Ewangelia na każdy dzień (8 styczeń)

Pierwsze czytanie:

 (1 Sm 1, 1-8)
Był pewien człowiek z Ramataim, Sufita z górskiej okolicy Efraima, imieniem Elkana, syn Jerochama, syna Elihu, syna Tochu, syna Sufa, Efratejczyka. Miał on dwie żony: jednej było na imię Anna, a drugiej Peninna. Peninna miała dzieci, natomiast Anna ich nie miała. Corocznie człowiek ten udawał się z miasta swego do Szilo, aby oddać pokłon i złożyć ofiarę Panu Zastępów. Byli tam dwaj synowie Helego: Chofni i Pinchas – kapłani Pana. Pewnego dnia Elkana składał ofiarę. Dał wtedy żonie swej, Peninnie, wszystkim jej synom i córkom po części ze składanej ofiary. Również Annie dał część, lecz podwójną, gdyż Annę bardzo miłował, mimo że Pan zamknął jej łono. Jej rywalka przymnażała jej smutku, aby ją rozjątrzyć z tego powodu, że Pan zamknął jej łono. I tak się działo przez wiele lat. Ile razy szła do świątyni Pana, tamta dokuczała jej w ten sposób. Anna więc płakała i nie jadła. I rzekł do niej jej mąż, Elkana: "Anno, czemu płaczesz? Dlaczego nie jesz? Czemu się twoje serce smuci? Czyż ja nie znaczę dla ciebie więcej niż dziesięciu synów?"

Psalm:

(Ps 116B (115), 12-13. 14-15. 16-17. 18-19)
REFREN: Złożę Ci, Boże, ofiarę pochwalną

Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.

Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego wyznawców.

O Panie, jestem Twoim sługą,
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany,
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.

Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu,
pośrodku ciebie, Jeruzalem.

Aklamacja (Mk 1, 15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Ewangelia:

 (Mk 1, 14-20)
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: "Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!" Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: "Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi". A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W liturgii słowa rozpoczynamy dzisiaj czytania z Pierwszej Księgi Samuela, którą Żydzi wraz z Drugą Księgą Samuela traktowali jako jedno dzieło. Dzisiejszy podział na dwie księgi został wprowadzony przez greckich tłumaczy Septuaginty. Obie księgi można nazwać historią o ustanowieniu monarchii w Izraelu. W tych dziejach osoba Samuela, ostatniego z sędziów Izraela, odgrywa bardzo ważną rolę pośrednika między Bogiem a narodem wybranym. Autor Księgi rozpoczyna tę historię od wprowadzenia Samuela na scenę dziejów poprzez rodowód jego ojca Elkana oraz historię Anny, jego matki.
Autorzy biblijni, przytaczając rodowody jakiejś osoby, pragną uwiarygodnić ważność tej postaci oraz historyczną tradycję pełnionej funkcji w społeczności narodu. Tak jest i w tym wypadku. Elkan jest czwartym pokoleniem od Sufa Efratejczyka (tj. Betlejemity), który wywodził się z pokolenia Lewiego, a jego potomkowie byli określani jako Sufici. Historia zaczyna się od informacji o corocznej pielgrzymce Elkana do Szilo, gdzie jako kapłani służyli Heli oraz jego dwaj synowie. Jest to bardzo ważna informacja, ponieważ właśnie w Szilo w epoce sędziów znajdowała się Arka Przymierza.
Elkan, składając ofiary Panu zapewne oddawał Mu cześć, ale też dzielił się z Najwyższym swoim kłopotem małżeńskim. Oto bowiem jedna z żon, Anna, była bezpłodna, druga zaś dała potomstwo Elkanowi, ale równocześnie upokarzała Annę. Biblijny autor podaje, że Elkan bardzo kochał Annę i zapewne chciał ją pocieszyć i wyróżnić, dając jej podwójną porcję mięsa ze zwierzęcia ofiarnego. Anna jednak nadal płakała i nie chciała jeść. Tak zaczyna się historia interwencji Boga w ludzkie losy i wplecenie ich w dzieje zbawienia.

Komentarz do psalmu

Psalm 116 wchodzi w skład Hallelu, czyli zbioru Psalmów 113-118. Mają one prorocki charakter, a Jezus modlił się nimi w ostatnich godzinach przed śmiercią (Mt 26,30).
Psalmista dwa razy powtarza Wypełnię me śluby dla Pana przed całym Jego ludem. Wierność Bogu domaga się realizowania wszystkich obietnic, które Mu składamy. Wracając pamięcią do naszych modlitw, może się okazać, że tych zapewnień i ślubów było bardzo dużo. Niektóre składaliśmy z powodu lęków, inne były swego rodzaju aktem handlowym – Boże, ślubuję Ci, że zrobię to czy tamto, a Ty mi błogosław. Bogu nie są potrzebne nasze przyrzeczenia, ale jeśli je składamy, to powinniśmy je wypełniać, ponieważ Pan jest wrażliwy na nasze słowa i modlitwy. Ta wierność słowom kierowanym do Boga buduje stałą i głęboką relację ze Stwórcą.

Komentarz do Ewangelii

Po chrzcie w Jordanie Jezus udał się do Galilei, aby tam głosić Ewangelię, której kwintesencja zawiera się w zdaniu: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Nawrócenie to zmiana swojego myślenia, to modlitwa o przymnożenie wiary i o oczyszczenie serc tak, aby być gotowym usłyszeć to, co mówi Bóg i mieć dyspozycję do porzucenia tego, co wg Niego do Pana nie prowadzi, a iść za tym, co On, kierując się miłością, wskazuje jako prostą drogę uświęcenia.
Jezus z pewnością miał świadomość, jak wielki ogrom pracy Go czeka, dlatego powołał pierwszych uczniów, aby i oni stali się świadkami Bożego zbawienia. Wyraził to w obietnicy: staniecie się rybakami ludzi. Trzeba przyznać, że takie stwierdzenie wypowiedziane do rybaków musiało w nich wywołać zaciekawienie i nie lada zaskoczenie, bo co o łowieniu może wiedzieć Człowiek, który nie łowił ryb. Może właśnie z tego powodu reakcja Szymona, Andrzeja, Jakuba i Jana była natychmiastowa: poszli za Jezusem! Nas również Jezus wzywa do pójścia za Nim.

Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego

źródło: mateusz.pl

 (Mk 1, 15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Módlmy się.

 (Mk 1, 15)

 "Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!"

Red.