Św. Klemens Maria Hofbauer, prezbiter - patron dnia (15.03)

Klemens urodził się 26 grudnia 1751 roku na Morawach. Na chrzcie otrzymał natomiast imię Jan. Gdy miał 7 lat, zmarł jego ojciec, a wychowanie i utrzymanie dwunastce dzieci zapewniała matka. Jako, że rodzina była uboga, zamiast nauki, Jan podjął pracę piekarze. Oszczędzone pieniądza przeznaczył jednak na podróż do Rzymu i Tivoli, by zgodnie z powołaniem, jakie czuł, wstąpić do eremitów. Tam okazało się jednak, że nie tego poszukiwał, chciał on bowiem czynić posługę apostolską. Powrócił do kraju i rozpoczął naukę w gimnazjum i służył w klasztorze, by się utrzymać ponownie pracował jako piekarz. Następnie napotkał zakon redemptorystów, do których wstąpił, przyjmując imię Klemens Maria. W 1785 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Wysłano go najpierw do Wiednia, a potem na Pomorze. Wraz ze swoimi przyjciółmi, ojcem Hublem i bratem Kunzmannem osiedli następnie na 21 lat w Warszawie. Powierzono im opiekę nad kościołem św. Benona, przeznaczonym dla niemieckich katolików. Opiekowali się oni także kościołem pojezuickim, domem sierot i szkołą rodzin rzemieślniczych. Materialnie wspomagał go król Stanisław August Poniatowski oraz Komisja Edukacji Narodowej.

Stałe utrzymywanie tylu placówek pochłaniało jednak wiele środków, dlatego Klemens musiał niekiedy żebrać, by uzbierać wystarczającą ilość pieniędzy. Podanie mówi, że poprosił o datek grających w karty, za co uderzono go w twarz. Miał wówczas odrzec: „To dla mnie, a co dla moich sierot?”, na co skruszeni gracze oddali całą wygraną. Uruchomił także drukarnię i wydawnictwo, które wydawało religijne książki. Był także wybitnym kaznodzieją. Aby jego dzieło było kontynuowane, rekrutował przyszłych redemptorystów, których oddawał na kształcenie gimnazjalne, a następnie osobiście uczył teologii i filozofii. W ten sposób wyszkolił 7 kapłanów. Potem założył nowicjat, z którego wyszło 36 redemptorystów. Za jego zasługi mianowano go wikariuszem generalnym.

W czasie rozbioru pruskiego rozpoczęły się prześladowania, a szkołę, którą opiekował się Klemens zlikwidowano dekretem. W 1808 roku redemptorystów skazano i wywieziono do twierdzy w Kostrzyniu. Dostali oni zakaz powrótu do Polski. Przez to Klemens udał się Wiednia i zatrzymał się w kościele sióstr urszulanek. Tam nadal opiekował się młodzieżą, spowiadał i głosił kazania. Skupiał wokół siebie inteligencję wiedeńską, co zaowocowało odrodzenie religijnym w Austrii.