Św. Szymon z Lipnicy, prezbiter - patron dnia (18 lipca)

Szymon urodził się około 1438-1440 r. w Lipnicy. Jego rodzice to Grzegorz, który był piekarzem i Anna, nieznane są jednak ich nazwiska. Byli oni  zamożni, ponieważ Szymon był wysłany na studia uniwersyteckie, jednak ich majątek nie był duży, bo Szymon wpłacił do kasy Akademii Krakowskiej tylko 1 grosz z 4, potrzebne by pokryć roczną opłatę. Studiował na wydziale nauk wyzwolonych (artium), będącym wydziałem wstępnym, przygotowującym do pozostałych wydziałów. Szymon ukończył Akademię w 1457 roku z tytułem bakałarza.  

Wraz z dziesięciom kolegami wstąpił do zakonu bernardynów, sprowadzonych 4 lata wcześniej do Krakowa przez św. Jana Kapistrana. Możliwe, że Szymon widział i słuchał go osobiście, gdy Jan był w Krakowie na zaproszenia króla Kazimierza Jagiellończyka. W 1458 roku, po roku nowicjatu, Szymon złożył śluby zakonne, a po dwóch latach otrzymał święcenia kapłańskie i odbywał w tym czasie studia teologiczne.

Cechował się wiedzą, cnotą i powagą, bo już w 1465 roku wybrany został gwardianem konwentu w Tarnowie. Brał udział w kapitule prowincji w Krakowie. Sprawował urząd kaznodziei, wysoko poważany w zakonie franciszkanów, na który wybierano najzdolniejszych zakonników. 
Według relacji, jakie nam pozostawiły źródła, Szymon był nie tylko kaznodzieją z urzędu, ale przede wszystkim z powołania. Sprawował on ten urząd aż do śmierci. Był kaznodzieją nie tylko w zakonie, ale też w katedrze, gdzie jak dotąd ten urząd sprawowali jedynie profesorowie teologii Akademii oraz dominikanie. Szymon był pierwszym bernardynem, który tego dokonał. Kazania wygłaszano dla elit umysłowych Krakowa po łacinie. 

O jego poważaniu wśród współbraci świadczy również to, że wybrany został jako jeden z kilkunastu bernardynów, do delegacji polskiej prownicji w uroczystościach przeniesienia relikwii św. Bernardyna do kościoła w Akwilei, wystawionego ku jego czci w 1472 roku. Wybrano go także na delegata na generalną kapitułę do Pawii, na którą udał się wraz z Chryzostomem z Ponieca, ówczesnym prowincjałem i Marianem z Jeziorka, gwardianem z Krakowa. Szymon był również komisarzem prowincjała i wizytował konwenty. W około 1478 roku pielgrzymował do Ziemi Świętej, korzystając z uczestnictwa w kapitule generalnej w Pawii.

Umarł 18 lipca 1482 roku, podczas posługi chorym w czasie zarazy w Krakowie. Pochowano go w klasztornym kościele pod ołtarzem, razem ze szczątkami Tymoteusza i Bernardyna. 6 lat po jego śmierci, na podstawie breve papieża Innocentego VIII, błogosławiony Władysław z Gielniowa, prowincjał, przeniósł relikiwie Szymona do osobnej kaplicy. Oznaczało to wówczas formalną beatyfikację, a przez to można było oddawać mu cześć publiczną. Jego grobowiec odwiedzali liczni pielgrzymi, gromadzono wota, co świadczyła o skuteczności orędownictwa. Po jego śmierci miało miejsce 377 uzdrowień i łask. W 1685 r. papież Innocenty XI beatyfikował Szymona, a w 2007 r. Benedykt XVI go kanonizował.

Inni patroni dnia 18.07:

  •  Święty Arnulf, męczennik
  •  Święty Arnulf z Metzu, biskup
  •  Święty Arnold Wyznawca
  •  Święty Fryderyk z Utrechtu, biskup i męczennik