„Każda godzina wojny to czas cierpienia”. Wieści z parafii we Lwowie

Poprzednie wiadomości z polskiej parafii we Lwowie czytaj tutaj i tutaj.

Wojna „przedłuża” czas. Nie tylko [dlatego], że każda godzina to czas cierpienia. Nie wiem, dlaczego godziny wojny trwają bardzo długo. Może dlatego, że tak wiele się dzieje.

 Nasz Dom św. Jana Pawła II ożywiony rodzinami wysokiej kultury kijowskich Afgańczyków. Dbają o czystość budynku, zbierają i wynoszą śmiecie. Dzieci najspokojniejsze i najgrzeczniejsze, jakie widziałem. 

Ciągle telefony, częste zmiany zapowiedzianych przyjazdów. Dwa małżeństwa z Charkowa, ale jest problem. Mężczyźni powinni być w wojsku albo w podobnych służbach. Pytam się policji, mówią, że mężczyźni muszą zgłosić się do wojskowej komandentury. 

Nasi przesympatyczni Afgańczycy z Kijowa mówili z wdzięcznością, że zobaczyli tu oblicza Boga. Znaleźliśmy im miejsca w autobusie - to był cud, bo ich jest 31. Już są bezpieczni w Poznaniu.

Dzwonią z administracji rejonu. „Czy przyjmiecie osiem kobiet, jedna z nich w bliźniaczej ciąży, są u nas już trzeci dzień, nikt ich nie chce, bo to Romowie, ale nie z tych biednych”. Istotnie, bardzo elegancko ubrane, z wielką kulturą. Z Zaporoża. Nie jadą do Polski, zostaną do końca wojny. Jednemu z bliźniąt już nadano imię. Grzegorz.

Od rana nowi przybysze. Płacząca kobieta z dzieckiem mieszkająca obok zniszczonej bombami wieży telewizyjnej w Kijowie. Płaczemy razem.

Dotarła pierwsza pomoc z Polski. Naklejki „Polska solidarna z Ukrainą” i imienne paczki z napisem „Parafia św. Jana Pawła II” i serca w barwach polskich i ukraińskich.

ks. Grzegorz Draus, parafia pw. św. Jana Pawła II we Lwowie