Św. Piotr Kanizjusz, prezbiter i doktor Kościoła - patron dnia (21 grudnia)

Piotr Kanizjusz urodził się 8 maja 1521 roku w Nijmegen w Holandii, jako syn burmistrza. Już w młodym wieku Piotr często służył w nabożeństwach, jednak jego ojciec miał ambicję, by syn został prawnikiem. Ten jednak wolał udać się na studia teologiczne w Kolonii. Tam spędził 10 lat, z przerwą na roczny pobyt w Lowanium. Czuł, że jego powołaniem będzie apologetyka, więc pilnie studiował prawdy atakowane przez protetantów. W 1540 został magistrem nauk wyzwolonych. W 1543 roku wstąpił do nowozałożonego zakonu jezuitów, założonego przez św. Ignacego Loyolę. Nie będąc jeszcze kapłanem cieszył się sławą i autorytetem, dlatego też miał przekonać cesarza Karola V by ten odwołał wspierającego protestantyzm arcybiskupa Kolonii, Hermana. Piotr przyjął święcenia kapłańskie dopiero w 1546 roku. Po roku brał udział w Soborze Trydenckim jako konsultant kardynała Ottona Truchsess. Później w Bolonii został doktorem teologii. Przez 30 lat zaciekle walczył z protestantyzmem. Brał udział w zjazdach, obradach, prowadził misje dyplomatyczne, wspomagał nuncjuszy i legatów papisekich. Wspierał go cesarz Ferdynand I, wychowanek jezuitów.

W 1556 roku Piotr Kanizjusz został mianowany przez św. Ignacego na prowincjała nowej prowincji niemieckiej. Pod jego rządami liczba domów zakonnych zwiększyła się z 3 do 8, utworzono też nową prowincję w północnych Niemczech. Odbył nawet podróż na tereny Polski. Największą sławę Piotrowi przyniosły jego pisma: Katechizm Mały, Katechizm Średni i Katechizm Wielki oraz Summa nauki katolickiej. Ostatnie dzieło stało się podstawą wykładów teologii na katolickich uniwersytetach.

Zmarł 21 grudnia 1597 roku we Fryburgu. Beatyfikował go papież Pius IX w 1864 roku, a kanonizował go Pius XI w 1925 roku. Relikwie św. Piotra Kanizego spoczywają w kościele jezuitów we Fryburgu.