Ewangelia na każdy dzień (6 styczeń)

Pierwsze czytanie:

 (Iz 60,1-6)
Powstań, świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pana rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan i Jego chwała jawi się nad tobą. I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. Podnieś oczy wokoło i popatrz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione twe córki. Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, zadrży i rozszerzy się twoje serce, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów, dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą ze Saby, ofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.

Psalm:

(Ps 72,1-2,7-8,10-11,12-13)
REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi

Boże, przekaż Twój sąd Królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość,
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary,
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie,
wszystkie narody będą Mu służyły.

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.

Drugie czytanie:

(Ef 3,2-3a.5-6)
Bracia: Przecież słyszeliście o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.

Aklamacja (Mt 2,3)
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy złożyć pokłon Panu.

Ewangelia:

(Mt 2,1-12)
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: „Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: „W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”. Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: „Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon”. Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Człowiek został stworzony dla chwały Boga. Prorok Izajasz nieustannie przypomina ten cel naszego życia. Rozbrzmiewa radosna pieśń uwielbienia Boga, który przychodzi, aby nas swą chwałą obdarzyć. Wszyscy są zaproszeni, by uczestniczyć w chwale Boga. Cała historia i wszyscy władcy mają uznać, że tylko w Bogu jest zbawienie i pełnia chwały. Historia ludzka ma swoje blaski i cienie. W Bogu nabiera pełni szczęścia i chwały. Nie można dać się zwieść pozornym i przemijającym światłem ziemskim. Tylko w Bogu nasze życie nabiera sensu i pełnego blasku. Jest to światło nieprzemijające i chwała wieczna. Taką niezwykłą rzeczywistość zapowiada Izajasz. Proroctwo Izajasza posiada dopełnienie w Jezusie, który jest Światłością świata.

Komentarz do pierwszego psalmu

Psalm 72 ma charakter królewski i mesjański. Refren psalmu oddaje jego uniwersalną tonację, „uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi”. Zapowiedziany Król, Mesjasz, wypełni wszystkie zapowiedzi i obietnice. Sprawiedliwość i pokój będą owocami Jego władzy, a raczej służby w imieniu Boga. Zapowiedziany Król wypełni wszystkie pokładane w Nim nadzieje. Sprawiedliwość swego posłannictwa połączy z litością i dobrocią. On będzie prawdziwym szczęściem i pokojem dla całego ludu Jego królestwa.

Komentarz do drugiego czytania

Święty Paweł otrzymał szczególną łaskę objawienia tajemnicy Chrystusa. Treścią tej tajemnicy jest orędzie Boga skierowane zarówno do Żydów, jak i pogan. Poganie stali się w Chrystusie „współdziedzicami i współczłonkami Ciała” oraz „współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię”. Była to nowina zaskakująca dla wszystkich. Święty Paweł staje się wybranym narzędziem w ręku Boga dla niesienia tego orędzia. Nie zraża się trudnościami i oporem w przyjmowaniu Bożego przesłania. Dzisiaj również wielu z nas żyje tak, jakby Boga nie znało, albo o Bogu zapomniało. Świat staje się „pogański”. Trzeba nam charyzmatu Świętego Pawła, by naszym braciom i siostrom przypomnieć, do czego wzywa nas Bóg, a nade wszystko przywrócić niezatarte poczucie godności Bożego dziecięctwa.
Objawienie Pańskie jest zatrzymaniem się nad tajemnicą wcielenia. Potrzeba szczególnego daru łaski, aby przyjąć i zaufać Bogu, który narodził się z Maryi Dziewicy i stał się Człowiekiem. Uniżenie Boga, który przybiera postać bezbronnego Dziecięcia, jest wyrazem wielkiej miłości do człowieka. Bóg, który się uniża, prosi nas jednocześnie o pokorę w przyjęciu znaku Bożej miłości – Nowonarodzonego Jezusa. Trzeba tylko ten znak właściwie odczytać, by móc adorować Boga, który do nas przychodzi. Pan i Władca wszechświata staje się bezbronnym dzieckiem. Gwiazda prowadzi nas do groty betlejemskiej, ale przewodnikami w przyjęciu Jezusa są Najświętsza Maryja Panna i Jej Oblubieniec, Święty Józef.

Komentarz do Ewangelii

Wędrówka „mędrców ze Wschodu” jest drogą naszego poszukiwania i drogi wiary. Mędrcy przybywają do Jerozolimy, która jest obrazem Kościoła, jaśniejącej pięknem oblubienicy Boga. Tam, w Jerozolimie, próbują weryfikować swoje natchnienia i intuicje. My również w Kościele, który jest naszą Matką, nieustannie korygujemy nasze myśli i pragnienia. Dalej mędrcy udają się za przewodem gwiazdy do Betlejem (z hebr. Domu Chleba). Tam spotykają Świętą Rodzinę. Święta Rodzina jest wspólnotą, która jako pierwsza przyjmuje i poznaje niezgłębioną tajemnicę wcielenia. Również i my, wpatrując się we wzór Świętej Rodziny, uzyskujemy przystęp do tajemnicy mądrości i miłości Słowa Wcielonego. Odpowiedzią Monarchów na spotkanie z tajemnicą jest pokłon i złożenia darów: złota – dla Pana i Króla świata, mirry – cierpienia i męki, kadzidła – chwały i uwielbienia. Zatem już w tajemnicy wcielenia jesteśmy zanurzeni w misterium paschalne – męki i chwały, i uwielbienia.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

(Mt 2,3)
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy złożyć pokłon Panu.

Módlmy się.

„Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”.

Red.