Święta Faustyna Kowalska, dziewica - patronka dnia (05.10)

Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 roku w Głogowcu koło Łodzi. Pochodziła z rolniczej rodziny, była trzecim dzieckiem spośród dziesięciu. Dwa dni po narodzinach rodzice ochrzcili dziecko w parafialnym Kościele w Świnicach Warckich, wtedy dostała imię Helena. Mając 7 lat, usłyszała głos w duszy, który nawoływał ją do doskonalszego życia. W 1914 roku przyjęła Pierwszą Komunię, a po 3 latach zaczęła naukę w szkole podstawowej, z której mimo dobrych wyników, musiała zrezygnować na rzecz pomocy w domu.

 

Mając 16 lat, Faustyna opuściła rodzinny dom, by zarabiać jako służba w zamożnych rodzinach. Już wtedy marzyła o życiu zakonnym. Jej rodzice nie byli przychylni temu pomysłowi, odmawiając ze względu na słabą sytuację finansową. W 1924 znów usłyszała głos, tym razem to Pan Jezus przemówił do niej, nakazując wstąpić do klasztoru. Wykonała polecenie bez wiedzy rodziców, postanowiwszy, że postawi ich przed faktem dokonanym. Wyruszyła pierwszym możliwym pociągiem do Warszawy i tam następnego dnia zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Do zakonu przyzjęto Helenę dopiero 1 sierpnia 1925 roku, ponieważ musiała przepracować cały rok, aby mogła opłacić wyprawę. W czasie obłóczyn w Krakowie przyjęła imię Maria Faustyna. W trakcie nowicjatu Faustyna przeżywała wewnętrzne trudności, cierpiała. W 1927 roku, w Wielki Piątek, jej duszę ogarnął żar Miłości Bożej, a jej wszelkie cierpienia zniknęły. W kolejnym roku złożyła swoje śluby zakonne, a następnie pracowała w wielu domach zakonnych. 

Faustyna była w zakonie 13 lat. W 1931 roku doznała pierwszego objawienia Pana Jezusa, a jej zadaniem było namalowanie obrazu jak ukazał sie jej Zbawiciel i wystawienie go w kościele. Będąc w domu w Wilnie w 1934 roku zwróciła się do Eugeniusza Kazimierskiego, malarza, by ten wykonał obraz według jej wskazówek. Dzięki pomocy ks. Michała Sopoćko, obraz wystawiono w dniach 26-28 czerwca 1935 roku w oknie Kościoła.

 

W 1936 roku u Faustyny zdiagnozowano zaawansowaną gruźlicę i do grudnia 1937 roku przebywała w szpitalu. Czas ten spędzała na modlitwie oraz wizytacji chorych i umierających. Po zakończonym leczeniu wróciłą do zakonu i pomagała ubogim, dając tym samym przykład wielkiej miłości dla wychowanek Zgromadzenia. W kwietniu 1938 roku jej stan zdrowia znacznie się pogorszył, a 5 października zmarła w wieku 33 lat. Pochowano ją na cmentarzu zakonnym w Krakowie, ale w 1966 roku przzeniesono je do kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Siostrę Faustynę beatyfikowano 18 kwietnia 1993 roku, a kanonizowano 30 kwietnia 2000 roku. Uroczystość ta odbyła się w II Niedzielę Wielkanocną, którą św. Jan Paweł II ustanowił wtedy świętem Miłosierdzia Bożego. Obecnie jej relikwie znajdują się w Krakowie-Łagiewnikach, w sanktuarium Miłosierdzia Bożego, miejsca kultu odwiedzanego przez tysiące wiernych. 

Święta Faustyna otrzymała od Chrystusa zadanie, by szerzyć kult Jego Miłosierdzia. Oprócz wystawienia obrazu, pisała Dzienniczek poświęcony sprawie, często modliła się do Bożego Miłosierdzia. Jednocześnie przepowiedziała, że ta forma kultu zakazana zostanie przez kościelne władze. Od niej pochodzą różne formy czci Miłosierdzia: koronka, Godzina Miłosierdzia, litania, święto Miłosierdzia Bożego (II Niedziela Wielkanocna) oraz znany wszystkich obraz Jezusa Miłosiernego ("Jezu, ufam Tobie").

W ikonografii św. Faustyna przedstawiana jest w czarnym habicie, w stroju swego zgromadzenia.

 

Inni patroni dnia 05.10: