Ewangelia na każdy dzień (31.05)

Pierwsze czytanie:

 (So 3, 14-18)
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz się już bała złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: "Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg, Mocarz, pośród ciebie, On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta". Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie nosiła brzemienia zniewagi.

Psalm:

(Ps: Iz 12,2-6)
REFREN: Wielki wśród ciebie święty Izraela

Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
Niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie święty Izraela.

Aklamacja (Łk 1, 45)
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.

Ewangelia:

(Łk 1,39-56)
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Wtedy Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. święte jest Jego imię, A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Jakże piękne wskazówki na życie daje nam dzisiaj św. Paweł. Ten, który prześladował Chrystusa i Jego uczniów, ale przede wszystkim ten, który doświadczył miłości Tego, Którego prześladował, pisze do Kościoła w Rzymie, jak mają żyć, jak mają traktować swoich prześladowców. Pamiętajmy, że do 313 roku, do ogłoszenia przez cesarza Konstantyna Wielkiego „Edyktu mediolańskiego”, prześladowanie chrześcijan w Imperium Rzymskim było częstą praktyką. Paweł, który wie, co znaczy prześladować, zachęca, by prześladowcom błogosławić. Niesie naukę samego Chrystusa, utwierdza Kościół w tym rewolucyjnym podejściu do drugiego człowieka. Dalej Paweł napisze: Nikomu złem za zło nie odpłacajcie (Rz 12,17) oraz: Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj (Rz 12,21).
Jego przesłanie, budowane na Jezusowej nauce, aktualne jest też dzisiaj i odnosi się do każdego człowieka, który jest obok nas. Wyrazem naszego człowieczeństwa jest budowanie, rozwijanie i umacnianie braterskich więzów i relacji opartych na szacunku, serdeczności i współpracy. Człowiek ma wolną wolę, a co za tym idzie, może dokonywać wolnych wyborów i od tych wyborów zależy, czym będzie karmił siebie i innych. Paweł Apostoł zachęca nas, byśmy karmili się szlachetnością, bezinteresownością, wielkodusznością, sprawiedliwością, pokorą i umiłowaniem pokoju.
Czy moje serce gotowe jest przyjąć Pawłowe wskazówki i żyć tak, by budować wokół siebie zalążek Królestwa Bożego?

Komentarz do psalmu

W dzisiejszym psalmie responsoryjnym przywołany jest fragment z Księgi Proroka Izajasza, który jest hymnem wdzięczności udręczonego człowieka, który doświadczył Bożej pomocy. Przypieczętowuje on tę część Księgi Izajasza, która nazwana jest Księgą Emmanuela i ma mesjańską wymowę. Jest to tekst najprawdopodobniej starszy niż sama Księga Izajasza, włączony w to miejsce, by domknąć treść Księgi Emmanuela. To, co z tej pieśni emanuje, to zbawienie, ufność, radość, brak lęku i wiara w Bożą moc i obecność. Zwróćmy uwagę tylko na jedno słowo - „zbawienie”, które w drugim i trzecim wersecie pojawia się trzykrotnie - Bóg jest moim zbawieniem!, On stał się moim zbawieniem i (…) ze zdrojów zbawienia. Co Autor chciał nam przez to powiedzieć? Możemy na ten temat długo dywagować, ale jedno jest pewne: zbawienie jest w Bogu i jest ono dane każdemu z nas. Źródłem naszego zbawienia jest właśnie Bóg. Czy chcę, tak jak Samarytanka, stanąć u Tego źródła i zaczerpnąć z Jego zdrojów? Czy chcę przyjąć je tak, jak przyjęła je Maryja? Czy chcę otrzymać życie i to życie w obfitości?

Komentarz do Ewangelii

Skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? - słyszeliśmy te słowa wielokrotnie i może warto się na nad nimi chwilę pochylić, by dostrzec obecność Maryi w naszym życiu. Powszechnie znane jest powiedzenie „przez Maryję do Jezusa”, ale czasami ta droga jest inna, to Jezus doprowadza do stóp Maryi. I nie jest tu najistotniejszą kwestią, jaką drogą to się dzieje, bo są Oni ze sobą w pełni zjednoczeni. Maryja przez swoje pokorne fiat pozwoliła, by Bóg stał się człowiekiem, by dokonało się nasze odkupienie. W przywołanej perykopie widzimy Maryję, która przybywa do Elżbiety, by jej służyć. Matka Boga chce służyć człowiekowi. W tym spotkaniu z Elżbietą wcielony Bóg objawia się po raz pierwszy. Zbawiciel ukryty w łonie Matki rozpoznany zostaje przez inną matkę też spodziewającą się narodzin syna. Słowa pozdrowienia wypowiedziane przez Maryję sprawiają, że Duch Święty napełnił Elżbietę. Jakaż musiała być siła a jednocześnie czułość w tych słowach, jakaż musiała być wiara Elżbiety.
Czego uczy nas to spotkanie dwóch matek? Obie kobiety doświadczyły poczęcia w cudowny sposób, obie przyjęły to z wiarą, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Pokazują nam też, czym jest służba i dostrzeganie potrzeb innych. Uczą nas modlitwy uwielbienia i zawierzenia. Ukazują, że pokorne serce widzi więcej i więcej jest w stanie przyjąć.
Co z tej nauki pragnę dzisiaj wziąć dla siebie? Którą z tych pięknych cnót chcę szczególnie w sobie rozwijać?

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską

źródło: mateusz.pl

  (Łk 1, 45)
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.

Módlmy się.

 Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo za Twoje Fiat. Amen

Red.