Ewangelia na każdy dzień (30 sierpień)

Pierwsze czytanie:

(1 Tes 2, 9-13)
Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą. Sami jesteście świadkami, i Bóg także, jak bogobojnie, sprawiedliwie i nienagannie zachowaliśmy się pośród was, wierzących. Przecież wiecie, że każdego z was – jak ojciec swe dzieci – prosiliśmy, zachęcaliśmy i zaklinaliśmy, abyście postępowali w sposób godny Boga, który was wzywa do swego królestwa i chwały. Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.

Psalm:

(Ps 139 (138), 7-8. 9-10. 11-12b)
REFREN: Panie, przenikasz i znasz mnie całego

CGdzie ucieknę przed duchem Twoim?
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.

CGdybym wziął skrzydła jutrzenki,
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka
i podtrzyma mnie Twoja prawica.

CJeśli powiem: "Niech więc mnie ciemność zasłoni
i noc mnie otoczy jak światło",
to nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny,
a noc jak dzień będzie jasna.

Aklamacja (1 J 2, 5)
Kto zachowuje naukę Chrystusa, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Ewangelia:

 (Mt 23, 27-32)
Jezus przemówił tymi słowami: "Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!"

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

„Gloria Dei homo vivens” (Chwałą Boga [jest] człowiek żyjący), te słowa wypowiedziane przez św. Ireneusza z Lyonu dobrze oddają jedną z myśli zawartych w dzisiejszym fragmencie Listu do Tesaloniczan.
Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, żeby mieć kontrolę nad wszystkim, nie tylko nad własnym życiem. Planujemy dni, tygodnie, miesiące i lata, sporządzamy listy spraw do załatwienia, by nie pogubić się w ilości napierających ze wszystkich stron spraw i problemów. Jednocześnie w każdej duszy pojawia się wezwanie: Bóg zaprasza człowieka do rozmowy. Ten intymny, ukryty dialog nie jest kontrolowany. Ale jest rzeczywisty, choć nie mieści się w racjonalnie uporządkowanych umysłach.
Nasze ludzkie rozmowy bywają różne: mogą być paplaniną, by uniknąć dyskomfortu w spotkaniu z samym sobą, a niekiedy odważnym przekraczaniem granic postrzegania rzeczywistości lub inspiracją do własnych poszukiwań i zmian.
Wymiana myśli między Duchem Boga a duchem naszym, jeśli wierzymy w jej istnienie, prowadzi do nawrócenia i materializuje się w sposobie życia godnym Boga.

Komentarz do psalmu

Wśród biblistów panuje duża rozbieżność w określeniu gatunku literackiego Psalmu 139. Czasami ten utwór jest zaliczany do hymnów, innym razem do lamentacji lub do psalmów mądrościowych. Dla niektórych jest psalmem dziękczynienia Bogu za uwolnienie od niesłusznych oskarżeń. Ta niejednoznaczność pokazuje, czym jest prawdziwa i głęboka relacja między Bogiem a człowiekiem. Jest żywa, wypełniona treścią codziennych zmagań i radości.

Komentarz do Ewangelii

Słowa Jezusa przekazane przez Mateusza nie są wyrazem politycznej poprawności wobec uczonych w Piśmie i faryzeuszów. Jezus bez pardonu wyraża się o zgniliźnie duchowej przywódców Izraela.
W czasach Jezusa zmarłego owijano w płótna i składano do grobu, najczęściej wykutego w skale lub urządzonego w dostępnej pieczarze. Budowano zarówno proste groby, jak i bogato dekorowane. Wewnątrz, wzdłuż ścian komory, znajdowały się skalne ławy, a za nimi w ścianach nisze, do których wsuwano ciało zmarłego. Znaczące rodziny posiadały grobowce, które były zespołami podziemnych komór grobowych. Niekiedy wejścia do grobowców były wykute tak jak bogato zdobione portale. Te skromniejsze zastawiano dużym kamieniem. Mniej więcej po roku, kiedy ciało uległo rozpadowi, zbierano kości do pojemnika, tzw. ossuarium, i umieszczano w innym miejscu: w tych samych grobowcach w mniejszych niszach, na ziemi lub ławie skalnej albo przenoszono do innych grobów, przeznaczonych do tego celu. Miejsca pochówków nie były ogrodzone, więc te, które można było pomylić z pustą jaskinią, oznaczano białym wapnem. Ewangelista Mateusz wykorzystał obrzędy pogrzebowe, żeby w sposób symboliczny pokazać obłudę tych, którzy mieli być pasterzami ludu. Uczeni w Piśmie i faryzeusze sprzeniewierzyli się swojemu powołaniu.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

 (1 J 2, 5)
Kto zachowuje naukę Chrystusa, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Módlmy się.

Mt 5, L-12A
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Red.