Ewangelia na dziś (22.12)

Pierwsze czytanie:

 (1 Sm 1, 24-28)
Gdy Anna odstawiła Samuela od piersi, wzięła go z sobą w drogę, zabierając również trzyletniego cielca, jedną efę mąki i bukłak wina. Przyprowadziła go do domu Pana, do Szilo. Chłopiec był jeszcze mały. Zabili cielca i poprowadzili chłopca przed Helego. Powiedziała ona wówczas: "Pozwól, panie mój! Na twoje życie! To ja jestem ową kobietą, która stała tu przed tobą i modliła się do Pana. O tego chłopca się modliłam, i spełnił Pan prośbę, którą do Niego zanosiłam. Oto ja oddaję go Panu. Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany Panu". I oddali tam pokłon Panu.

Psalm:

(1 Sm 2, 1bcde. 4-5. 6-7. 8abcd)
REFREN: Całym swym sercem raduję się w Panu

Moje serce raduje się w Panu,
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom,
bo cieszyć się mogę Twoją pomocą.

Łuk potężnych się łamie,
a mocą przepasują się słabi.
Syci za chleb się najmują, głodni zaś odpoczywają,
niepłodna rodzi siedmioro, a matka wielu dzieci usycha.

Pan daje śmierć i życie,
wtrąca do otchłani i z niej wyprowadza.
Pan czyni ubogim lub bogatym,
poniża i wywyższa.

Biedaka z prochu podnosi,
z błota dźwiga nędzarza,
by go wśród książąt posadzić
i dać mu tron chwały.

Aklamacja
Królu narodów, Kamieniu węgielny Kościoła, przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś.

Ewangelia:

 (Łk 1, 46-56)
W owym czasie Maryja rzekła: "Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, zbawicielu moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte. Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki". Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Słyszymy dzisiaj fragment niezwykłej historii Anny, a dokładniej szczęśliwe jej zakończenie i nagrodę za wytrwałą ufność Bogu. Anna dziękuje Bogu za narodzenie Samuela. Jej serce raduje się w Panu. Chłopiec został wymodlony i uproszony u Boga. Takie też znaczenie ma imię Samuel. Życie Anny jest obrazem pokory i wierności Bogu, ale także cierpienia i ludzkich łez. Nieznane są przyczyny jej niepłodności. Doznaje wielu upokorzeń z tego powodu. Wydaje się to niesprawiedliwe. Dlaczego Anna cierpi i nie może rodzić jak inne kobiety? Wszystko, co powinno być oczywiste, zostało jej niejako odebrane. Anna mimo wszystko prosi Boga, ufa Jego miłosierdziu. Może to jest kluczem do zrozumienia całego przesłania. Bóg wystawia człowieka na próbę ufności, bo chce wskazać na wyższe cele duchowe i pragnie umocnić serce do ich realizacji. W końcu ufność Bogu zwycięża nad ludzką słabością. Bóg odnalazł w sercu Anny godne mieszkanie i okazuje jej łaskę. A radość jest podwójna, umocniona ludzką wiernością i łaską Boga.
Prośmy w tym czasie Adwentu, aby Bóg pomógł nam, jak najlepiej przygotować się na przyjęcie Jego łaski w darze Wcielonego Syna Bożego.

Komentarz do psalmu:

Modlitwą dzisiejszego psalmu jest fragment z Księgi Samuela. Anna dziękuje Bogu za wyproszonego u Boga syna Samuela. Uwielbia Boże miłosierdzie i sprawiedliwość. Bóg wywyższa pokornych, a pysznych poniża. Modlitwa Anny stała się inspiracją dla Maryi do uwielbienia Boga za dar macierzyństwa Syna Bożego. Modlitwa Anny wypełnia się w uwielbieniu Boga przez Maryję w hymnie Magnificat, poprzez który cały Kościół włącza się w uwielbienie Maryi, oczekując Bożego miłosierdzia i sprawiedliwości, a nade wszystko zbawienia.

Komentarz do Ewangelii:

Pieśnią Maryi Kościół każdego dnia kończy wieczorną modlitwę (nieszpory). Ten hymn wyraża uczucia ogromnej radości wszystkich, którzy dzisiaj i każdego dnia doświadczają Bożego zbawienia. Napełnia szczęściem człowieka, który rozpoznaje miłosierne i zbawcze działanie Boga. Jest to pieśń o charakterze osobistym, a zarazem uniwersalnym i kosmicznym. Jest zaproszeniem całego Kościoła, by uczestniczył w radości Maryi. Pierwsza część opowiada o tym, co Bóg uczynił dla Maryi (ww. 46-50), a druga rozciąga Boże działanie na wszystkie pokolenia (ww. 51-56), które uczestniczą w Jej radości i błogosławieństwie. Magnificat jest zaproszeniem do uwielbienia Boga w duchu pokory i zaufania. Kościół nieustanie uczy się od Maryi ufności i chwalenia Boga Ojca miłosiernego, a także wzywa Jej Orędownictwa.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

Królu narodów, Kamieniu węgielny Kościoła, przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś.

Módlmy się.  

Jezu prowadź nas. Amen

Red.