Bł. Honorat Koźmiński, prezbiter - patron dnia (13 października)
Wydarzenia
13 Oct 12:36
| Redaktor
Błogosławiony Honorat Koźmiński. Domena publiczna https://pl.wikipedia.org/wiki/Honorat_Koźmiński#/media/Plik:Honorat_Koźmiński.png
Patronem dnia 13 października jest Błogosławiony Honorat Koźmiński, prezbiter.
Inne z kategorii
Św. Marcin z Tours, biskup - patron dnia (11 listopada)
Wydarzenia
Wczoraj 08:55
Na Białorusi zlikwidowano Seminarium Duchowne w Pińsku?
Wydarzenia
Wczoraj 06:01
Wacław Koźmiński urodził się 16 października w Białej Podlaskiej. Był drugim synem Aleksandry i Stefana, rodziny inteligenckiej, miał również dwie siostry. Wacław był zdolnym młodzieńcem, studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, jednocześnie nie był wówczas zbyt pobożny. W 1846 roku został aresztowany, zarzucano mu udział w spisku. W trakcie rocznego więzienia wiele rozmyślał, co doprowadziło do jego nawrócenia. Po opuszczeniu aresztu wrócił na studia, a w 1848 roku wstąpił do klasztoru kapucynów. Niedługo po tym otrzymał habit oraz imię Honorat. Z polecenia przełożonych zaczął studia teologiczne, a po ich zakończeniu przyjął święcenia kapłańskie w 1852 roku. Mianowany następnie był na profesora retoryki, sekretarza prowincjała, lektora teologii i spowiednika.
W 1861 roku władze carskie dokonały kasaty zakonów, przez co o. Honorat musiał przenieść się pod Warszawę, gdzie tworzył grupy tercjarek. W 1889 roku otrzymał aprobatę dotyczącą jego inicjatywy by utworzyć zgromadzenia bezhabitowe. Umożliwiło to powstanie 26 nowych stowarzyszeń, które w ciągu kolejnych lat przekształcił się w zgromadzenia zakonne. Ojciec Honorat ma wielkie zasługi w odnawianiu życia zakonne w Polsce, docierał do wielu środowisk w których umacniał ducha chrześcijaństwa. Carskie rządy niepozwalały na tworzenie nowych zakonów, dlatego pomysł o. Honorata by tworzyć tajne, bezhabitowe stowarzyszenia pozwolił na zachowanie ducha wiary w rodakach pod zaborami. Zgromadzenia, które zakładał o. Honorat zajmowały się pracą apostolską i chraytatywną wśród młodzieży, ludu wiejskiego, w fabrykach czy przytułkach. Niestety, w 1903 roku Watykan zatwierdził reorganizację zgromadzeń przez biskupów, a o. Honorata odsunięto od ich kierownictwa.
Po tych wydarzeniach osiadł w Nowym Mieście, a w 1895 roku został komisarzem polskiej prowincji kapucynów. Był zaangażowany w aktualne sprawy duchowe i społeczne, pisał autorskie dzieła. O. Honorat marł 16 grudnia 1916 roku. Św. Jan Paweł II beatyfikował go 16 paździenika 1988 roku.
W ikonografii bł. Honorat przedstawiany jest w habicie kapucynów.
Inni patroni dnia 13.10:
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Kordobie, w Hiszpanii - świętych Januarego, Fausta i Marcjalisa, męczenników. Mówią o nich wczesne inskrypcje, kalendarze oraz poeta Prudencjusz. Mimo to niewiele o nich potrafimy powiedzieć. Nie wiemy nawet, czy byli braćmi wedle krwi, czy też stali się nimi, zjednoczeni wspólnym heroicznym wyznaniem wiary.
W Szkocji - św. Komgana, opata. Był zrazu misjonarzem, który przybył, aby ewangelizować Piktów. Potem założył ośrodek w Loekalsh, u wschodnich brzegów północnej Szkocji, ale jego działalność sięgała daleko na tereny sąsiednie. Żył w wieku VIII; bliższych dat z jego życia nie znamy.
W Spirze, w Nadrenii - św. Reginbalda, biskupa. Stał na czele mnichów, których Bruno z Augsburga wezwał do objęcia odnowionego opactwa św. Ulryka i św. Afry. Potem był przełożonym w Ebersberg. W roku 1022 powołano go na urząd opata do Lorsch. W dziesięć lat później cesarz Konrad II powierzył mu stolicę biskupią w Spirze. Zmarł w roku 1039. Wkrótce potem otoczony został czcią wiernych. Żył w czasach feudalnej anarchii, ale jako budowniczy kościołów stał się jednym z prekursorów czasów lepszych, nacechowanych postępem w dziedzinie kultury i obyczajów.
oraz:
św. Chelidonii z Subiaco, dziewicy (+ XII w.); św. Kolmana, męczennika (+ 1012); bł. Magdaleny Panattieri, zakonnicy (+ 1503); św. Teofila z Antiochii, biskupa (+ ok. 180); św. Wenancjusza z Tours, opata (+ V w.)
W Szkocji - św. Komgana, opata. Był zrazu misjonarzem, który przybył, aby ewangelizować Piktów. Potem założył ośrodek w Loekalsh, u wschodnich brzegów północnej Szkocji, ale jego działalność sięgała daleko na tereny sąsiednie. Żył w wieku VIII; bliższych dat z jego życia nie znamy.
W Spirze, w Nadrenii - św. Reginbalda, biskupa. Stał na czele mnichów, których Bruno z Augsburga wezwał do objęcia odnowionego opactwa św. Ulryka i św. Afry. Potem był przełożonym w Ebersberg. W roku 1022 powołano go na urząd opata do Lorsch. W dziesięć lat później cesarz Konrad II powierzył mu stolicę biskupią w Spirze. Zmarł w roku 1039. Wkrótce potem otoczony został czcią wiernych. Żył w czasach feudalnej anarchii, ale jako budowniczy kościołów stał się jednym z prekursorów czasów lepszych, nacechowanych postępem w dziedzinie kultury i obyczajów.
oraz:
św. Chelidonii z Subiaco, dziewicy (+ XII w.); św. Kolmana, męczennika (+ 1012); bł. Magdaleny Panattieri, zakonnicy (+ 1503); św. Teofila z Antiochii, biskupa (+ ok. 180); św. Wenancjusza z Tours, opata (+ V w.)
Źródło: Brewiarz - Czytelnia i Wikipedia.