Ewangelia na każdy dzień (31 sierpień)

Pierwsze czytanie:

(1 Tes 3, 7-13)

Doznaliśmy dzięki wam, bracia, pociechy: przez wiarę waszą we wszelkiej potrzebie i w naszym ucisku. Teraz bowiem ożyliśmy, gdy wy trwacie w Panu. Jakież bowiem podziękowanie możemy za was złożyć Bogu za radość, którą odczuwamy z waszego powodu przed Bogiem naszym? Gorąco modlimy się we dnie i w nocy, abyśmy mogli osobiście was zobaczyć i dopełnić tego, czego brak waszej wierze. Drogę naszą do was niech utoruje sam Bóg, Ojciec nasz, i Pan nasz, Jezus! A Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały w nienagannej świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego, Jezusa, wraz ze wszystkimi Jego świętymi.

Psalm:

(Ps 90 (89), 3-4. 12-13. 14 i 17)
REFREN: Nasyć nas, Panie, Twoim miłosierdziem

Obracasz w proch człowieka
i mówisz: «Wracajcie, synowie ludzcy».
Bo tysiąc lat w Twoich oczach
jest jak wczorajszy dzień, który minął,
albo straż nocna.

Naucz nas liczyć dni nasze,
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, Panie, jak długo będziesz zwlekał?
Bądź litościwy dla sług Twoich!

Nasyć nas o świcie swoją łaską,
abyśmy przez wszystkie dni nasze
mogli się radować i cieszyć.
Dobroć Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami
i wspieraj pracę rąk naszych,
dzieło rąk naszych wspieraj!

Aklamacja (Mt 24, 42a. 44)
Czuwajcie i bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Ewangelia:

 (Mt 24, 42-51)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie. Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby we właściwej porze rozdał jej żywność? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: „Mój pan się ociąga z powrotem”, i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Każe surowo go ukarać i wyznaczy mu miejsce z obłudnikami. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

„Aby serca wasze utwierdzone zostały w nienagannej świętości” - prosił i napominał Paweł, a w Starym Testamencie w Księdze Kapłańskiej czytamy: „Bądźcie święci, bo Ja jestem święty”. Świętość ludzi jest pierwszym zamierzeniem woli Boga.
Tomasz z Akwinu w Summie Teologicznej (traktacie O Bogu) napisał: „Ponieważ jednak nie możemy poznać, czym jest Bóg, a tylko, czym nie jest, to nie możemy rozważać, w jaki sposób jest, ale w jaki sposób nie jest”.
Tę teologiczną zawiłość Izraelici rozwiązali w ten sposób, że wypracowali cały system czynności kultyczno-ofiarniczych, które miały prowadzić do uświęcenia, czyli oddzielenia ze świata osób lub przedmiotów i przeznaczenia na szczególną służbę Bogu. Czystość rytualna stała się wyznacznikiem świętości.
Jezus Chrystus zmienił pojęcie świętości. On sam stał się doskonałą ofiarą, dzięki której każdy człowiek stał się zdolny do bycia świętym. Nieczystość rytualna i niedoskonałości fizyczne przestały mieć znaczenie. Pierwszy List do Tesaloniczan jest przeniknięty troską Pawła o podtrzymywanie i ugruntowywanie właściwej wiary. Czego Paweł uczyłby dzisiaj? Czy coś z jego nauk przestało być aktualne?

Komentarz do psalmu

Psalm wybrany do podkreślenia treści teologicznych fragmentów Ksiąg Nowego Testamentu jest lamentacją Izraela, pieśnią wyrażającą rozpacz narodu, i wołaniem do Boga o pomoc. Jest refleksją wypływającą z głębi duszy i namysłu nad niewyobrażalną różnicą między Bogiem a człowiekiem i niewyobrażalną wiarą, że Bogu to nie przeszkadza.

Komentarz do Ewangelii

Terminem parousia, który oznacza „obecność" albo „przyjście”, w świecie hellenistyczno-rzymskim określano urzędowe wizyty cesarzy lub wysokich urzędników. Wizyta władcy była zapowiadana i przygotowywano się do niej starannie. Mobilizowano wszystkie siły, by zrobić wrażenie na panującym i wykorzystać tę sytuację do załatwienia własnych interesów. Potem wszystko wracało do zwykłego, codziennego rytmu.
Dla chrześcijanina paruzja jest wydarzeniem pewnym, choć nieokreślonym co do czasu. Świat trwa i być może, będzie istniał jeszcze wiele tysięcy lat, ale każdy ma swój osobisty, podobnie nieokreślony deadline spotkania z Panem.
Niepewność czasu końca jest wezwaniem do czuwania, tzn. przeżywania życia w świetle obu tych wydarzeń. Nie wystarczy nie żyć źle, a jak powiada starożytny autor: „Gdy bowiem rzucasz zło, ale nie wprowadzasz dobra, to tak jakbyś zostawił bramy do duszy otwarte. Nieprzyjaciel wejdzie przez nie z łatwością, gdy zastanie je wolne. Trzeba więc, aby wejście do duszy nie tylko było wolne dla zła, ale wypełnione dobrem”.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

 (Mt 24, 42a. 44)
Czuwajcie i bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Módlmy się.

  (Mt 24, 42-51)
Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie.

Red.