Św. Józef Cafasso, prezbiter - patron dnia (23.06)

Józef Cafasso urodził się 15 stycznia 1811 r w Castelnuovo d'Asti we włoskim Piemoncie . Wychowany był w duchu głębokiej wiary. Po ukończeniu szkoły średniej, Józef udał się do miejscowego niższego seminarium e Chieri, a później do Turynu na studia teologiczne. W dniu 22 września 1833 r.  mając wtedy 22 lata, wyświęcony został na kapłana,  jednak nie piastował żadnych urzędów, był zawsze kapłanem zwykłym cichym kapłanem, a mimo tego miał ogromny wpływ na cały piemoncki kler. Józef miał wątłe zdrowie, cierpiał bowiem na choroby kręgosłupa,
a mimo choroby i zmartwień z jego czarnych oczu bił żar gorliwej  wiary i apostolskiej zapalczywości.
Po święceniach kapłańskich wstąpił do Instytutu Teologii Moralnej, w dopiero co powstałym oddziale w Turynie. Młodzi kapłani wraz z profesorami prowadzili w nim wspólne życie. Założyciel Instytutu, ks. Alojzy Guala, zaprawiał w nim młodych kapłanów do działalności duszpasterskiej. Kapłani Instytutu uczyli opuszczoną młodzież prawd wiary, chodzili do więzień dla dla dorosłych i nieletnich, nawiedzali również szpitale, a także w ostatnich chwilach życia towarzyszyli więźniom skazanym na karę śmierci.Zaraz po śmierci założyciela Instytutu, Józef objął w nim stanowisko rektora.  Święty Józef Cafasso w swojej pracy spotkał często ludzi, którzy w przyszłości wyniesieni zostali na ołtarze. Był on przewodnikiem duchowym św. ks. Jana Bosko i wspierał w powołaniu swojego siostrzeńca, bł. Józefa Allamano, który był założycielem Misjonarzy Consolata. W gorących czasach rewolucja Garibaldiego i koronacji Wiktora Emanuela, św. Józef Cafasso nie dał się ponieść wirowi politycznego zaangażowania. Zachęcał on kapłanów, aby nade wszystko pilnowali oni swojego posłannictwa i nie angażowali się w ruchy i stronnictwa rewolucyjne.

Święty Józef z własnej woli nawiedzał więzienia, które w tamtych czasach stały się  miejscami tortur i okrucieństw wszelakich, opowiadał więźniom i skazańcom o miłości i miłosierdziu Bożemu .
Józef przez ponad 20 lat towarzyszył skazańcom w drodze na publicznie wykonywane egzekucje, najczęściej na szafot, nazywając ich czule "szubienicznymi świętymi", ponieważ byli oni wieszani bezpośrednio po dopiero co odbytej spowiedzi życia. Mieszkańcy Turynu nadali Józefowi przydomek kapelana szafotu.
Święty Józef Cafasso  zmarł po krótkiej chorobie w dniu 23 czerwca 1860 r. mając zaledwie 49 lat.

Świetego Józefa najlepiej scharakteryzował św. Jan Bosko w jednym ze swoich przemówień krótko po jego śmierci: (Józef Cafasso) "Był modelem życia kapłańskiego, nauczycielem kapłanów, ojcem ubogich, pocieszycielem chorych, doradcą wątpiącym, pociechą konającym, dźwignią dla więźniów, zbawieniem dla skazanych, przyjacielem wszystkich, wielkim dobroczyńcą ludzkości", a z kolei papież Pius XI (kard. Achille Ratti) podczas jego beatyfikacji w 1925 r. nazwał św. Józefa Cafasso "perłą kleru Italii".  Papież Pius XII dokonał jego uroczystej kanonizacji w 1947 roku, i ten sam papież w roku 1948 ogłosił św. Józefa Cafasso patronem więzień i więźniów oraz współpatronem Zgromadzenia Misjonarzy Matki Bożej Bolesnej Pocieszenia (Consolata).