Św. Jan Paweł II, papież - patron dnia (22 październik)
Wydarzenia
22 Oct 2023
| Redaktor
Święty Jan Paweł II. Domena publiczna https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Paweł_II#/media/Plik:John_Paul_II_Medal_of_Freedom_2004.jpg
Patronem dnia 22 października jest święty Jan Paweł II, papież.
Inne z kategorii
Św. Alfons Rodriguez, zakonnik - patron dnia (31 października)
Wydarzenia
Dzisiaj 07:04
Błogosławiona Benwenuta Bojani - patron dnia (30 października)
Wydarzenia
Wczoraj 06:08
Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Był drugim synem Emilii i Karola. Ich rodzina żyła skromnie, z pensji ojca. Brat Edmund studiował medycynę i został lekarzem. W 1929 roku zmarła matka Karola, a w 1932 roku jego brat. Karol naukę zaczął w wieku 10 lat, w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Jadowity w Wadowicach. Nie miał z nią problemów, a katecheci już wtedy zauważali jego głęboką wiarę. Maturę zdał ze stopniem celującym, a po zdaniu jej udał się na studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zamieszkał z ojcem w Krakowie. Ten zmarł jednak 18 lutego 1941 roku po długiej chorobie. W ten sposób Karol w wieku 21 lat został bez rodziny i środków do życia. Czas wojny i osamotnienia Karol wykorzystał na samokształcenie oraz aktywną działalność w środowisku akademickim - między innymi udawał się do Częstochowy, pracował jako aktor i tworzył dzieła literackie. Tworzył pod psudonimem Andrzej Jawień. Pracował także fizycznie w zakładach chemicznych, kamieniołomie i oczyszczalni sody. W 1942 roku wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął konspiracyjnie studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
13 października 1946 roku, po nasilonych uciskach nazistów, Karola Wojtyłę mianowano subdiakonem, a po tygodniu diakonem. Niedługo potem, 1 listopada, kardynał Sapieha wyświęcił go na księdza. Na drugi dzień Wojtyła odprawił Mszę w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. 15 listopada wraz z Stnisławem Starowiejskim wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu). Po dwóch latach ukończył studia z dyplomem summa cum laude. W 1948 roku księdza Karola skierowano do parafii Niegowić, gdzie był katechetą i wikarym. Po roku przeniesiono go ponownie, tym razem do parafii św. Floriana w Krakowie. Założył tam chór, z którego członkami organizował wiele wypraw. Ks. Wojtyła otrzymał także w końcu tytuł doktora teologii. W latach 1951-1953 pracował nad pracą habilitacyjną, jednak do roku 1957 nie uzyskał tytułu docenta, natomiast w roku 1956 objął katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
W 1958 roku Karola Wojtyłe mianowano biskupem pomocniczym Krakowa i biskupem tytularnym Umbrii. Wedle obyczaju, musiał wtedy przyjąć hasło swojej posługi. Były nim słowa Totus tuus (łac. "Cały Twój"), które kierował do Matki Chrystusa. Jego konsekracji dokonał arcybiskup Eugeniusz Baziak, a współkonsekratorami byli biskup Franciszek Jop i biskup Bolesław Kominek. W rzeczonym okresie powstały również dzieła, które dały biskupowi Wojtyle sławę wśrod teologów: "Miłość i odpowiedzialność" (1960) oraz "Osoba i czyn" (1969). Aktywnie uczestniczył także w obradach Soboru Watykańskiego II.
30 grudnia 1963 roku Karol Wojtyła mianowany został arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w czerwcu 1967 roku mianowano go na kardynała. Podczas swej posługi wspierał wszystkich potrzebujących, wizytował parafie, odwiedzał klasztory, rozpoczął beatyfikacyjny proces siostry Faustyny Kowalskiej. Utrzymywał dobry i ścisły kontakt z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem naukowym i artystycznym. Nawet poza Polską zasłynął jako autorytet w dziedzinach teologii, filozofii i mistyki. Obok kardynała Wyszyńskiego był najważniejszą osobą Episkopatu Polski.
Po śmierci papieża Jana Pawła I w dniu 29 września 1978 roku, zebrało się konklawe. 16 października 1978 roku w siódmym głosowaniu, wybranu kardynała Karola Wojtyłę na papieża. Przyjął imię Jan Paweł II.
Pierwszego błogosławieństwa udzielił "Urbi et Orbi" - "Miastu i Światu". Na Placu Świętego Piotra odbyła się uroczysta inauguracja jego pontyfikatu, a na pierwszej audiencji przyjął 4 tysiące Polaków. Msza inaugracyjna pontyfikat transmitowana przez radio i telewizję na wszystkie kontynenty. Dla Polaków, w kraju rządzonym przez komunistów, była to pierwsza transmisja Mszy św. od czasów przedwojennych. 12 listopada Jan Paweł II uroczyście objął katedrę Rzymu - Bazylikę św. Jana na Lateranie, stając się w ten sposób Biskupem Rzymu.
Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, nie będącym Włochem. Wybór na papieża człowieka z kraju z bloku socjalistycznego wpłynął na wydarzenia w Europie i Azji. Jego pontyfikat trwał ponad 26 lat i był drugim co długości w historii. Pielgrzymował na trasie 1,6 miliona kilometrów, w tym 102 zagraniczne, w których odwiedził 135 krajów.
Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, nie będącym Włochem. Wybór na papieża człowieka z kraju z bloku socjalistycznego wpłynął na wydarzenia w Europie i Azji. Jego pontyfikat trwał ponad 26 lat i był drugim co długości w historii. Pielgrzymował na trasie 1,6 miliona kilometrów, w tym 102 zagraniczne, w których odwiedził 135 krajów.
Jako papież mianował 232 osoby kardynałami, ogłosił 1318 błogosławionych i 478 świętych. Napisał 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji oraz 43 listy apostolskie. Jan Paweł II zniwelował większość barier, przyjmując postawę papieża bliskiego wszystkim ludziom, papieża-apostoła. Chętnie spotykał się z młodymi ludźmi i poświęcał im dużo uwagi. Na spotkanie w Rzymie w roku 1985, który ONZ ogłosiła Międzynarodowym Rokiem Młodzieży, napisał list apostolski na temat roli młodości jako okresu szczególnego kształtowania drogi życia, a 20 grudnia zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży. Odtąd co roku przygotowywał orędzie skierowane do młodych, które stawało się tematem międzynarodowego spotkania.
Kardynał Wojtyła rozpoczął swój pontyfikat w młodym, jak na papieża, wieku (58 lat), i cieszył dobrym zdrowiem, ale był on także naznaczony cierpieniem. Zaczęło się to od zamachu na jego życie w dniu 13 maja 1981 roku, gdy w trakcie audiencji na Placu św. Piotra postrzelony został przez Ali Agcę w brzuch i ręke. Swoje ocalenie przypisywał Matce Bożej Fatimskiej, mówił: "Jedna ręka strzelała, a inna kierowała kulę". Po tym wydarzeniu nie wrócił do pełnego zdrowia, stale komplikowało się jego zdrowie i musiał poddawać się kolejnym operacjom i pobytom w szpitalu. Po zamachu mówił: "Modlę się za brata, który zadał mi cios, i szczerze mu przebaczam", a także odwiedził Agcę w więzieniu. Jednocześnie nie ukrywał przed wiernymi swojego cierpienia i złego stanu zdrowia. W rocznicę zamachu udał się na pielgrzymkę do Fatimy. Tam, podczas nabożeństwa, mężczyzna Juan Fernández y Krohn lekko ugodził papieża nożem. Ochrona szybko obezwładniła napastnika, a papież dokończył nabożeństwo pomimo krwawienia.
Od początku lat 90., Jan Paweł II cierpiał na chorobę Parkinsona, spekulowano nawet, że ustąpi on z funkcji, jednak pełnił ją do śmierci. Znaczne pogorszenie zdrowia rozpoczęło się 1 lutego 2005 roku, a ostatnie dwa miesiące życia Jan Paweł II wiele dni spędził w szpitalu i nie pojawiał się publicznie. Przeszedł grypę i zabieg tracheotomii, wykonany z powodu niewydolności oddechowej. Gdy medycyna nie mogła pomóc, postanowił pozostać w domu. Kardynał Marian Jaworski udzielił mu sakramentu namaszczenia. 2 kwietnia 2005 roku na Placu św. Piotra zebrali się wierni, którzy czuwali i modlili się za papieża. O godzinie 21:37 stwierdzono śmierć Jana Pawła II.
Jego pogrzeb odbył się 8 kwietnia 2005 roku, brało w nim udział ok. 300 tysięcy wiernych, w tym 200 prezydentów i premierów oraz przedstawiciele wszystkich wyznań świata. Jana Pawła II pochowano w podziemiach bazyliki św. Piotra obok krypty Jana XXIII. Już w maju 2005 roku, następca Papieża Polaka, Benedykt XVI, zezwolił na proces beatyfikacyjny. Potwierdzono cud uzdrowienia francuskiej zakonnicy Marie Simon-Pierre. 1 maja 2011 roku Benedykt XVI osobiście uznał Jana Pawła II za błogosławionego. Uczynił tym samym wyjątek, beatyfikując swojego Poprzednika.
27 kwietnia 2014 roku papież Franciszek kanonizował Jana Pawła II. Do chwały świętych wyniesiony został wraz z jednym ze swoich poprzedników, Janem XXIII.
Inni patroni dnia 22.10:
• Święty Donat, biskup
• Błogosławiony Tymoteusz Giaccardo, prezbiter
• Święta Salome, uczennica Pańska
• Błogosławiony Tymoteusz Giaccardo, prezbiter
• Święta Salome, uczennica Pańska
Ponadto dziś także w Martyrologium:
Pod Kolonią, w Niemczech - św. Korduli, męczennicy. Miała być towarzyszką św. Urszuli. Widząc cierpienia innych, uciekła ponoć i ukryła się na jakimś stateczku, ale następnego dnia odzyskała odwagę i stanęła przed oprawcami. Jej imię do kalendarzy kolońskich wpisano dopiero w XII stuleciu. W sto lat później w oparciu o wskazówki jakiejś wizjonerki odkryto rzekomo jej relikwie. Translacji dokonał św. Albert Wielki.
W Kordobie, w Hiszpanii - męczennic Alodii i Nunili. Eulogiusz, który opisał ich męczeństwo, nazwał je "dwiema rozkwitłymi różami". Były siostrami, zrodzonymi z chrześcijanki i muzułmanina. Gdy ten ostatni zmarł, oddano je na wychowanie rodzinom muzumańskim, które wywierały na nie rozmaite rodzaje presji. Nie odstąpiły jednak od wiary, wobec czego skazano je na ścięcie. Wyrok wykonano w roku 851.
oraz:
świętych męczenników Filipa, biskupa, Sewera, prezbitera, Euzebiusza i Hermesa (+ 303); św. Marka, biskupa Jerozolimy (+ II w.); św. Melaniusa, biskupa (+ 300); św. Werekunda, biskupa (+ VI w.)
W Kordobie, w Hiszpanii - męczennic Alodii i Nunili. Eulogiusz, który opisał ich męczeństwo, nazwał je "dwiema rozkwitłymi różami". Były siostrami, zrodzonymi z chrześcijanki i muzułmanina. Gdy ten ostatni zmarł, oddano je na wychowanie rodzinom muzumańskim, które wywierały na nie rozmaite rodzaje presji. Nie odstąpiły jednak od wiary, wobec czego skazano je na ścięcie. Wyrok wykonano w roku 851.
oraz:
świętych męczenników Filipa, biskupa, Sewera, prezbitera, Euzebiusza i Hermesa (+ 303); św. Marka, biskupa Jerozolimy (+ II w.); św. Melaniusa, biskupa (+ 300); św. Werekunda, biskupa (+ VI w.)
Źródło: Brewiarz - Czytelnia i Wikipedia