Ewangelia na każdy dzień (7 wrzesień)

Pierwsze czytanie:

 (Kol 1,9-14)
Bracia: Od dnia, w którym usłyszeliśmy o was, nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga. Niech moc Jego chwały w pełni was umacnia do okazywania wszelkiego rodzaju cierpliwości i stałości. Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.

Psalm:

(Ps 98,2-3ab.3cd-4.5-6)
REFREN: Pan Bóg okazał ludziom swe zbawienie

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Aklamacja (Mt 4,19)
Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi.

Ewangelia:

(Łk 5,1-11)
Gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret, zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: „Wypłyń na głębie i zarzuć sieci na połów”. A Szymon odpowiedział: „Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci”. Skoro to uczynił, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: „Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny”. I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali: jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: „Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił”. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Modlitwa za powołanych.
Często kwestię powołania ograniczamy do trzech stanów: małżeństwa, kapłaństwa czy życia samotnego (w tym konsekrowanego), zapominając, że naszym podstawowym powołaniem jest… chrześcijaństwo, nieustanne naśladowanie Chrystusa i danych nam za wzór liderów. Skutkiem realizacji tego powołania i powołaniem zarazem powinna być świętość, a ostatecznie wieczność w bliskości Boga. Jednorazowe podjęcie tej „Bożej rękawicy” nie jest jednak wystarczające, choć często gwałtowne nawrócenia odciskają piętno pobożności na całym życiu. Zdecydowanie częściej powołanie jest nieustanną walką z „władzą ciemności”. Nie bez przyczyny tak często Paweł porównuje chrześcijańską doczesność do agonów – zapasów czy biegów. Walka wiary toczy się stale i nie znosi stagnacji. Osiadanie na laurach zawsze skutkuje atakami pokus, które bez pomocy Boga są nie do odparcia. Dlatego tak ważne jest nie tylko konsekwentne trwanie w powołaniu, ale również podsycanie go modlitwą – zarówno własną, jak i wstawienniczą, modlitwą wspólnoty. Zasilanie modlitwą i wyplewianie pokus są jedynym przepisem na obfity i dobry plon.

Komentarz do psalmu

Powołanie do uwielbiania.
Bóg jest Królem, a króla należy czcić przede wszystkim dla tego, kim jest, a dopiero w drugiej kolejności z uwagi na jego czyny i dzieła. Choć wydaje się, że uwielbienia psalmisty są motywowane głównie Bożymi uczynkami, gdy przyjrzeć się uważniej opiewa on przede wszystkim naturę Boga, a w tę wpisuje się doskonała ṣedāqâ (wym. cedaka) – sprawiedliwość. Rzeczą sprawiedliwą było bowiem okazać zbawcze dzieła w historii Izraela – narodu, w którym sobie upodobał. A skoro sobie w nim upodobał, okazał mu swoje zbawienie, które w języku hebrajskim wybrzmiewa na wskroś znajomo - ješûʻâ (wym. jeszua). Do tego wspólnego uwielbiania za sprawą Jeszui-Jezusa, którego Wcielenie było najwyższym aktem wierności Boga, zostaliśmy powołani również my – w momencie naszych narodzin dla wspólnoty Kościoła, a może przez sam fakt stworzenia?

Komentarz do Ewangelii

Apostolskie fiat.
Scena powołania Szymona, Andrzeja i synów Zebedeusza należy chyba do tych znanych najlepiej – nieudany połów nocny, obfity połów powtórny na słowo Jezusa, porzucenie sieci i pójście za nowym Mistrzem. Nie te jednak wydarzenia zastanawiają, ale sam początek znajomości uczniów z Jezusem. Co się wydarzyło, że zmęczeni po całonocnych próbach rybacy najpierw przyjęli Jezusa na swą łódź, a następnie dokonali połowu raz jeszcze? O ile to drugie można zrozumieć, wszak zdążyli wysłuchać Jego nauk, jednak to ta pierwsza decyzja musiała być przełomem. Jezus rozgościł się w łodzi nie oferując żadnej zapłaty, niespodziewanie, przez nikogo nieproszony. Co powinni zrobić Piotr i Andrzej w takiej sytuacji? Jedynym logicznym działaniem wydaje się przegnanie intruza. Oni jednak zrobili to, o co prosił. Już wtedy musiał w jakiś tajemniczy sposób dać się poznać Szymonowi – wszedł nie tylko do jego łodzi, ale i zagościł w życiu - a Szymon i jego towarzysze powiedzieli Mu „tak”. Z pewnością wiele powołań – również współcześnie – rodzi się w tak niespodziewany i niekonwencjonalny sposób.

Komentarze zostały przygotowane przez dr hab. Annę Rambiert - Kwaśniewską

źródło: mateusz.pl

 (Mt 4,19)
Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi.

Módlmy się.

(Łk 5,1-11)
Wypłyń na głębie i zarzuć sieci na połów

Red.