Najświętsza Maryja Panna Wspomożycielka Wiernych - patronka dnia (24.05)

​

Nabożeństwo do Matki Bożej Wspomożycielki sięga początków chrześcijaństwa. Gdy tylko zaczął rozwijać się wśród wiernych kult Matki Zbawiciela, równocześnie ufność w Jej przemożną przyczynę u Syna nakazywała uciekać się do Niej we wszystkich potrzebach. Tytuł Wspomożycielki Wiernych zawiera w sobie wszystkie wezwania, w których Kościół wyrażał Najświętszej Maryi Pannie potrzeby i troski swoich dzieci. Pierwszym, który w historii Kościoła użył słowa "Wspomożycielka", jest św. Efrem, diakon i największy poeta syryjski, doktor Kościoła (+ 373). Pisze on wprost, że "Maryja jest orędowniczką i wspomożycielką dla grzeszników
i nieszczęśliwych". W tym samym czasie Wspomożycielką rodzaju ludzkiego nazywa Maryję św. Grzegorz
z Nazjanzu, patriarcha Konstantynopola, doktor Kościoła (+ ok. 390), kiedy pisze, że jest Ona "nieustanną i potężną Wspomożycielką". Z treści pism doktorów Kościoła wynika, że przez słowo "Wspomożycielka" rozumieli oni wszelkie formy pomocy, jakich Matka Boża nam udziela i udzielić może.  Dnia 7 października 1571 r.  kiedy  to w bitwie pod Lepanto chrześcijański oręż odniósł decydujące zwycięstwo nad flotą turecką, która zagrażała bezpośrednim desantem Turków na Italię,  właśnie na pamiątkę tego arcyważnego zwycięstwa, papież św. Pius V włączył do Litanii Loretańskiej nowe wezwanie "Wspomożenie wiernych, módl się za nami".

12 września 1683 r. król Jan III Sobieski rozgromił pod Wiedniem Turków. Jako podziękowanie Matce Bożej za to zwycięstwo papież bł. Innocenty XI w roku 1684 zatwierdził w Monachium, przy kościele św. Piotra, bractwo Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, rychło podniesione do rangi arcybractwa. W roku 1816 tytuł Matki Bożej Wspomożenia Wiernych wszedł do liturgii Kościoła, gdy papież Pius VII ustanowił święto Matki Bożej pod tym wezwaniem na dzień 24 maja jako podziękowanie Matce Bożej za to, że właśnie tego dnia, uwolniony z niewoli Napoleona, mógł szczęśliwie powrócić na osieroconą przez szereg lat stolicę rzymską. Wielu świętych miało szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych. Jej słynny wizerunek w Turynie został namalowany na zamówienie św. Jana Bosko, który oprócz salezjanów założył także zgromadzenie sióstr Córek Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.

 

Miejscem najżywiejrozwiniętego kiedyś kultu Maryi Pannyspomożycielki była Bawaria. Pierwszy kościół pod

wezwaniem Wspomożycielki w Bawarii stanął w Pasawie w roku 1624. Zasłynęła w nim rychło figura Matki Bożej, kopia obrazu Cranacha - pątnicy witają tam Maryję okrzykiem: Maria hilf! (Maryjo, wspomagaj). Wielkim czcicielem Matki Bożej Wspomożycielki był salezjanin, prymas Polski, kardynał August Hlond.

 

Równie żarliwym apostołem Maryi Wspomożycielki był jego następca, Prymas Polski sługa Boży kardynał Stefan Wyszyński. To dzięki jego staraniom Episkopat Polski wniósł 5 września 1958 roku d prośbęo Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta Maryi Wspomożycielki Wiernych w polskim kalendarzu liturgicznym. Episkopat Polski chciał przez to podkreślić, że naród polski nie tylko wyróżniał się wśród innych narodów wielkim nabożeństwem do Najświętszej Maryi Panny,ale wskazać on może wiele dat, kiedy naród nasz doznał Jej szczególniejszej opieki.

 

Pierwsze polskie sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych zostało ustanowione w 2013 r..
w Rumii na Kaszubach w salezjańskiej parafii a Jej tytułem.