Ewangelia na każdy dzień (29.10)

Pierwsze czytanie:

 (Flp 1,18b-26)
Bracia: Że na wszelki sposób rozgłasza się Chrystusa, z tego się cieszę i będę się cieszył. Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa, zgodnie z gorącym oczekiwaniem i nadzieją moją, że w niczym nie doznam zawodu. Lecz jak zawsze, tak i teraz, z całą swobodą i jawnością Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele, to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele to bardziej dla was konieczne. A ufny w to wiem, że pozostanę i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przeze mnie, przez moją ponowną obecność u was.

Psalm:

(Ps 42,2-3.5)
REFREN: Boga żywego pragnie dusza moja

Jak łania pragnie wody ze strumienia,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?

Gdy wspominam, jak z tłumem
kroczyłem do Bożego domu,
w świątecznym orszaku,
wśród głosów radości i chwały.

Aklamacja (Mt 11,29ab)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

Ewangelia:

(Łk 14,1.7-11)
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Opowiedział wówczas zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: "Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca". I musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej". I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Otwieramy List do Filipian w miejscu, w którym św. Paweł uwielbia Boga za dokonujące się dzieło głoszenia Chrystusa. Apostoł pisząc słowa, których dziś słuchaliśmy, jest uwięziony. Została mu odebrana możliwość poruszania się, ale nie została ograniczona moc Chrystusa, którego Paweł głosił. W tym kontekście z wyjątkową mocą brzmią słowa jednego z najpiękniejszych wyznań Apostoła: dla mnie żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk. To On – Chrystus, prowadzi, wyznacza czas, miejsce i sposób przepowiadania Dobrej Nowiny. I to On we wszystkim jest uwielbiony: czy to przez życie, czy przez śmierć. Jeśli ktoś chciałby odnaleźć klucz do serca Apostoła, zrozumieć jego tajemnicę, to wydaje się, że ukryta jest ona w słuchanych dziś przez nas słowach. Chrystus wszystkim. Życie czy śmierć, wolność czy kajdany, nieobecność czy przebywanie razem – wszystko ma znaczenie w Nim, a bez Niego, bez Chrystusa, nic nie ma znaczenia i nic nie jest ważne. Po co człowiekowi skrzydła, gdyby nie mógł czuć powiewu wiatru… Dla kogo żyć, jeśli nie dla Tego Jedynego, który Jest Życiem samym?

Komentarz do psalmu

Boga żywego pragnie dusza moja.
Psalm pragnienia i tęsknoty. Psalm wspomnień o bliskości i niecierpliwego czekania na spotkanie. Psalm serca, dla którego żyć – to Bóg, a jeśli umierać – to z tęsknoty za Nim. Człowiek, który doświadczył obecności Boga, nie zapomina nigdy o takim spotkaniu. Kiedy zamiast obecności do serca zaczyna należeć już tylko nieobecność Miłości, wtedy tęsknota staje się nie do zniesienia. Nie można doczekać się spotkania. Pragnie się bardzo znów ujrzeć Oblicze i poczuć bliskość. Do takiego doświadczenia Boga prowadzić może nawet liturgia, przeżywana we wspólnocie radość wiary, zjednoczenie dusz we wspólnym uwielbieniu Stwórcy. Nie jest to więc tylko domena wielkich spotkań na stadionach. Już od czasów świątyni Pana w Jeruzalem można było głęboko przeżyć tajemnicę obecności Boga „wśród głosów radości i chwały”. Serce, które tęskni i kocha, znajdzie sposób, aby ugasić pragnienie miłości.

Komentarz do Ewangelii

Nie ma takiej sytuacji, której nie dałoby się odnieść do prawd Królestwa Bożego. Jezus, który wiedział, co noszą ludzie w sercach, z uwagą obserwował zachowania w pozornie banalnych, prostych sytuacjach. I tak, wybieranie sobie miejsc przy stole stało się kolejną okazją do lekcji boskiej logiki. Ludzie wybierali sobie „pierwsze miejsca”. To nie tylko miejsca najbardziej honorowe, w bezpośredniej bliskości gospodarza. To również miejsca zapewniające pierwszeństwo obsługi, najlepiej podane potrawy, najbardziej uważną służbę. Kiedy „pierwsze miejsca” cieszyły się już ucztą w pełni, „ostatnie miejsca” często jeszcze nie zdążyły jej rozpocząć. Ludzka logika każe walczyć o pierwsze miejsca. Boska logika każe zaczekać i pozwolić się zaprosić Gospodarzowi. Pierwsze miejsce nie dostanie się temu, kto je sobie „wywalczył łokciami”. Przypadnie ono temu, którego Gospodarz uzna za godnego. Serce, które w pysze uważa samo siebie za doskonałe, może z punktu widzenia Boga – Gospodarza być „na końcu kolejki”. W ten sposób, jak wielką klamrą, spina się liturgia Słowa tego tygodnia. Wydaje się, że jej główną myślą był wybór ubogich i pokornych, tych, którzy tęsknią za Bogiem i Jego Słowem, i nie są sprawiedliwi we własnych oczach, ale pozwalają, aby osądził ich sam Pan. Oni cieszą się ucztą Królestwa. Oni są poniżonymi, którzy zostają wywyższeni. Oni są świadkami miłosierdzia Boga hojnie okazywanego tym, którzy sami siebie widzą na ostatnim miejscu. On sam nazywa takie serca „przyjaciółmi” i prowadzi je wyżej.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Jarosława Kwiatkowskiego

źródło: mateusz.pl

(Mt 11,29ab)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

Módlmy się.

(J 10,11)

Ja jestem pasterzem dobrym. Dobry pasterz życie swoje oddaje za owce. 

Red.