Ewangelia na każdy dzień (29 wrzesień)

Pierwsze czytanie:

 (Dn 7, 9-10. 13-14)
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Psalm:

(Ps 138, 1-2a. 2b-3. 4-5)
REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich;
będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność,
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.

Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie,
gdy usłyszą słowa ust Twoich,
i będą opiewać drogi Pana:
"Zaprawdę, chwała Pana jest wielka".

Aklamacja (Ps 103, 21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.

Ewangelia:

 (J 1, 47-51)
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: "Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu". Powiedział do Niego Natanael: "Skąd mnie znasz?" Odrzekł mu Jezus: " Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym". Odpowiedział Mu Natanael: " Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!" Odparł mu Jezus: "Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to". Potem powiedział do niego: " Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Jesteśmy świadkami zasadniczej walki między dobrem a złem. W sumie walka jest nierówna, gdyż Michał i jego aniołowie nie walczą swoją mocą – są wojskiem Boga, Stwórcy i Pana wszechświata. Zwróćmy uwagę, że szatan nigdy nie walczył z Bogiem. Zna swoje miejsce. W Biblii widzimy go jako nieprzyjaciela człowieka zazdrosnego o jego szczęście (Mdr 2,24), oskarżyciela ludzi przed Bogiem (Hi 1-3), przeciwnika Bożych planów (Za 3,1-5). Wąż starodawny posługując się kłamstwem, przyczynił się do pierwszej klęski człowieka, ale już w tym momencie usłyszał obietnicę zwycięstwa nad złem (Rdz 3,15). Zwycięstwo nad szatanem jest owocem zwycięstwa Chrystusa, osiągniętego przez Jego śmierć na krzyżu, która mogła z pozoru wydawać się klęską. W chwili, gdy „książę tego świata” był najbardziej pewny swego zwycięstwa, został strącony, wyrzucony precz, jak zaznacza Jan w swojej Ewangelii (J 12,31) – nawiązuje do niej werset 9.
Fragment niebiańskiej liturgii – hymn zanoszony do Boga, który objawił swoją moc, ogłasza panowanie Boga i Chrystusa. Mają w nim udział także ci, którzy złożyli o Nim świadectwo, potwierdzone męczeństwem (Ap 12,11), według słów Jezusa sprzed Jego męki (J 12,25). I chociaż zmartwychwstanie Chrystusa ostatecznie przypieczętowało klęskę szatana, to ci, którzy przez chrzest zostali włączeni w Chrystusa muszą walczyć z nim i codziennie dokonywać wyboru pomiędzy Złem a Prawdą.

Komentarz do psalmu

Psalmista doświadczył mocy i łaskawości Boga, został wysłuchany, ocalony i umocniony. Żarliwie więc wysławia Go, zapalić chce także nas. Niech i nasza wdzięczność łączy się dzisiaj z mieszkańcami nieba.

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsze święto koncentruje nas na ostatnim wersecie. Niektórzy twierdzą, że stanowi on samodzielną jednostkę: formułę objawieniową, którą rozpoczyna charakterystyczne dla Jana, zaprawdę, zaprawdę powiadam wam zapowiadające w uroczysty sposób ważne kwestie, które Jezus poruszy. A nazwie siebie Synem Człowieczym i odwoła się do Starego Testamentu. Objawia się tym, którym chce się objawić: Natanaelowi i uczniom, i niejako unaocznia spełnienie się snu Jakuba o drabinie sięgającej nieba. Uczniowie nie ujrzą Jakuba czy kamienia z Betel, ale Syna Człowieczego, Tego, który ma być poznany jako droga do nieba, droga do Ojca, jako miejsce Boga i Jego obecność wśród ludzi. Sen Jakuba się spełni, gdy Syn Człowieczy zostanie wywyższony (3,14).

Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA

źródło: mateusz.pl

 (Ps 103, 21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.

Módlmy się.

Red.