Św. Saba Jerozolimski, prezbiter - patron dnia (05 grudnia)

Saba urodził się w 439 roku w Mutalasce. Wychowywali go krewni. Już jako 8-latek był oblatem w klasztorze. 10 lat później udał się do Palesytny, gdzie połączył się z mnichami z klasztoru Theoktistos. Tam spotkał św. Eutymiusza Wielkiego. Saba niezadowolony był jednak z tamtejszych mnichów, który powielali błąd monofizytów, zaprzeczając dwóm naturom Jezusa. Dlatego też wyruszył w pobliże Morza Martwego, gdzie zamieszkał w grocie jako pustelnik.

Swą pustelnie opuścił po kilkunastu latach i udał się z powrotem do Jerozolimy, gdzie zajął grotę przy potoku Cedron. Miało to miejsce w 478 roku. Saba zgromadził wokół siebie uczniów, dla których założył Wielką Ławrę – klasztor Mar Saba. Powstał także klasztor i cele dla mnichów, których wkrótce było kilkuset. W 491 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk patriarchy Jerozolimy. Wiernych Sabie mnichów przybywało, powstawało coraz więcej ich osad, w tym w Emaus i Gadarze. Osobiście je odwiedzał, dbając o zachowywanie karności. Po kilku latach został a rchimandrytą wszystkich klasztorów i pustelników palestyńskich.

Czymś dotąd nieznanym było to, że św. Saba zakładał klasztory-kolonie, do których należeli ludzie różnych narodowości, wyprawiający liturgię w swoich językach i mający własnego, osobnego przełożonego. Nad wszystkim tym czuwał sam Saba. Był także aktywny w kwestiach sporów religijnych. Napisał „Typikon”, księgę regulująca kalendarz liturgiczny, przyjętą przez cały Wschodni Kościół.

Zmarł 5 grudnia 532 rou w klasztorze Mar Saba, gdzie czczono jego relikwie. Później przeniesiono je do Konstantynopola i Wenecji. Jego uczeń, Cyryl ze Scytopolis napisał jego pierwszy żywot. Jego kult obecny jest we Włoszech dzięki wschodnim mnichom. W 1965 roku jego relikwie powróciły do klasztoru Mar Saba.