Wydarzenia Wczoraj 07:39 | Redaktor
Św. Rafał Kalinowski, prezbiter - patron dnia (20 listopada)

Święty Rafał Kalinowski. Domena publiczna https://pl.wikipedia.org/wiki/Rafał_Kalinowski#/media/Plik:Kalinowski1897.jpg

Patronem dnia 20 listopada jest Święty Rafał Kalinowski, prezbiter.

 

Święty Rafał Kalinowski

Józef Kalinowski urodził się 1 września 1835 roku w Wilnie, pochodził ze szlacheckiej rodziny. Ukończył z wyróżnieniem Instytutu Szlacheckiego w Wilnie, na którym uczył się w latach 1843-1850. Następnie uczęszczał na studia w Instytucie Agronomicznym w Hory-Horkach, a tytuł inżyniera otrzymał w Mikołajewskiej Szkole Inżynierii Wojskowej w Petersburgu. W kolejnych latach wstąpił do wojska, został adiunktem matematyki, mianowany został na porucznika, pracował przy budowie kolei żelaznej. W obliczu nadchodzącego powstania został członkiem Rządu Narodowego i został ministrem wojny w rejonie Wilna. W 1863 roku zwolniono go z wojska ze względu na kwestie zdrowotne. Następnie przyłączył się powstania styczniowego, pisał wówczas: "Nie krwi, której do zbytku przelało się na niwach Polski, ale potu ona potrzebuje". Gdy upadlo, powrócił do Wilna gdzie został aresztowany i osadzony w więzieniu, gdzie początkowo skazano go na śmierć. Władze carskie spodziewając się jednak, że uznany zostanie na męczennika, skazały go na dziesięcioletnią katorgę na Syberii. Tam Józef umacniał swoich towarzyszy mocą ducha, głęboką religijnością, czuwał przy chorych oraz wlewał w sserca skazanych nadzieję. Katechizował również dzieci i młodzież.

Święty Rafał Kalinowski

 

Po ciężkich latach robót, Józef wrócił do kraju w 1874 roku. Uzyskawczy paszport wyjechał na Zachód, pełniąc przez 3 lata funkcję wychowawcy księcia Augusta Czartoryskiego. Mając 42 lata w roku 1877 wstąpił do nowicjatu karmelitów w Austrii. Za nowę imię przyjął Rafał od św. Józefa. Po ukończeniu studiów filozoficznych i teologicznych, w 1882 roku przyjął święcenia kapłańskie. Już po kilku miesiącach zotał przeorem klasztoru w Czernej, czym trudnił się kolejne 9 lat. Miał on swój udział w założeniu kolejnych klasztorów, m. in. W Pzemślu, Lwowie i Wadowicach. Większą część swej posługi spędzał w konfesjonale, miał dar przywracania spokoju sumieniom grzeszników, świetnie rozumiał zbutnowanych i błądzących, starał się pomóc każdemu kto tego potrzebował.


Zmarł 15 listopada 1907 roku w Wadowicach, a jego relikwie spoczywaja w kościele karmelitów w Czernej, gdzie przyjął swoje święcenia. Papież św. Jan Paweł II beatyfikował go w 1983 roku, a kanonizował w 1991 roku. Św. Rafał Kalinowski jest patronem oficerów i żołnierzy, orędownikiem w sprawach trudnych.

W ikonografii Święty przedstawiany jest podczas modlitwy, w habicie karmelity.
 
Inni patroni dnia 20.11:
 
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Anglii - św. Edmunda, króla Anglów Wschodnich. Rządy objął w roku 855. Dla poczucia sprawiedliwości i mądrości ceniono go i lubiano. Ale względny spokój zakłócili najeźdźcy duńscy. Król wydał im bitwę. Pokonany, dostał się do niewoli. Żądano wówczas, by wyrzekł się wiary i został wasalem. Gdy odmówił, obito go i obnażonego przywiązano do dębu. Jak Sebastian stał się celem łuczników. W końcu ścięto mu głowę i wrzucono do rowu. Później odnaleziono jego ciało. Od roku 1016 strzegło go opactwo jego imienia. W roku 1217 Francuzi mieli je rzekomo wywieźć do Tuluzy. Mimo to najbardziej czczony jest na Wyspie, gdzie 60 kościołów szczyci się jego patronatem.

W Hildesheim, w Niemczech - św. Bernwarda, biskupa. Otrzymał nie tylko staranne wykształcenie, ale zapoznał się ponadto z architekturą, malarstwem i złotnictwem. Potem był wychowawcą Ottona III. W roku 993 został biskupem Hildesheimu. Okazał się tam od razu wielkim budowniczym. Ufundował opactwo pod wezwaniem św. Michała. Dbał o sporządzanie i ozdabianie rękopisów. Postarał się także o bogaty wystrój w swej katedrze. Zmarł w roku 1022, wyraziwszy uprzednio życzenie, aby pochowano go w ufundowanym przez niego kościele. Kanonizował go w roku 1192 Celestyn III.

W Veroli, we Włoszech - bł. Marii Fortunaty Viti, benedyktynki. Wcześnie straciła matkę i wiele musiała się natrudzić, aby wychować sześcioro młodszego rodzeństwa. W roku 1851 przywdziała jako siostra-konwerska habit zakonny. Spełniała najskromniejsze posługi, a dla nabrania sił często klękała przed tabernakulum. Zmarła w roku 1922, wypowiadając: "na wieki wieków". Beatyfikował ją w roku 1967 Paweł VI.

oraz:

św. Agapiusa, męczennika (+ 306); świętych męczenników Eustachego, Tespezjusza i Anatola (+ IV w.); św. Grzegorza z Dekapolu (+ 842); św. Nersasa, biskupa (+ IV w.); św. Sylwestra, biskupa (+ ok.525); św. Symplicjusza, biskupa (+ III w.)
 
Źródło: Brewiarz - Czytelnia i Wikipedia.

Redaktor

Redaktor Autor

Redaktor