Święty Mikołaj z Flüe, pustelnik - patron dnia (21.03)
Święty Mikołaj z Flüe. Domena publiczna https://pl.wikipedia.org/wiki/Mikołaj_z_Flüe#/media/Plik:Nicholas-Flue.jpg
Patronem dnia 21 marca jest Święty Mikołaj z Flüe, pustelnik.
Inne z kategorii
Św. Gelazy I, papież - patron dnia (21 listopada)
Św. Rafał Kalinowski, prezbiter - patron dnia (20 listopada)
Mikołaj urodził się 1417 roku w Flue w Szwajcari. Jego ojciec był prostym góralem, ale cieszył się lokalnie dużym autorytetem. Początkowo Mikołaj chciał poświęcić się tylko służbiej Bożej i wstąpił do benedyktynów. Po czasie wrócił jednak do zwyczajnego trybu życia, był nawet w związku małżeńskim. Wraz z żoną doczekali się az 10 dzieci. Jeog najmłodszy syn został proboszczem. Mikołaj, podobnie jak ojciec, cieszył się autorytetem, wybrano go na radce i sędziego, a w latach 1433-1460 był oficerem w wojsku. Mimo swojej pozycji, charakteryzował się łagodnością i troską, co zjednało mu powszechny szacunek. Po powrocie z wojny, w wieku 50 lat, ponownie wstąpił do klasztoru, tym razem do „Przyjaciół Boga”. W pobliżu rodzinnego miasta wystawił domek i kapliczkę, gdzie modlił się i pokutował oraz prowadził pustelniczy tryb życia, polecony mu weśnie. Na mszę uczęszczał do pobliskiej parafii, gdzie nauczał jego syn.
W 1473 roku nad Szwajcarią wisiało widomo kolejnej wojny z Austrią, wówczas Mikołaj próbował jej zapobiec. Poradził proboszczowi Stans, Heimo am Grundowi, by polecił że miasta i kantony mają zrzec się przywilejów i praw. Tak podpisano „umowy ze Stans” i utworzono Związek Szwajcarski. Z wdzięczności nazwano go „Ojcem Ojczyzny” oraz „Bratem Klausem”. Zmarł 21 marca 1487 roku. Beatyfikował go papież Klemens IX w 1669 roku, a kanonizował Pius XII w 1947 roku. Nazwał go także głównym patronem Szwajcarii.
W ikonografii św. Mikołaj przedstawiany jest w długiej pokutnej szacie, boso. Jego atrybutami są: kij wędrowca, wieniec z róż, krzak cierniowy.
Pod Cortoną, w Toskanii - bł. Hugolina Zeffirini. Syn możnego rodu, na skutek walk, jakie rozdzielały wówczas państewka Italii, przebywał długo na dworze księcia Mantui, Ludwika Gonzagi. Potem wstąpił do augustianów, a w końcu usunął się do pustelni. Wiódł tam życie podobne do starożytnych anachoretów. Zmarł około roku 1370.
oraz:
św. Serapiona, pustelnika, biskupa (+ ok. 362)