Św. Jan od Krzyża, prezbiter i doktor Kościoła - patron dnia (14 grudnia)

Jan de Yepes urodził się 1542 roku w Fontiveros w Hiszpanii. Miał dwóch braci, Ludwika i Franciszka. Mimo szlacheckiego pochodzenia, ich rodzina była w ciężkiej sytuacji materialnej. Stała się ona trudniejsza z momentem śmierci ojca, gdy Jan miał nieco ponad dwa lata. Rodzina przeniosła się wówczas do Arevalo, a następnie do Medina del Campo, gdzie oddano Jana do przytułku. Próbował utrzymywać się z wielu zawodów, a gdy uzbierał wystarczające środki wstąpił do kolegium jezuickiego, gdzie uczył się w latac 1559-1563. W wieku 21 lat wstąpił do karmelitów, przyjmując imię Jan od św. Macieja. W 1567 roku, po ukończeniu studiów teologicznych i filozoficznych, otrzymał święcenia kapłańskie. Poznał wówczas św. Teresę z Avila, z którą szybko znalazł wspólny język. Oboje podjęli się zadania reformowania zakonu Karmelu. Po roku przenieśli się do Duruelo, miejsca fundacji pierwszej reformy. Tam złożył ślub wierności i zmienił imię na Jan od Krzyża. Wybrano go później na mistrza nowicjatu i rektora klasztoru w Alcali, który przyjął reformę.

W działalności Jana dopatrzono się niesubordynacji, przełożeni więc musieli podjąć środki. Aresztowano go w nocy z 2 na 3 grudnia 1577 i przewieziono do Toledo. Tam wtrącony został do więzienia na 9 miesięcy. 15 sierpnia 1578 roku uciekł z zakonnego więzienia i powrócił do klasztoru, gdzie został entuzjastycznie przyjęty. Zakładał kolejne domy zakonne przyjmujące reformę, a 22 lipca 1580 roku papież oficjalnie zezwolił na powstanie osobnej prowincji zreformowanych karmelitów. Działalność i cierpienia Jana zaczęły przynosić skutki, wielu zaczęło przekonywać się do reformy. Mianowano go najpierw na przełożonego domu w Granadzie, a później na wikariusza Andaluzji. Z tego stanowiska wkrótce później zrezygnował.