza papieskiego. Ten anulował zarządzenia wobec reformatorów, dzięki czemu Jan od Krzyża i Teresa odzyskali wolność i prawo do prowadzenia swojego dzieła. Łącznie założyli oni 15 klasztorów kobiecych i 22 męskich. Papież Grzegorz XIII zatwierdził dwie nowe prowincje: karmelitów i karmelitanek bosych. Teresa zmarła 4 października 1582 roku w klasztorze Alba de Tormes. Beatyfikował ją papież Paweł V w 1614 roku, a kanonizował w 1622 Grzegorz XV.

 

W ikonografii św. Teresa przedstawiana jest w habicie karmelitanki. Jej atrybutami są: anioł przeszywający jej serce strzałą miłości, gołąb, krzyż, pióro i księga, napis: Misericordias Domini in aeternum cantabo, strzała.