Święty Antoni z Padwy, prezbiter i doktor Kościoła - patron dnia (13.06)

Wydarzenia 13 Jun 2021 | Redaktor

Święty Antoni z Padwy. Autorstwa Italienische Schule Italian School - httpwww.fischerauktionen.chUserDataKatalog_08576_00.pdf Seite 36, Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid

Święty Antoni z Padwy, prezbiter i doktor Kościoła (Ferdynand Bulonne) urodził się w 1195 r. w Lizbonie. Mając nieco ponad 16 lat wstąpił do Kanoników Regularnych św. Augustyna, którzy na przedmieściach Lizbony mieli swój klasztor. Podczas podróży do Padwy zatrzymał się klasztorku w Arcella, gdzie przy śpiewie O gloriosa Virginum wieczorem w piątek, 13 czerwca 1231 roku, oddał Bogu ducha mając zaledwie 36 lat. - patron dnia 13.06

Święty Izydor z Sewilli, biskup i doktor Kościoła - patron dnia (4 kwiecień)

Wydarzenia Dzisiaj 07:21

Św. Ryszard de Wyche, biskup - patron dnia (3 kwiecień)

Wydarzenia Wczoraj 05:08

Żywoty świętych Kościoła Powszechnego - Święty Antoni z Padwy, prezbiter i doktor Kościoła

Foto 1. Święty Antoni z Padwy. Autor
Italienische Schule Italian School

Ferdynand Bulonne urodził się w 1195 r. w Lizbonie Pomiędzy mając nieco ponad 16 lat wstąpił do Kanoników Regularnych św. Augustyna, którzy na przedmieściach Lizbony mieli swój klasztor. W tym klasztorze spędził dwa lata, a nastepnie przeniósł się do klasztoru w Coimbrze, do miastra które obok Lizbony, było drugim, najważniejszym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego kraju. Tam też studiował zdobywajac gruntowne wykształcenie teologiczne. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1219 roku. Rok później był Ferdynand świadkiem pogrzebu pięciu franciszkanów którzy zostali zamordowani przez mahometan w Maroku. Wtedy właśnie po raz pierwszy usłyszał o duchowych synach św. Franciszka z Asyżu i natychmiast wstąpił do nich w Olivanez, gdzie osiedlili się przy kościółku św. Antoniego Pustelnika. Wtedy to Ferdynand zmienił swoje imię na Antoni. Zapalony duchem męczeńskiej ofiary, postanowił udać się do Afryki, by tam oddać swoje życie dla Chrystusa. Jednak plany Boże były inne. Antoni zachorował śmiertelnie i musiał wracać do ojczyzny. Jednakże na Morzu Śródziemnym zastała go burza i zapędziła jego statek na Sycylię. W roku 1221 odbywała się w Asyżu kapituła generalna nowego zakonu. Antoni udał się tam i spotkał się ze św. Franciszkiem (+ 1226). Po skończonej kapitule oddał się pod władzę brata Gracjana, prowincjała Emilii i Romanii, który mu wyznaczył erem w Montepaolo w pobliżu Forli. Czas tam spędzony Antoni wykorzystał na pogłębienie życia wewnętrznego i dla swoich studiów. Ze szczególnym zamiłowaniem zagłębiał się w Pismo święte. Równocześnie udzielał pomocy duszpasterskiej i kaznodziejskiej. Sława jego kazań dotarła niebawem do brata Eliasza, następcy św. Franciszka. Ten ustanowił go generalnym kaznodzieją zakonu.
Odtąd Antoni przemierzał miasta i wioski, nawołując do poprawy życia i pokuty. Dar wymowy, jego niezwykle obrazowy i plastyczny język, ascetyczna postawa, żar i towarzyszące mu cuda gromadziły przy nim tak wielkie tłumy, że musiał głosić kazania na placach, gdyż żaden kościół nie mógł pomieścić słuchaczy. W latach 1225-1227 udał się z kazaniami do południowej Francji, gdzie z całą mocą zwalczał szerzącą się tam herezję katarów (albigensów). Kiedy powrócił do Italii, na kapitule generalnej został wybrany ministrem (prowincjałem) Emilii i Mediolanu. W tym czasie napisał Kazania niedzielne. W roku 1228 udał się do Rzymu, by załatwić pilne sprawy swojej prowincji. Z tej okazji papież Grzegorz IX zaprosił go z okolicznościowym kazaniem. Wywarło ono na papieżu tak silne wrażenie, że nazwał Antoniego "Arką Testamentu". Papież polecił mu wówczas, by wygłaszał kazania do tłumów pielgrzymów, którzy przybywali do Rzymu. Na prośbę kardynała Ostii Antoni napisał Kazania na święta. Wygłosił tam także kazania wielkopostne.
Po powrocie do swojej prowincji udał się do Werony, gdzie władcą był znany z okrucieństw i tyranii książę Ezelin III. Był on zwolennikiem cesarza i w sposób szczególnie okrutny mścił się na zwolennikach papieża. Do niego wtedy należała także Padwa. Antoni wiedział, że naraża własne życie, miał jednak odwagę powiedzieć władcy prawdę. Ku zdumieniu wszystkich tyran nie śmiał go tknąć i wypuścił cało.

Święty Antoni z Padwy
Objawienie Dzieciątka Jezus

Antoni obdarzony był wieloma charyzmatami - miał dar bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa. Wykładał filozofię na uniwersytecie w Bolonii. W roku 1230 na kapitule generalnej zrzekł się urzędu prowincjała (ministra) i udał się do Padwy. Był zupełnie wycieńczony, zachorował na wodną puchlinę. Opadając z sił, zatrzymał się w klasztorku w Arcella, gdzie przy śpiewie O gloriosa Virginum wieczorem w piątek, 13 czerwca 1231 roku, oddał Bogu ducha mając zaledwie 36 lat.

Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakich wierni doznawali na grobie św. Antoniego. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Kult św. Antoniego rozszedł się po całym świecie bardzo szybko. Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego dorocznej pamiątki na 13 czerwca. Sykstus V w 1586 r. włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Na życzenie króla Hiszpanii Filipa V Innocenty XIII w roku 1722 ustanowił 13 czerwca świętem dla całej Hiszpanii i podległej jej wówczas Ameryki Południowej. W Padwie zainicjowano praktykę czczenia w każdy piątek śmierci św. Antoniego i we wtorek jego pogrzebu. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła.
Św. Antoni Padewski jest patronem zakonów: franciszkanów, antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu św. Antoniego - Il Santo - wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy.
Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.

W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus, które mu się według legendy ukazało (podobnie jedynie legendą jest jego kazanie do ryb czy zniewolenie muła, żeby oddał cześć Najświętszemu Sakramentowi, by w ten sposób zawstydzić heretyka). Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień - symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba.

PioFlo

Pozostali patroni dnia 13.06:

Ponadto dziś także w Martyrologium 10.06:

W Djebeil, w Libanie - św. Akwiliny, męczennicy. Znana jest także pod pierwotnym imieniem Akwiliny z Byblos.
oraz:
św. Fandilasa, prezbitera i męczennika (+ ok. 852); św. Peregryna, biskupa i męczennika (+ ok. 600); św. Tryfiliusza, biskupa Cypru (+ ok. 370)

Źródła:

Foto Wikimedia

Foto główne i Foto1. Święty Antoni z Padwy. Autorstwa Italienische Schule Italian School - httpwww.fischerauktionen.chUserDataKatalog_08576_00.pdf Seite 36, Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid

Foto 2. Święty Antoni z Padwy Objawienie Dzieciątka Jezus. Autorstwa Francisco de Zurbarán - [1], Domena publiczna, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=3433498

Wikipedia, Brewiarz - Czytelnia.