Żołnierz, malarz, zakonnik, święty. Albert Chmielowski

Adam Hilary Chmielowski urodził się 17 czerwca 1845 r. w Igołomii pod Krakowem. Pochodził z zubożałej rodziny szlacheckiej. Po śmierci ojca mieszkał w Warszawie gdzie skończył gimnazjum.   Studia podjął w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach.

Tą spokojną drogę młodego człowieka przerwało powstanie stoczniowe. Miał wtedy 17 lat. Został ciężko ranny w walce, tracąc nogę.

Wobec groźby zesłania na Sybir zorganizowano mu wyjazd za granicę. Podjął studia malarskie w Paryżu i Monachium. Po ogłoszeniu amnestii w 1865 r. powrócił do kraju.

Kluczowy w jego życiu był rok 1880. Przeszedł wtedy głębokie nawrócenie.

Został tercjarzem franciszkańskim, a w jego artystycznej twórczości zaczyna dominować tematyka religijna. Obrazy Adama Chmielowskiego przyniosły mu miano "polskiego Fra Angelico". W 1884 r. przeniósł się do Krakowa.

W Małopolsce podjął pracę z ubogimi i bezdomnymi widząc w nich obraz Męki Pańskiej. Z myślą o nich założył zgromadzenie braci (1888) i sióstr (1890). Rezygnacja z malarstwa była dla niego ciężką ofiarą. Jednak oddał życie służbie Bogu i bliźniemu.

Zmarł w przytułku, który założył dla mężczyzn, 25 grudnia 1916 r. w Krakowie. Jan Paweł II beatyfikował go w 1983 r., kanonizował w 1989. Jest patronem zakonów albertynek i albertynów, w Polsce oraz artystów plastyków. 17 czerwca obchodzimy jego wspomnienie.

W ikonografii św. Albert przedstawiany jest w szarobrązowym płaszczu zakonnym. Ramieniem otacza ubogiego.