Święta Katarzyna ze Sieny, dziewica i doktor Kościoła patronka Europy - patron dnia (29.04)

Wydarzenia 29 Apr 2021 | Redaktor

Święta Katarzyna ze Sieny. Autorstwa anonimous - httpwww.tanogabo.itreligionesanta_caterina_siena.htm, Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=6979575

Katarzyna już jako kilkuletnia dziewczynka była przeniknięta duchem pobożności. Wspierana Bożą łaską w wieku 7 lat (w 1354 r.) złożyła Bogu w ofierze swoje dziewictwo. Kiedy miała 12 lat, doszło po raz pierwszy do konfrontacji z matką, która chciała, by Katarzyna wiodła życie jak wszystkie jej koleżanki, by korzystała z przyjemności, jakich dostarcza młodość. Katarzyna jednak już od wczesnej młodości marzyła o całkowitym oddaniu się Panu Bogu. Dlatego wbrew woli rodziców obcięła sobie włosy i zaczęła prowadzić życie pokutne. Zamierzała najpierw we własnym domu uczynić sobie pustelnię. Kiedy jednak okazało się to niemożliwe, własne serce zamieniając w zakonną celę. - patron dnia (29.04)

Święta Katarzyna Aleksandryjska, dziewica i męczennica - patron dnia (25 listopada)

Wydarzenia Dzisiaj 08:03

Myśli na każdy dzień - 25 listopad w cyklu „365 dni ze sługą Bożym"

Wydarzenia Dzisiaj 07:09

Żywoty świętych Kościoła Powszechnego - Święta Katarzyna ze Sieny, dziewica i doktor Kościoła patronka Europy

Foto 1. Świeta Katarzyna ze Sieny

Katarzyna Benincasa urodziła się 25 marca 1347 r. w Sienie (Włochy). Była przedostatnim z dwudziestu pięciu dzieci mieszczańskiej rodziny Jakuba Benincasy i Lapy Piangenti - córki poety Nuccio Piangenti. Przyszła na świat jako bliźniaczka, ale jej siostra, Janina, zaraz po urodzeniu zmarła. Rodzina nie cierpiała biedy, skoro stać ją było na to, by przyjąć do swego grona sierotę po starszym bracie, Tomasza Fonte, który, po wstąpieniu do dominikanów, był pierwszym spowiednikiem Katarzyny.

Katarzyna już jako kilkuletnia dziewczynka była przeniknięta duchem pobożności. Wspierana Bożą łaską w wieku 7 lat (w 1354 r.) złożyła Panu Bogu w ofierze swoje dziewictwo.
Kiedy miała 12 lat, doszło po raz pierwszy do konfrontacji z matką, która chciała, by Katarzyna wiodła życie jak wszystkie jej koleżanki, by korzystała z przyjemności, jakich dostarcza młodość. Katarzyna jednak już od wczesnej młodości marzyła o całkowitym oddaniu się Panu Bogu. Dlatego wbrew woli rodziców, ścięła sobie włosy i zaczęła prowadzić życie pokutne. Zamierzała najpierw we własnym domu uczynić sobie pustelnię. Kiedy jednak okazało się to niemożliwe, własne serce zamieniła na zakonną celę.

Tu była jej Betania, w której spotykała się na rozmowach z Jezusem Chrystusem. Z miłości dla Jezusa pracowała nad sobą, okazując się życzlią dla wszystkich, łagodną i skłonną do usług i poświeceń.

Pomimo wielu udnień i przeszkód ze strony najbliższej rodziny, w 1363 roku wstąpiła do Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) w Sienie i prowadziła tam ascetyczne życie. Posługiwanie trędowatym oraz modlitwa i pokuta wypełniały jej codzienność. Bardzo mało spała, jadła niewiele, tak aby jak najwięcej czasu spędzać na modlitwie i rozmowach z Chrystusem.

Mając zaledwie 20 lat była już w pełni ukształtowaną mistyczką i myślicielką Kościoła.

Pan Jezus nawiedzał ją często, sam lub Maryją. Późną zimą 1367 roku, podczas gdy Katarzyna spędzała czas na nocnej modlitwie, Chrystus Pan dokonał z nią mistycznych zaślubin, zostawiając jej na pamiątkję obrączkę jako trwały znak zaślubin w Chrystusie. Odtąd Katarzyna stała się Jego posłanką, przemawiała i pisała listy w imieniu Jezusa do najznakomitszych osób świeckich i duchownych ówczesnej Europy. Wokół siebie skupiła spore grono uczniów oraz najznamienitszą
elitę Sieny - dla których stała się przewodniczką i duchową mistrzynią. Wspierana przez Ducha Świętego nadzwyczajnymi darami, była posłuszna Jego natchnieniom, a w swoim życiułączyła głęboką kontemplację tajemnic Bożych w "celi swojego serca" z wieloraką działalnością apostolską.
Z jej duchowych przeżyć i przemyśleń zrodziło się głęboki zaangażowanie w sprawy świata i Kościoła.

Foto 2. Kuszenie św. Katarzyny

Uważano w owym czasie za rzecz niesłychaną, aby kobieta miała czelność tak odważnie przemawiać do kapłanów, biskupów, a nawet do papieży w imieniu Chrystusa, samozwańczo ogłaszać się publicznie Jego posłanką. Stąd też, pod naciskiem opinii publicznej wezwano ją do Florencji przed trybunał inkwizycji .

Kościelny proces odbył się w klasztorze dominikanów przy kościele S. Maria Novella. Odbyło sie to w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, 21 maja 1374 roku. Katarzyna jednak nie była w tym trudnym czasie sama, miała bowiem przy sobie nie tylko oskarżycieli kościelnych, ale również obrońców. Inkwizycyjny sąd nie dopatrzył się u niej żadnej herezji ani też błędów, zarówno w jej sądowych i przedprocesowych wypowiedziach, ani też też w jej pismach i rozsyłanych listach.

Kiedy Katarzyna powróciła po procesie do Sieny, miasto nawiedzone zostało przez epidemię dżumy. Katarzyna z heroicznym poświeceniem oddała się posłudze osobom zarażonym. W nagrodę za jej trud i bezprzykładowe oddanie się chorym, dnia 1 kwietnia 1375 roku otrzymała w darze od Jezusa Chrystusa stygmaty w postaci krwawych promieni. Podczas licznych konfliktów we Włoszech jak
i sporów w Kościele, Katarzyna była mediatorką i orędowniczką pokoju.

Katarzyna domagała się od Awioniońskich papieży (najpierw od bł. Urbana V, a potem od Grzegorza XI) powrotu do Rzymu. Jednak wobec nieskuteczności wysyłanych listownych upomnień, udała się do Awinionu, by skłonić papieża Grzegorza XI do zamieszkania w Wiecznym Mieście. Kiedy papież zdecydował się powrócić, to właśnie jej pośrednictwu przypisywano to ważne wydarzenie. Po śmierci papieża Grzegorza XI, kardynałowie wybrali na jego następcę arcybiskupa z Bari, który przyjął imię Urbana VI (1378-1389). Papież ten, jednak swoją postawą i surowością w obyciu, zraził przeciw sobie kardynałów, dlatego część z nich się zbuntowała i wybrała antypapieża w osobie Klemensa VII (1378-1394). Kościół został podzielony schizmą, a w 1409 r roku, wybrano kolejnego antypapieża, co wywołało prawdziwy chaos w Kościele. Rozłam Kościoła trwał aż 39 lat.

Jednak, kiedy jej usilne mediacje nie przynosiły oczekiwanego rezultatu, a antypapież postanoiwił nie abdykować, Katarzyna zrobiła wszystko, aby skupić wokół osoby prawowitego papieża jak największą ilość jego zwolenników. Katarzyna nawoływała do modlitw w intencji papieża, popierała jego reformy, jakie papież Urban VI wprowadzał w Kościele. Na życzenie Urbana VI, udała się do Rzymu, by tam pracować dla jedności i dobra Kościoła Rzymskiego. Pomogła w tym czasie wielu wiernym i niewiernym, pochodzącym z różnych warstw społecznych, powrócić na łono Kościoła, lucb chociaż wejść na drogę cnoty lub osiągnąć wewnętrzną harmonią i pokój.

Katarzyna zmarła w Rzymie dnia 29 kwietnia 1380 r. w wieku zaledwie 33 lat. Święta pozostawiła po sobie trzy ważkie dzieła, które zawierają jej nauki i wskazówki dla Kościoła: "Dialog o Bożej Opatrzności", "Listy" oraz "Modlitwy". Kult przyszłej świetej rozpoczął się zaraz po jej śmierci. Wtedy nikt już nie powątpiewał, że Katarzyna rzeczywiście była Bożą wybranką i opatrznościową niewiastą dla Chrystusowego Kościoła. Jej grób, Pan Bóg wsławił wieloma cudami i uzdrowieniami na ciele
i duszy. Zaledwie 3 lata po jej śmierci, w roku 1383 bł. Rajmund z Kapui, ówczesny generał zakonu dominikanów, za zezwoleniem papieża, przeniósł jej śmiertelne szczątki do kaplicy kościoła dominikanów S. Maria della Minerva w Rzymie i wybudował jej okazały sarchofag. To właśnie bł. Rajmundowi z Kapui, zawdzięczamy je obszerny "Żywot", wydany również w języku polskim.
Bł. Rajmund napisał go na podstawie osobistych relacji i częstych kontaktów ze św. Katarzyną (był on jej przewodnikiem duchowym i spowiednikiem). Papież Pius II w dniu 26 czerwca 1461 roku w bazylice św. Piotra w Rzymie, dokonał uroczystej kanonizacji sługi Bożej. W nagrodę za trudy poniesione w obronie Kościoła Pius IX w roku 1866 ogłosił ją, drugą, po św. Piotrze, patronką Rzymu.

Foto 3. Święta Katarzyna ze Sieny
w koronie cierniowej na głowie.

Papież Pius XII w roku 1939 proklamował św. Katarzynę ze Sieny drugą, po św. Franciszku z Asyżu, patronką Włoch, a św. Paweł VI w 1970 roku ogłosił ją doktorem Kościoła. Natomiast papież św. Jan Paweł II w 1999 roku, ogłosił św. Katarzynę Sienejską współpatronką Europy. Święta jest też patronką Sieny oraz strażaków i pielęgniarek.

W ikonografii Święta Katarzyna ze Sieny przedstawiana jest w habicie dominikanki, z krzyżem w dłoniach, z różańcem i koroną cierniową, niekiedy trzyma tiarę. Ukazywana jest też z Dzieciątkiem Jezus, które wręcza jej pierścionek jako znak jej mistycznych zaślubin. Jej atrybutami są także: diabeł u jej stóp, krucyfiks, lilia, serce lub czaszka.

PioFlo

Żywoty świętych. Inni patroni dnia.

Źródła:

Foto 1. Święta Katarzyna ze Sieny. Autorstwa anonimous - httpwww.tanogabo.itreligionesanta_
caterina_siena.htm, Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=6979575

Foto 2. Święta Katarzyna ze Sieny, dręczona przez demony na XIV-wiecznym obrazie z Małopolski, Muzeum Narodowe w Warszawie. Autorstwa Anonimowy (Małopolska) - artyzm.com, Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=6932695

Foto 3. Święta Katarzyna ze Sjeny, jej atrybytem jest min. korona cierniowa. Autorstwa Baldassare Franceschini - DwFIhU2WKuZ7eA at Google Cultural Institute. Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=22000860