Z Ewangelii na każdy dzień – 20 luty

Pierwsze czytanie:

(Rdz 9, 1-13)
Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię. Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo podniebne niechaj się was boi i lęka. Wszystko, co się porusza na ziemi, i wszystkie ryby morskie zostały oddane wam we władanie. Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko. Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią życia. Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie – upomnę się o nią u każdego zwierzęcia. Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego – o życie brata. Jeśli ktoś przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na obraz Boga. Wy zaś bądźcie płodni i mnóżcie się; zaludniajcie ziemię i miejcie nad nią władzę". Potem Bóg tak rzekł do Noego i do jego synów: "Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię". Po czym Bóg dodał: "A to jest znak przymierza, które Ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią".

Psalm:

(Ps 102 (101), 16-17. 18-19. 20-21. 29 i 22-23)
REFREN: Bóg z wyżyn nieba spogląda na ziemię

Poganie będą się bali imienia Pana,
a Twej chwały wszyscy królowie ziemi,
bo Pan odbuduje Syjon
i ukaże się w swym majestacie.

Pan przychyli się ku modlitwie opuszczonych
i nie odrzuci ich modłów.
Należy to zapisać dla przyszłych pokoleń,
lud, który się narodzi, niech wychwala Pana.

Spojrzał Pan z wysokości swego przybytku,
popatrzył z nieba na ziemię,
aby usłyszeć jęki uwięzionych,
aby skazanych na śmierć uwolnić.

Synowie sług Twoich bezpiecznie mieszkać będą,
a ich potomstwo będzie trwało w Twej obecności.
Aby imię Pana głoszono na Syjonie
i w Jeruzalem Jego chwałę,
kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa,
aby służyć Panu.

(J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

Ewangelia:

 (Mk 8, 27-33)
Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: "Za kogo uważają Mnie ludzie?" Oni Mu odpowiedzieli: "Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków". On ich zapytał: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Odpowiedział Mu Piotr: "Ty jesteś Mesjasz". Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: "Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Dzisiejszy fragment z Księgi Rodzaju opisuje zawarcie przymierza Boga z Noem po potopie. To przymierze symbolizuje miłosierdzie i wierność Boga, który daje człowiekowi nową szansę na życie. Po potopie Bóg wzywa Noego i jego synów, by zaludnili ziemię, co przypomina błogosławieństwo dane Adamowi i Ewie. Bóg pragnie odnowy, nie chce, byśmy trwali w grzechu, lecz wzywa nas do życia pełnego owoców.
W tym przymierzu Bóg obiecuje, że nigdy więcej nie sprowadzi potopu, a tęcza staje się znakiem pokoju i Bożej wierności. Mimo że człowiek będzie nadal grzeszny, Bóg obdarza go łaską. Jego miłość nie zależy od naszej doskonałości, ale od tego, że jesteśmy Jego dziećmi. W Jezusie Bóg objawił tę miłość, dając nam zbawienie.
Przymierze wzywa nas do odpowiedzi: życia we wdzięczności i posłuszeństwie Bożym przykazaniom. Tęcza przypomina o Bożej wierności i wezwaniu, by żyć w pokoju, miłości i szacunku dla życia.
Czy w codzienności potrafimy dostrzegać znaki Bożej wierności? Czy odpowiadamy Mu, żyjąc w duchu wdzięczności i troski o siebie nawzajem oraz o świat? Bóg, który nigdy nie zapomina o swoim stworzeniu, zaprasza nas każdego dnia do tego, byśmy stawali się świadkami Jego miłości – w naszym życiu i w życiu innych.

Komentarz do psalmu

Psalmista w modlitwie wyraża osamotnienie, ale także ufność w Bożą pomoc, wierząc, że Jego moc i chwała są ponad wszystkim. Bóg obiecuje, że odbuduje Syjon, co symbolizuje Jego obecność i działanie w historii. Choć doświadczamy kryzysów, Bóg zapewnia nas, że nasza wiara, nadzieja i miłość zostaną odbudowane. Czy wierzę, że Bóg może odbudować to, co zniszczone w moim życiu?
Psalmista przypomina, że Bóg wysłuchuje modlitwy ubogich. Bóg jest blisko tych, którzy cierpią i jest gotowy odpowiedzieć na ich wołania. Żadna modlitwa nie jest obojętna. Czy ufam, że Bóg dostrzega moje cierpienie i wysłucha mnie?
Bóg objawi swoją chwałę przed wszystkimi narodami, a Jego pomoc w naszym życiu ma na celu uwielbienie Jego imienia. Nasze doświadczenie Bożej łaski staje się świadectwem Jego mocy dostępnej dla wszystkich. Czy moje świadectwo przyczynia się do uwielbiania Boga przez innych?
Bóg jest Pocieszycielem, który przemienia nasze smutki w nadzieję. Jego pomoc prowadzi nas do większej dojrzałości i ufności. Czy pamiętam, że moje życie jest częścią Bożego planu zbawienia? Zaufajmy Bogu, który jest zawsze blisko i jest gotowy wysłuchać naszą modlitwę.

Komentarz do Ewangelii

Jezus zadaje Apostołom pytanie: „Za kogo Mnie uważacie?”, które jest także zaproszeniem dla każdego z nas, by odpowiedzieć na nie osobiście. To pytanie dotyczy nie tylko opinii innych ludzi o Jezusie, ale naszej relacji z Nim. Różne wyobrażenia o Jezusie istnieją w świecie, ale Jezus pyta, kim On jest dla mnie osobiście. Czy widzę Go jako Zbawiciela, czy tylko postać historyczną? Po pytaniu o opinię innych, Jezus pyta uczniów bezpośrednio: „A wy, za kogo Mnie uważacie?”. Piotr wyznaje, że Jezus jest Mesjaszem, ale jeszcze nie rozumie, że Mesjasz ma przejść przez cierpienie. Wiara w Jezusa wymaga zaufania, nawet gdy Jego droga jest trudna. Jezus zapowiada swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie, co szokuje Piotra, który nie rozumie, że Mesjasz musi cierpieć.
Jezus odpowiada Piotrowi: „Zejdź mi z oczu, szatanie!”. Boży plan zbawienia jest inny niż ludzki sposób myślenia. Jezus nie przyszedł, by spełniać nasze oczekiwania, ale by wypełnić Boży plan, nawet jeśli oznacza to cierpienie. Podobnie i my mamy wyobrażenia o tym, jak życie z Jezusem powinno wyglądać, ale Jego droga prowadzi przez krzyż.
Jezus wzywa nas do naśladowania Go: „Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje.” To zaproszenie do życia w wyrzeczeniu, ofierze i gotowości do pójścia za Nim, nawet gdy wiąże się to z cierpieniem. Pójście za Jezusem to droga krzyża, która prowadzi do prawdziwego życia i zbawienia.

Komentarze zostały przygotowany przez s. Tomaszę Potrzebowską CSC

źródło: mateusz.pl

 (J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

Módlmy się.